Transparency Myanmar

transparency.myanmar@gmail.com

ပါတီရွင္သန္ေရးမွသည္ ဒီမိုကေရစီရွင္သန္ေရးသို႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၏အေရြ႔
          သၾကၤန္တြင္း အခ်ိန္ရသေလာက္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးျဖစ္တယ္။ ပါတီရဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ၊ ရပ္တည္မႈေတြနဲ႔ ဆရာေျပာခဲ့တဲ့ ခြင္ ၄ ခြင္၊ ေထာက္ ၄ ေထာက္ထဲက ပါတီတြင္း တည္ေဆာက္ေရးအလားအလာကို ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
          ေမလဆန္းဖို႔ မေျပာနဲ႔ဦး၊ ဧျပီလေတာင္ မကုန္ေသးခင္၊ သၾကၤန္ကာလတြင္းမွာေတာင္ အင္န္အယ္ဒီနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အျပင္ကရႈျမင္သုံးသပ္ပုံ မ်ဳိးစုံၾကားေနရခ်ိန္မွာ - ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ထက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္က ေလွ်ာက်သြားတဲ့ အင္န္အယ္ဒီ၊ ႏိုင္ငံေရး ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အင္န္အယ္ဒီ၊ ျပိဳကြဲေတာ့မယ္ အင္န္အယ္ဒီလို႔ တံဆိပ္ကပ္၊ ကင္ပြန္းမ်ဳိးစုံ တပ္လာၾကတာကိုေတြ႔ရတဲ့အေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျဖစ္ပါတယ္။
          ဆရာက မိုးမခကို ျပန္လည္ေထာက္ျပရာမွာ နံမည္ေပး၊ ကင္ပြန္းမ်ဳိးစုံတပ္ခံရတာဟာ အင္န္အယ္ဒီပါတီအတြက္ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ယခင္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံထားရစဥ္ကတည္းက အင္န္အယ္ဒီကို အမ်ားက ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ၾကတာက - "ပါတီရွင္သန္ေရးကိုသာ ဦးစားေပးရပ္တည္တဲ့ ပါတီ" ဆိုတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒ့ါအျပင္ "စစ္အစုိးရရဲ့ အျငိဳအျငင္ကို မခံႏိုင္တဲ့ ပါတီ" တခုလို႔လည္း ေျပာၾကေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ ယခုလို မတ္လ ၂၉ မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို လက္မခံႏိုင္ဘူး၊ အဲသည္ဥပေဒအရ ထပ္မံမွတ္ပုံတင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ တခဲနက္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ အခုလိုမ်ဳိး တံဆိပ္ေပါင္းစုံ၊ ကင္ပြန္းအမည္စုံ ေပးၾကျပန္လို႔ အသစ္အဆန္း မျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေျပာၾကားပါတယ္။
          ဆရာက ပါတီရဲ့ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ျပရာမွာ -
"ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ အရင္တုံးက အေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဟုတ္လား၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ထိပ္တိုက္မရင္ဆိုင္ဘူး၊ အာခံတာမ်ဳိးေတြ၊ ဆန္႔က်င္တာမ်ဳိးေတြကို ထုတ္ေဖာ္မျပသခ်င္ဘူး။ စစ္အစိုးရရဲ့ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာပဲ ျငိမ္ျငိမ္ပဲ ေနခ်င္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီသေဘာမ်ဳိးကို ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ကာလမွာ က်င့္သုံးခဲ့တယ္။ ၁၉၉၅ မွာ ေဒၚစု ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လြတ္လာခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ ပါတီဟာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ၂၀၀၀ ကေန ၂၀၀၂ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္က်ခ်ိန္မွာ ပါတီမွာ ျပန္ျပီးေတာ့ ပါတီရွင္သန္ေရးတို႔၊ စစ္အစုိးရနဲ႔ ျပသနာမျဖစ္ေစေရးတို႔က အသံျပန္က်ယ္လာတယ္။ ၂၀၀၃ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ပါတီရဲ့ ရည္တည္ခ်က္ဟာ ထိုအတိုင္းပဲ ပါတီရွင္သန္ေရးက အေရးၾကီးတယ္၊ အစုိးရနဲ႔ ျပသနာမျဖစ္ေစနဲ႔တို႔က အဓိကျဖစ္ေနခဲ့တာကို ေတြ႔ရတယ္" လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
