Transparency Myanmar: Nov 25, 2009

အာဆီယံ၏ ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းမ်ားျဖစ္ေသာ အင္ဒိုနီးရွား သမၼတ ဆူဟာတို၊ စကၤာပူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယူး ႏွင့္ မေလးရွား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မဟာသီယာတို႔၏ တူညီေသာ အခ်က္မွာ ေဒသတြင္း အုပ္စုဖြဲ႕မႈကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ အာဆီယံ၏ အရည္အေသြးႏွင့္ တန္ဖိုးမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ အဆင္သင့္ရွိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႔သည္ အာဆီယံမဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၏ ျပင္းထန္ေသာ ေဝဖန္မႈမ်ားကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္၍ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကပါသည္။ အတိုခ်ဳပ္ ဆိုရလွ်င္ ျပင္ပမွ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို အားလံုး၏ သေဘာတူညီခ်က္ကို မယူပဲ လိုက္နာရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့ ၾကပါသည္။

ပထမဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုအတြင္းတြင္ ၎တို႔၏ မေျပာင္းလဲေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ ခံယူခ်က္မွာ ASEAN ကို လူမသိ သူမသိ ေဒသတြင္း အုပ္စုဖြဲ႕မႈမွ ႏိုင္ငံတကာ ပေလယာအျဖစ္ အထပ္ထပ္ အခါခါ လမ္းညႊန္ခဲ့ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ (၁၃) ႏွစ္ၾကာ ကေမာၻဒီးယား ပဋိပကၡတြင္ အာဆီယံ၏ စိတ္ရွည္မႈ၊ အခက္အခဲၾကားမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္ခုိင္မာမာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ျပႏိုင္ခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၇၉ မွ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း အာဆီယံ သံတမန္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ကမာၻအႏွံ႔သို႔ သြားေရာက္၍ ကေမာၻဒီးယားတြင္ ဝင္ေရာက္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခားတပ္မ်ား ႐ုတ္သိမ္းေရးအတြက္ ကုလသမဂၢ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားတြင္ မဲရရွိေရးႏွင့္ စုေပါင္းေထာက္ခံမႈမ်ား ရရွိေရးအတြက္ စည္း႐ံုးေရး ဆင္းခဲ့ၾကပါသည္။

သူတို႔၏ တူညီေသာအျမင္မွာ စုစည္း ညီညြတ္ေသာ အာဆီယံျဖစ္မွသာ ျပင္ပမွ ဖိအားေပးမႈမ်ား၊ လႊမ္းမိုးရန္ ႀကိဳးစားမႈမ်ားကို တြန္းလွန္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္ဟု ျဖစ္ပါသည္။ ASEAN စတင္ တည္ေထာင္စဥ္က ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ပါဝါကစားပြဲတြင္ နယ္႐ုပ္ကေလးတစ္႐ုပ္ (Pawn) အျဖစ္ က်ယ္ျပန္႔လာေသာ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ၏ အစိတ္အပိုင္း၌ ပါဝင္ အသံုးေတာ္ခံခဲ့ပါသည္။ အာဆီယံသည္ ကိုယ္ပုိင္ ခံယူခ်က္ရွိသည္ ဆိုသည္ကို ျပသႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တခါတရံ ၎တို႔၏ အေနာက္ႏိုင္ငံ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ား၏ စိတ္အခန္႔မသင့္မႈမ်ားကိုလည္း ႀကံဳေတြ႕ရပါသည္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားက ေခါင္းမာေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈအား လက္ခံခဲ့ျခင္းသည္ ျပင္ပ ဖိအားေပးမႈကို တြန္းလွန္ခဲ့ေသာ ျပယုဂ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာအစိုးရ၏ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ အာဆီယံအဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ လက္မခံရန္ ဖိအားေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ဆူဟာတိုႏွင့္ မဟာသီယာသည္ ႏိုင္ငံတကာ ဆန္႔က်င္မႈမ်ား ၾကားမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေထာက္ခံမႈ ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ အာဆီယံအဖြဲ႕သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