အဲသည္မွာ ဆရာဦး၀င္းတင္ကို ေမးမိတဲ့ ေမးခြန္းက အဲသည္လိုမ်ဳိး ကန္႔သတ္တဲ့ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ပါတီက ေခါင္းေဆာင္မႈေပးေနခ်ိန္မွာ ပါတီ၀င္ေတြ၊ တက္ၾကြတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ လူငယ္ေတြဟာ အဲသည္ခ်မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း မေနခဲ့ၾကဘူး။ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကလို႔ သူတို႔တေတြကို စစ္အစုိးရက အေရးယူတာအျပင္ကို ပါတီကလည္း အေရးယူခဲ့တာေတြ ရွိတယ္မဟုတ္လား ဆိုတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
"ဟုတ္တယ္။ ပါတီက အေရးယူတဲ့ေနရာမွာ ပါတီရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္၊ လမ္းညႊန္ခ်က္၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြ ေဖာက္ဖ်က္လို႔၊ နားမေထာင္လို႔ ဆိုျပီးေတာ့ ပါတီကေန ဖယ္ရွားတဲ့အထိ အေရးယူတာမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လြတ္လာတိုင္းမွာ အဲသည္လိုမ်ဳိး အေရးယူခံရသူေတြကို ျပန္ျပီးေတာ့ ေခၚတယ္၊ တြဲေခၚတယ္။ ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္တာေတြ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ပါတီထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့ - ပါတီရဲ့ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကိုယ္တိုင္အျပင္၊ တိုင္းကေနစလို႔ ျမိဳ႔နယ္ ေက်းလက္အထိ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပါတီ၀င္ေတြဟာ ပါတီစကားနားမေထာင္လို႔ ဆိုျပီး ဖယ္ရွားခံရတာေတြ၊ အေရးယူခံရတာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔ဆိုရင္ အေရးယူပုံက ပါတီရုံးခန္းကို မလာရဘူးဆိုတာမ်ဳိး အထိေတာင္ ရွိတယ္။ ဥပမာ - ထင္ရွားတဲ့သူေတြ ေျပာရရင္ ေနာ္အုံးလွတို႔၊ ဗိုလ္မွဴးေမာင္ေအးတို႔လို လူမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ပါတီမွာ အနည္းနဲ႔ အမ်ား စည္းရုံးမႈ အားနည္းလာတာေပါ့ကြာ။ အယူအဆေတြ သီးျခားရွိလာတဲ့ လကၡဏာေတြ ေပၚေပါက္လာတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ပါတီတြင္း ပါတီျပင္ပမွာ တေယာက္တေပါက္ ေျပာသံ ဆိုသံေတြ ထြက္လာရတာေပါ့" လို႔ ဆရာက ေျဖၾကားပါတယ္။
အဲသည္မွာ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္ကကင္းကြာလာတဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြဆိုတာ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းမွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက သံဃာေတာ္ေတြေနာက္က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အလံ ေထာင္ျပီး ခ်ီတက္လာတာမ်ဳိးေတြ၊ အင္န္အယ္ဒီ လူငယ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြက သူတို႔အစီအစဥ္နဲ႔ သူတို႔ သံဃာ့သပိတ္မွာ ပါ၀င္အားေပးေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ေျပာႏိုင္ပါသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ဆရာက ေျဖၾကားရာမွာ -
" ဟုတ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက အကန္႔အသတ္ေတြ ခ်မွတ္ထားတဲ့အခါ အင္န္အယ္ဒီပါတီတခုလုံးအေနနဲ႔ ၂၀၀၇ မွာ မလႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တညီတညြတ္တည္း မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ပါတီရဲ့ ဦးေဆာင္မႈက အားနည္းေတာ့ လူထုကလည္း လိုက္ပါသင့္သေလာက္ မပါလာေတာ့ဘူး။ အင္န္အယ္ဒီက အမတ္ေတြက သီးျခား၀င္ေရာက္ လႈပ္ရွားလာၾကရတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အံတုဖို႔ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ စိုးရိမ္မႈေတြ၊ ေၾကာက္ရြံ႔တဲ့ သေဘာထားေတြက အားေကာင္းခဲ့တယ္ ေပါ့ကြာ။ အဲသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူလုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာနဲ႔ေတာ့ သူ ထြက္ျပီး ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ျခံထဲက ထြက္လာျပီး သပိတ္ေမွာက္သံဃာေတာ္ေတြကို ရွိခိုးတယ္။ သူ႔အိမ္ေရွ႔ကို ေရာက္လာတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး လိုက္နာမႈျပသခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါကိုလည္း နည္းပညာေတြ ဆက္သြယ္ေရးေတြ ေကာင္းလို႔ ကမာၻက မ်က္ျမင္သက္ေသျဖစ္သြားရတာလည္း အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ပဲေနာ္။ အဲသည္လိုမ်ဳိး လူေတြက ျမင္ေနရတာေတာင္မွ ပါတီက ေရွ႔တန္း မထြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက သူတို႔ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ကြဲလြဲတဲ့ အေရးအခင္းကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲလိုေျပာခ်င္တယ္။" လို႔ ဆရာက ေျပာၾကားပါတယ္။
အဲသည္မွာ ဆရာ့ကို ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးမိတာက ၂၀၀၇ အေရးအခင္းမွာ စစ္အစုိးရက သံဃာနဲ႔ လူထုကို အၾကမ္းဖက္ျပီး ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္ႏွင္းပစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါျပီး မၾကာဘူး၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ အဲသည္မွာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီၾကားမွာ ကြာဟခ်က္က ထင္ရွားေနတဲ့အတြက္၊ ဒါ့အျပင္ အင္န္အယ္ဒီပါတီကလည္း ထင္ရွားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခုခ်မွတ္ျပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုကို ဦးေဆာင္မႈမေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ စစ္အစုိးရက နည္းမ်ဴိးစုံ သုံးျပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါမွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္မႈေတြကို ပါတီက မထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေျပာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သူလုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထဲက ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲမွာ သူ႔အေနန႔ဲ ကန္႔ကြက္မဲေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပမိပါတယ္။
"၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွာ အားလုံးက အဓိကအဆုံးအျဖတ္ေပးရမယ့္ အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ၊ ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာလည္း ခုနင္က ေျပာျပီးျဖစ္တဲ့ ပါတီ ရွင္သန္ေရးက အေရးၾကီးတယ္၊ စစ္အစုိးရနဲ႔လည္း အတိုက္အခံအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆေတြ အားေကာင္းေနတာေတြေၾကာင့္ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။" လို႔ ဆရာ ဦး၀င္းတင္က မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။
အဲသည္ေနာက္ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာမွာ ဆရာဦး၀င္းတင္ ေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္။ ေထာင္က၊ အစုိးရက သူ႔ကို လႊတ္ေပးလိုက္တာပါ။ သူကေတာ့ အဲသည္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတဦး၊ ေထာင္သားတဦးလို႔ ရပ္တည္ေနဆဲပါပဲ။ အဲသည္အတြက္ ေထာင္၀တ္စုံ ရွပ္အက်္ ီအျပာၾကီးကို ဆက္လက္ ၀တ္ဆင္ေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာလြတ္ေျမာက္လာျပီးေနာက္ အင္န္အယ္ဒီပါတီမွာ ဆရာက မူလအတိုင္း ပါတီ၀င္တဦး၊ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ ဆက္လက္ရပ္တည္ လႈပ္ရွားလာခဲ့တာေၾကာင့္ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ဆရာနဲ႔ ၾကားမွာ ဘယ္လို နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာကို ေမးျဖစ္ပါတယ္။
"က်ေနာ္ ေထာင္က ထြက္လာတယ္။ ထြက္ျပီး ၂ ရက္ ၃ ရက္အတြင္းမွာ ဦးေအာင္ေရႊ ကိုယ္တိုင္က လာေရာက္ဖိတ္ေခၚတယ္။ ပါတီမွာ မူလအတိုင္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔။ က်ေနာ္က စီအီးစီတာ၀န္ေတြ၊ ရာထူးေတြက အသာထားလိုက္ပါ။ မလိုပါဘူး။ က်ေနာ္က ပါတီမွာ လုပ္စရာရွိတာနဲ႔  ႏိုင္ငံေရးေတြ ဆက္လုပ္မယ္။ ပါတီအင္အားေတာင့္လာေအာင္ ဆက္လုပ္မယ္။ စီအာရ္ပီပီ - ျပည္သူ႔လႊတ္္ေတာ္ကုိယ္စားျပဳအဖြဲ႔နဲ႔ ဆက္လုပ္မယ္။ သည္လိုမ်ဳိး သေဘာထားေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ က်ေနာ္က ဦးေအာင္ေရႊတို႔ကို ေမတၱာရပ္ခံတာက ပါတီတြင္း အေရးယူတာေတြကို ျပန္ျပီး စဥ္းစားၾကပါ။ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးအရ၊ လုပ္ငန္းစဥ္၊ မူ၀ါဒေတြကို ဆန႔္က်င္လို႔ အေရးယူတာေတြကို ယူပါ။ သို႔ေသာ္ ပါတီ၀င္ေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ၾကီး အေရးယူတယ္ဆိုတာ၊ ဖယ္ရွားတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ ရန္သူတေယာက္လုိမ်ဳိး အေရးမယူပါနဲ႔။ အဲသည္လိုမ်ဳိး ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။"