အာဆီယံ၏ အရာရာကို ျငင္းဆန္ေသာ ေန႔ရက္မ်ားမွာ ကုန္ဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေဒသတြင္းမွာပင္ ထိေရာက္ေသာ စကားေျပာဆိုမႈမ်ား၊ စကားမေျပာပဲ အမူအရာျဖင့္ ျပျခင္းစသည့္ နည္းလမ္းသစ္မ်ား လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ေပၚလာေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ အာရွ၏ ႏိုးထလာမႈအေပၚ ခုိစီးၿပီး၊ အာဆီယံသည္ အက်ဳိးမ်ားစြာ ရရွိပါသည္။ ASEAN အတြင္းတြင္ေရာ ျပင္ပတြင္ပါ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအတြက္ အခ်ဳိ႕ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားက အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါသည္။

ၿပီးခဲ့ေသာႏွစ္က အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ စတင္ျဖစ္ပြားေသာ ကမာၻ႔စီးပြားေရးႏွင့္ ေငြေၾကး အက်ပ္အတည္းသည္ အာရွ၏ စီးပြားေရး၏ ေနရာက႑ကို ျပႆနာေျဖရွင္းႏိုင္ေရးအတြက္ ေရွ႕တန္းသို႔ တြန္းတင္ေပးခဲ့ပါသည္။ ကမာၻတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတို႔၏ လႊမ္းမိုးမႈ တိုးတက္လာေနမႈသည္ အာဆီယံအတြက္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ ေနရာတြင္က်ယ္မႈ ပိုမို ခိုင္မာလာခဲ့ပါသည္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏိၵယသည္ အာဆီယံ၏ အဓိက ေဆြးေႏြးဖက္ ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

ေဒသတြင္း အုပ္စုဖြဲ႕မႈအတြင္းတြင္လည္း ၿပီးခဲ့သည့္ ဒီဇင္ဘာလက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။ အာဆီယံသည္ ခ်ာတာကို အတည္ျပဳၿပီး၊ စည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံေသာ အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းခဲ့ပါသည္။ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ထိေရာက္ေသာ အဖြဲ႕အစည္း အျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ရေရးမွာမူ ေစာင့္ၾကည့္ အကဲျဖတ္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အခ်ဳိ႕ေသာ အာဆီယံ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ အသစ္ထြက္ေပၚလာသည့္ လုိက္နာရမည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ ကတိမ်ားကို လုိက္နာက်င့္သံုးျခင္း မရွိေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ (၁၆) ႏွစ္ခန္႔ အခ်ိန္ဆြဲ၍ ျပင္ဆင္ခဲ့ေသာ Asean Intergovernment Commission for Human Rights ကို ၿပီးခဲ့သည့္လက ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ထိုသို႔ ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းမွာ အာဆီယံအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာစံမ်ား ႏွင့္ အေျခခံမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း လက္ခံရန္ လိုလားသည့္ သေဘာထားကို ျပသေနပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ပတ္က အေမရိကန္ သမၼတႏွင့္ အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စကၤာပူတြင္ ေတြ႕ဆံုရာတြင္ Obama သည္ အနာဂတ္ ေဒသတြင္း တည္ေဆာက္မႈအသစ္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ အာဆီယံ ဗဟိုျပဳေရး အစီအစဥ္ကို အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အာဆီယံကို အဓိက ေမာင္းႏွင္အားဟု ဝါရွင္တန္က အသိအမွတ္ျပဳျခင္းသည္ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ား အေပၚတြင္ေရာ အာဆီယံ ေဒသႀကီး တစ္ခုလံုး အေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ အနာဂတ္ အေမရိကန္၏ က႑အေပၚတြင္ အေပါင္းလကၡဏာ ေဆာင္ေသာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈမ်ား ေပးပါသည္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္အျဖစ္ အာဆီယံသည္ စိတ္ဆိုး တႀကီး တုန္႔ျပန္ ကာကြယ္တတ္ေသာ အာဆီယံမဟုတ္ေတာ့ပဲ၊ အာဆီယံအသစ္တစ္ခု ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ယခုအခါ အေမရိကန္ႏွင့္ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေဒသတြင္းႏွင့္ ကမာၻအလယ္တြင္ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရးႏွင့္ ပူးတြဲ ရပ္တည္ေရးကို စကားေျပာေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ အခ်က္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အုပ္စုဖြဲ႕မႈသည္ တူညီေသာ စိမ္ေခၚမႈမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ေဆြးေႏြးဖက္မ်ားအတြင္း နီးကပ္စြာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုလားေၾကာင္း နည္းလမ္းအသစ္ကို က်င့္သံုးလိမ့္မည္ဟု အေကာင္းျမင္ ခန္႔မွန္းရပါသည္။

ယခုကဲ့သို႔ အာဆီယံအတြင္း အခ်င္းခ်င္း ယံုၾကည္မႈ၊ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေရးအတြက္ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုေလာက္ ၾကာပါသည္။ အာဆီယံသည္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ ေဆြးေႏြးဖက္ ႏိုင္ငံစနစ္ (Dialogue Partner System) ကို စတင္စဥ္က ၎၏ေဒသတြင္း စိတ္ဝင္စားမႈမ်ားအတြက္ အတၱကို အေျခခံေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ား ေပးေရးအတြက္ သက္သက္ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားသည္ ညႇိႏႈိင္းႏိုင္သည့္ ပါဝါ (Bargaining Power) တိုးပြားလာေရး၊ ေစ်းကြက္ေနရာ ခ်ဲ႕ထြင္ေရး၊ နည္းပညာဆိုင္ရာ Know-how မ်ားကို ရရွိရန္ႏွင့္ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ အကူအညီမ်ား ရရွိေရးအတြက္ မိမိအတၱကိုသာ အေျခခံပါသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ျပဳလုပ္ေသာ ၿပီးခဲ့သည့္ ထိပ္သီး အစည္းအေဝး ႏွစ္ခုတြင္ အာဆီယံအဖြဲ႕ႀကီး အေနျဖင့္ ျပင္ပ ပေလယာမ်ားႏွင့္ ပိုမို ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံျခင္းမ်ား၊ တုန္႔ျပန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အာဆီယံ ဥကၠဌ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Abhist ၏ ၾကားခံ ေဆာင္ရြက္ေပးမႈအရ အာဆီယံ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ ဂ်ပန္ႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံမ်ားမွ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ရန္ ပိုမို စိတ္အားထက္သန္လာၾကပါသည္။ ယခင္ကကဲ့သို႔ သံသယအၾကည့္မ်ား မရွိေတာ့ပဲ အာဆီယံသည္ ၎၏ ေနရာက႑ ခုိင္မာလာေစမည့္ ခ်ဥ္းကပ္မႈ အသစ္မ်ားကို လက္ခံတတ္လာၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ေဒသတြင္း ပံုေဖာ္မႈအတြက္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ပင္ ၾကည့္ပါက အာဆီယံသည္ အာဆီယံ + ၃ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေျပာင္းလဲရန္ အစဥ္တစိုက္ ျငင္းဆိုလာမႈကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အာဆီယံအဖြဲ႕တြင္း ဆက္ဆံေရးတြင္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ လမ္းစမ်ား ရွိလာေနပါသည္။ ထိုင္း - ကေမာၻဒီးယား အျငင္းပြားမႈသည္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိစၥမ်ားကို အေျခခံ၍ ျဖစ္လာၿပီး၊ အာဆီယံ၏ အေရးႀကီးေသာ မူဝါဒျဖစ္ေသာ ဝင္ေရာက္မစြက္ဖက္ေရးႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္း ျဖစ္ေစေရးမ်ားကို ထိပါးလာပါသည္။ အာဆီယံ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ Dr. Surin Pitsuwan က ႏွစ္ဖက္စလံုးကို အစြမ္းကုန္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းရန္ ေတာင္းပန္ၿပီး ၾကားဝင္ ႀကိဳးပမ္းေပး ေနေသာ္လည္း၊ အာဆီယံ အဖြဲ႕ဝင္ အနည္းငယ္ကသာ အဆင္သင့္ ပူးေပါင္း ပါဝင္ၾကပါသည္။ Surin ၏ ေတာင္းပန္မႈသည္ စည္းမ်ဥ္းကို အေျခခံေသာ အဖြဲ႕အစည္းအေနျဖင့္ အာဆီယံ ေဒသတြင္း အက်ဳိး ရွိေစေသာ ဆက္ဆံေရး နည္းလမ္းမ်ား၏ တစိတ္တပိုင္းကို ျပသျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