ဆရာက ဆက္လက္ျပီး ဥပမာ ေပးရာမွာ -
" ပါတီ၀င္တဦးက တာ၀န္က ခ်တယ္။ တႏွစ္ အေရးယူတယ္။ ရပါတယ္။ ထားပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ကို ပါတီက ျပန္လည္ ထူေထာင္ခြင့္၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခြင့္ေတြ ေပးရမယ္။ ျပန္ျပီးေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲညိွႏႈိင္းမႈေတြ ျပဳၾကရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ပါတီတြင္းမွာ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့အေရးယူမႈမ်ဳိးအစား အားလုံးအတူတကြ ညိွညိွႏႈိင္းႏႈိင္း ေဆြးေႏြး သင့္ျမတ္မႈေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ကို က်ေနာ္က ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲသည္လိုမ်ဳိး ေျပေျပလည္လည္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၂၀၀၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရးယူမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူးလားလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရွိတာပါပဲ။ အေရးယူတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပါတီက ဖယ္ရွားတာတို႔၊ ထုတ္ပယ္တာတို႔မ်ဳိးေတြ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။"
၂၀၀၈ ေႏွာင္းပိုင္းက စတင္ျပီး ဆရာဦး၀င္းတင္ အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ပါတီတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ဘယ္လိုေျခလွမ္းေတြ၊ တိုးတက္မႈေတြ ထင္ရွားလာတာေတြ ရွိပါသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားရာမွာ -
"က်ေနာ္လြတ္လာျပီးေနာက္ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းမွာ အက်ဥ္းသား ၆ ေထာင္ေက်ာ္ကို စစ္အစုိ္းရ လႊတ္ေပးျပန္ပါတယ္။ အဲသည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္ ပါတယ္။ အဲသည္မွာ ပါတီ၀င္ရဲေဘာ္ေတြကို ျပန္လည္ ဖိတ္ေခၚခဲ့ၾကတယ္။ ျပန္ျပီးလက္တြဲၾကဖို႔ကို လိုက္လံေျပာဆိုၾကတယ္။ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာ သေဘာထားေျပာင္းလာတဲ့သေဘာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသ ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈအားနည္းေနေသးတဲ့အတြက္ အကုန္အစင္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ေတာ့ မဆုိႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပါတီကေန ခပ္ခြာခြာေနျပီးေတာ့ သီးျခား စုဖြဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကလည္း သူ႔ဟာနဲသူ အားေကာင္းေနတာေတြ ရွိတယ္။ က်ယ္ျပန္႔လာတာေတြကိုလည္း အဲသည္တုန္းက ေတြ႔ေနရတယ္။ ေနာ္အုံးလွတို႔ အဂၤ ါဆုေတာင္းအဖြဲ႔ဟာ ျမိဳ႔နယ္ေတြ အႏွံ႔ျပန္႔လာတယ္။ ဗိုလ္မႈးေမာင္ေအးဆုိရင္ ႏိုင္ငံေရးစာတမ္းေတြ ေရးတယ္၊ တင္သြင္းတာေတြ လုပ္ေနတယ္။ ဒါေတြ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ရွိေနတယ္။" လို႔ ဆရာက ေျဖပါတယ္။
သို႕ေသာ္လည္း အဲသည္လိုမ်ဳိး ပါတီမွာ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ဖို႔ကာလက ေအးေအးေဆးေဆးရွိတဲ့ ကာလမဟုတ္ေသာ္ျငား၊ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ၂၀၀၉ ဧျပီမွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကျငာစာတမ္းကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးဖို႔၊ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ေဒၚစုအပါအ၀င္ ျပန္လည္ လႊတ္ေပးၾကဖို႔၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကဖို႔ကို မီးေမာင္းထိုး ေတာင္းဆိုျပႏိုင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အဲသည္ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အင္န္အယ္ဒီကို ျပည္သူေတြက ယုံၾကည္မႈျပန္လည္ရရွိမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္းမယ္ မၾကံေသးခင္မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အိမ္ထဲကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ယက္ေတာ ခိုး၀င္ က်ဳးေက်ာ္ဖို႔ ၾကံစည္တဲ့ အမႈအခင္းျဖစ္ပြားပါေတာ့တယ္။ အဲသည္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ဘယ္လိုမ်ဳိး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္၊ ပါတီအတြက္ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းၾကသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဦး၀င္းတင္က ျပန္လည္ ေျဖၾကားရာမွာ -
"အဲသည္အေရးကိစၥျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈက အရင္တုံးကလို ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ပါတီက စစ္အစုိးရနဲ႔ ထိပ္တိုက္မရင္ဆိုင္လိုဘူး။ စစ္အစုိးရခြင့္ျပဳထားတဲ့အတုိင္း တရားရုံးထဲမွာ သြားရင္ဆုိင္ၾကမယ္။ သည္လို ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္မွာ က်ေနာ္က အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႔မွာ က်ေနာ့္သေဘာနဲ႔က်ေနာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ မိမိဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အေနနဲ႔ သြားျပီး ထိုင္တယ္။ အနီးဆုံး လမ္းေဘးမွာ သြားထိုင္တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ မိတ္ေဆြေတြ၊ ပါတီ၀င္ေတြကလည္း မိမိသေဘာနဲ႔ မိမိ လိုက္ပါလာၾကတယ္။ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္တဦးက လမ္းေဘးမွာ သြားျပီး မထိုင္သင့္ဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပါတီရဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြျဖစ္တဲ့ လူငယ္တို႔၊ အမ်ဳိးသမီးတို႔ကလည္း မသြားရဘူး။ ဒါမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္။"
လို႔ ဆရာက ေျပာျပပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္က ျပည္သူလူထုရဲ့ အခမ္းက႑ကို ေမးၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဆရာက .
" လူေတြက လာေနတာပဲ။ ပါတီ၀င္ေတြကလည္း အေ၀းၾကီးကေန လာၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြလည္း လာၾကတယ္။ ေစ်းထဲကလူေတြက မုန္႔ေတြ ေကၽြးတယ္။ ေရေတြ တိုက္ၾကတယ္။ ၾကံဖြံ႔ေတြက ငါတို႔နား တံပ်က္စည္းေတြ လာလွဲၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေတြကို သဲေတြနဲ႔ ပက္ေနတဲ့ အတိုင္းပဲ။ မ်က္ႏွာေတြ ကာထားရတယ္။ ရဲေတြ၊ မီးသတ္ေတြက ငါတို႔ေရွ႔မွာ လာပိတ္တယ္။ ေနရာလာလုတယ္။ အဲသည္ၾကားထဲက ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသရတာ ျဖစ္တယ္။ ငါက ေျပာတယ္။ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျခင္းဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ပါတီက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တသားတည္း တေသြးတည္း ရွိတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတာ။ စည္းလုံးညီညြတ္တယ္ ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတာ။ အဲသည္လိုမ်ဳိး။ အဲသည္မွာ ပါတီနဲ႔ လူထုဟာ နီးစပ္သြားတာပဲ။ လူထုနဲ႔ ထိေတြ႔တဲ့ အေလ့အထတခုကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတဲ့ သေဘာျဖစ္သြားတယ္။" လို႔ ေျဖၾကားပါတယ္။
အဲသည္ ၂၀၀၉ ေမလက စတင္တဲ့ ယက္ေတာအမႈအခင္းကိစၥမွာ ဆရာဦး၀င္းတင္က ဆႏၵျပဖို႔ ဆူပူလႈံေဆာ္ဖို႔ ၾကံစည္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲသလိုမ်ဳိး ျပင္ဆင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးမိေတာ့ ဆရာက သည္လို ေျဖၾကားပါတယ္။
" အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ကို စြတ္စြဲၾကတာက ၈၈ အေရးေတာ္ပုံကာလတုံးက က်ေနာ္တို႔စာနယ္ဇင္းသမားေတြ ထုတ္ခဲ့တဲ့စာေစာင္ "ဆႏၵေဖာ္သံ" ဆိုလား မသိဘူး၊ ရွိဖူးတယ္။ က်ေနာ္က အေရးေတာ္ပုံေလသံပစ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲသလိုမ်ဳိး က်ေနာ့္ကို ေျပာဆိုၾကတယ္။ ဒါကေတာ့ ပါတီရွင္သန္ေရးဆိုတဲ့ အသံက ၾကားရတဲ့သူေတြအတြက္ နား၀င္ခ်ဳိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ကြယ္က စစ္အစုိးရရဲ့ အျငိဳအျငင္မခံႏိုင္လို႔၊ အာမခံႏိုင္လို႔ ဆိုတာကို ၀န္ခံလိုက္တာထက္ ပါတီရွင္သန္ေရးလို႔ ေျပာလုိက္တာ၊ ဆင္ေျခေပးလိုက္တာက လူၾကားလို႔ေကာင္း၊ လက္ခံခ်င္စရာ ေကာင္းသလိုျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္က လူထုနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခြဲျခားပစ္လိုက္တဲ့သေဘာ၊ ကန္႔သတ္ပစ္လိုက္တဲ့သေဘာျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကိုေက်ာ္ညြန္႔ဆိုတဲ့ ျပည္သူတဦးက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လြန္းလို႔ ဆႏၵျပတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ၂ ခါေလာက္ ဆုံပါတယ္။ က်ေနာ္က တားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပသၾကမယ္။ ဒီသေဘာကိုပဲ ရွင္းျပတယ္။ မရဘူး။ သူက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လြန္းေတာ့ တဦးခ်င္းထြက္ျပီး ဆႏၵျပေတာ့တာပဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္" လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
အဲသည္လိုမ်ဳိး ၂၀၀၈ နဲ႔ ၂၀၀၉ ၂ ႏွစ္ လုံးလုံးမွာ လူထုနဲ႔ မနီးစပ္ႏိုင္၊ ပါတီ၀င္အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ အင္အားေတြ ေတာင့္တင္းေအာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ပါတီက ၂၀၁၀ မွာ စစ္အစုိးရရဲ့ ရာဇသံျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို လိုက္နာျပီး ပါတီကို မွတ္ပုံတင္ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ပယ္ခ်ႏိုင္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ပါတီက ဘယ္လိုမ်ဳိး အသြင္ေျပာင္းလာလို႔လဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။
"ဒါေတြကေတာ့ စစ္အစုိးရနဲ႔ တရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ စံနမူနာကို ယူျပီးေတာ့ ပါတီ၀င္ေတြေကာ၊ ျပည္သူလူထုကပါ အျမင္ရွင္းလာတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ၂၀၀၉ ႏွစ္ကုန္ကေနျပီးေတာ့ ၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းက စျပီးေတာ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီဟာ Reform ကို လုပ္လာခဲ့တယ္။
အဲသည္လို လုပ္ျဖစ္တာကလည္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ကလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္လည္က်ခံေနရသည့္ၾကားက ဦးသန္းေရႊဆီ စာပို႔တဲ့ဆီမွာ - တိုင္းျပည္ရဲ့ အက်ဳိးရွိရာအေၾကာင္းေတြကိုပဲ ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။ ပါတီက အသက္ၾကီးေနျပီ ျဖစ္တဲ့ လူၾကီးေတြကို ကန္ေတာ့ခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ ပါတီရဲ့ စီအီးစီေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ စစ္အစုိးရက စီစဥ္ေပးလို႔ အင္န္အယ္ဒီက စီအီးစီက လူၾကီး ၃ ဦးနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပါတီဟာ ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းၾကဖို႔၊ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ၾကဖို႔ အခ်ိန္က်ျပီလို႔ ယူဆတယ္လို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးပါတယ္။ အဲသည္အခ်က္ေပၚမူတည္ျပီးေတာ့ ပါတီတြင္းမွာလည္း ေဆြးေႏြးမႈ၊ ျငင္းခုန္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္"
လို႔ ဆရာက ေျဖပါတယ္။