စကၤာပူ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး George Yeo က Dr. Surin ထံ ေထာက္ခံေၾကာင္း စာေရးသား ေပးပို႔ခ်ိန္တြင္ ဗီယက္နမ္ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး Pham Gia Khien က ကေမာၻဒီးယား ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး Hor Namhong ထံ ေအးေအးေဆးေဆး ေျဖရွင္းရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ ပါသည္။

အာဆီယံသည္ အဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားၾကား ျဖစ္ပြားေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အားနည္းခ်က္ ရွိပါသည္။ အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ား ခ်ဳပ္ဆိုထားေသာ Treaty of Amity and Cooperation တြင္ အဆိုပါျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ ေကာင္စီ (High Council) ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သူကမွ် အသံုးမခ်ခဲ့ၾကပါ။ ၎တို႔သည္ ႏိုင္ငံတကာခံု႐ံုးကို ပို၍ အသံုးျပဳၾကပါသည္။ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာပင္ ၿပီးခဲ့ေသာ (၄၂) ႏွစ္ အတြင္း အာဆီယံ အဖြဲ႕ဝင္မ်ား အခ်င္းခ်င္းၾကားတြင္ စစ္မက္ ျဖစ္ပြားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ယခုအခ်ိန္အထိ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာ ကေမာၻဒီးယားကပါ မိမိမွားေၾကာင္း ဝန္ခံမႈမ်ား မရွိေသးပါ။ စကၤာပူတြင္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ Abhisit ေရာ၊ ကေမာၻဒီးယား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ယြန္ဆန္ကပါ အင္ဒိုနီးရွား သမၼတ Susilo Bambang Yudhoyono ကို အေျခအေနကို ရွင္းျပခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Yudhoyono သည္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး Marty Natalegawa ကို တိုးတက္မႈ အေျခအေနမ်ားကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ရန္ တာဝန္ေပးထားၿပီး၊ အင္ဒိုနီးရွားအေနျဖင့္ အာဆီယံကိုယ္စား ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါသည္။ အကယ္၍ ယခု ထိုင္း - ကေမာၻဒီးယား ျပႆနာမွာ လူမ်ဳိးေရး ေသြးဆူေနၿပီး၊ ေစာင့္ၾကည့္၍ ေျဖရွင္းျခင္း မျပဳႏိုင္ခဲ့လွ်င္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ၿပီး၊ ယခုကဲ့သို႔ အေရးႀကီးေသာ အေျခအေနတြင္ အာဆီယံ၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို အမ်ားႀကီး ထိခုိက္ပါသည္။

မၾကာေတာ့သည့္ အနာဂတ္တြင္ ၎တို႔၏ ေဆြးေႏြးဖက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ (Dialogue Partners) မ်ားကို ဌာနခ်ဳပ္မ်ားအား အၿမဲတမ္း ႐ံုးအဖြဲ႕မ်ားမွတဆင့္ တိုးခ်ဲ႕ဆက္ဆံျခင္းမ်ားသည္ အေရးႀကီးၿပီး အသံုးဝင္ေၾကာင္း ျပသႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္သည္ လာမည့္ႏွစ္တြင္ အာဆီယံ၌ အၿမဲတမ္း ႐ံုးဖြင့္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ၾသစေၾတးလ်၊ အိႏၵိယ၊ နယူးဇီလန္ႏွင့္ ဥေရာပသမဂၢတို႔က မၾကာခင္လိုက္၍ ဖြင့္ၾကပါလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ အျခား (၂၄) ႏိုင္ငံ ကလည္း ၎တို႔၏ သံအမတ္မ်ားကို အာဆီယံ၌ အသိအမွတ္ျပဳၿပီးျဖစ္ရာ၊ အၿမဲတမ္း႐ံုးမ်ား ဖြင့္လွစ္လာရန္သာ က်န္ပါေတာ့သည္။

--~--~---------~--~----~------------~-------~--~----~
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.

-~----------~----~----~----~------~----~------~--~---

Transparency Myanmar

transparency.myanmar@gmail.com

Welcome

Blog Archive

Labels

{Yangon Chronicle 2010:338} အာဆီယံ၏ ေျပာင္းလဲလာေသာ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆက္ဆံမႈမ်ား