အဲသည္မွာ မိုးမခက ၀င္ေရာက္ ျဖည့္စြက္ရာမွာ - အဲသည္ေတြ႔ဆုံကန္ေတာ့ပြဲမွာ ေဒၚစုက ပါတီျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းၾကဖို႔ မွာေၾကာင္း ဦးလြင္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတယ္။ မီဒီယာမ်ားက တဆင့္။ သို႔ေသာ္ က်န္တဲ့ လူၾကီး ၂ ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ေရႊနဲ႔ ဦးလြန္းတင္တို႔က စီအီးစီကို စာထုတ္ျပန္ျပီးေတာ့ ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အေၾကာင္းအရာက အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာ ေအးသြားခဲ့ျပီးမွ ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာမွာ ဦးဉာဏ္၀င္းနဲ႔ ဦး၀င္းတင္ကတဆင့္ ျပန္လည္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ထင္တဲ့အေၾကာင္းကို ဆရာ့ကို မွတ္ခ်က္ေပးေတာ့ ဆရာက ေျပာၾကားရာမွာ -
"ဟုတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ Reform ကိစၥက ဦးဉာဏ္၀င္းက တဆင့္ က်ေနာ့္ဆီကုိ ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္နားလည္တာကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ပါတီကို ဦးေဆာင္ရာမွာ၊ သေဘာထားေပးရာမွာ အာဏာရွင္မဆန္ဘူး။ ဂရုလည္း စိုက္ပါတယ္။ သူလုပ္ခ်င္တာကို လူေတြ လိုက္နာျခင္း၊ မလိုက္နာျခင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပုံရပါတယ္။ အမ်ားသေဘာကို ေလးစား၊ အနည္းစုကိုလည္း နားေထာင္ျပီး အစုအဖြဲ႔နဲ႔အတူ လုပ္ကိုင္တဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကလည္း စီအီးစီေတြအားလုံး - ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးလြင္၊ ဦးလြန္းတင္အပါအ၀င္ အားလုံးနဲ႔ တင္ျပေဆြးေႏြးျပီး အမ်ားလက္ခံေအာင္ ေဆြးေႏြးျပီး သေဘာတူၾကလို႔ ၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းက စလို႔ စီအီးစီေတြ၊ စီစီေတြစတဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။"
          အဲသည္လုိမ်ဳိး စီအီးစီေတြ၊ စီစီေတြ တိုးခ်ဲ႔ဖြဲ႔စည္းလိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း စစ္အစုိးရက ၎တို႔စိတ္တိုင္းက် ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္မႈေတြ အျပည့္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္ျပီး ၎တို႔ရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္တခုကို ျပန္စဖို႔ ေျခလွမ္း တိုးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲသည္အခါက်ေတာ့လည္း အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းၾကီးျဖစ္တဲ့ ပါတီရွင္သန္ေရးနဲ႔ စစ္အစိုးရကို အာမခံေရးဖက္က အသံေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပန္လည္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပန္တာပါပဲ။
သို႔ေသာ္လည္း သည္တၾကိမ္မွာေတာ့ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ သေကၤတစကား (ဗူးသီး)၊ ျပီးေတာ့ ေဒၚစုရဲ့ အာဏာရွင္မဆန္ဘဲ ဒီမိုကေရစီဆန္တဲ့ အမွာစကား (သူ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ပါတီကို မွတ္ပုံမတင္လို၊ သို႔ေသာ္ပါတီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို လိုက္နာမည္)၊ ပါတီ၀င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူငယ္မ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ့ ရဲရင့္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္၊ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံမ်ားနဲ႔ ပါတီေခါင္းေဆာင္အသီးသီးထံက (ဦး၀င္းတင္၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ဦးဉာဏ္၀င္း တို႔အပါအ၀င္) လ်ဳိ႔၀ွက္ မ်ဳိသိပ္ျခင္းမရွိတဲ့ ပြင့္လင္းေသာ သေဘာထားျပန္ၾကားခ်က္မ်ားကို ျမန္မာျပည္သူလူထုကိုယ္တိုင္ကပါ တေလးတစား အားေပးေထာက္ခံမႈမ်ားပါ၀င္လာတဲ့ေနာက္မွာ ၂၀၁၀ မတ္ ၂၉ ပါတီရဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိပါေၾကာင္း၊ အဲသည္ရဲ့ေနာက္ အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ အခ်ဳိးအေကြ႔ကို ဘယ္လိုမ်ဳိး ဆရာဦး၀င္းတင္အေနနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေပးလိုေၾကာင္း ေမးျမန္းပါတယ္။
"အခု ေတာက္ေလ်ာက္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ ပါတီရဲ့ လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္လုံးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ အခု အေျခအေနကို ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ - တုိတိုကေတာ့ ပါတီဟာ အရင္တုံးကလိုမ်ဳိး အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြနဲ႔ က်င့္သားရေနရာကေနျပီး အခုခ်ိန္ကစလို႔ ဒီမိုကေရစီဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးရပ္တည္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ပါတီ၀င္နဲ႔ ျပည္သူေတြအခ်င္းခ်င္းမွာ ကိုယ့္နဲ႔မတူ ကိုယ့္ရန္သူလိုသေဘာထားတာမ်ဳိးကေန မိတ္ေဆြေတြလိုမ်ဳိး ဆက္ဆံမႈ၊ အျပဳသေဘာပို ျဖစ္လာၾကတယ္။
ဒီထက္ တဆင့္တက္ျပီးေျပာရရင္ - အခု ပါတီကို မွတ္ပုံမတင္ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့ေနာက္မွာ နဂိုက အရင္ရွိႏွင့္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေတြ၊ ဗဟိုဦးစီးမႈေတြ ပ်က္ျပယ္သြားတာမဟုတ္ေသာ္ျငား၊ ဒါေတြက ေမွးမိွန္သြားျပီ။ စုဖြဲ႔မႈေတြ ေျပာင္းလဲသြားျပီ ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္သြားပါတယ္။ အရင္တုံးကလို ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက တပိုင္း၊ ပါတီေဘးေရာက္ေနတဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြက တပိုင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာ၊ ျမိဳ႔နယ္၊ တိုင္းကေန ဌာနခ်ဳပ္အထိ စည္းေတြ ျခားထားတာေတြ ေလ်ာ့က်သြားတယ္လို႔ ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးက အတူတကြ စုေ၀းျပီး တုိင္ပင္ေဆြးေႏြး ေျဖရွင္းလုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ လမ္းေတြ၊ အျမင္ေတြ ပြင့္သြားတဲ့ သေဘာလို႔ ျမင္ပါတယ္။
အရင္က ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ပါတီရွင္သန္ေရး ကေနျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြက ႏိုင္ငံေရး ရွင္သန္ေရး၊ အေရးေတာ္ပုံ ရွင္သန္ေရး နဲ႔ ဒီမုိကေရစီလိုလားတဲ့ လူထုရွင္သန္ေရးကို ရပ္တည္လိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲသည္အတိုင္းရပ္တည္လိုက္တဲ့အတြက္ ပါတီဟာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တသားတည္းမွာ အတူ ရွင္သန္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္န္အယ္ဒီ ဆိုတဲ့ ဒီ/ခ်ဳပ္မွာ ဆိုရင္ မိတ္ေဆြေဟာင္း၊ မိတ္ေဆြသစ္ေတြ အျပင္၊ အင္အားသစ္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ့ အဖိုးတန္တဲ့ သယံဇာတေတြ - ဒီ/လႈပ္ေတြ တိုးတက္လာေတာ့မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲသည္လိုမ်ဳိး ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္" လို႔ ဆရာက ေျဖၾကားပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီနဲ႔ ပါတီ၀င္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ အခုလိုမ်ဳိး ဆက္လက္ရပ္တည္ျပီး ေလ်ာက္လွမ္းသြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ မလိုက္ပါလိုသူမ်ား၊ လက္တြဲျဖဳတ္လိုသူမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လုိမ်ဳိး သေဘာထားသလဲဆိုတာကို ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
"၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ့ ေဘာင္အတြင္းကေနျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး။ တခ်ုဳိ႔ကေတာ့ အဲသည္ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန ရွင္သန္မယ္လို႔ စဥ္းစားခ်င္ စဥ္းစားၾကလိမ့္မယ္။ အဲသည္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းက ၀င္ခ်င္သူေတြလည္း ရွိႏိုင္တာပါပဲ။ ဥပမာ ရွိတဲ့ လူ ၁၀ ဦးမွာ ၃ ဦးေလာက္က ေရြ႔သြားႏိုင္ပါတယ္။ ပါတီရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္က အစုအဖြဲ႔ပုံစံ ေျပာင္းသြားျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါမ်ဳိးေတြလည္း ရင္ဆိုင္ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားထားရပါမယ္" လို႔ ဦး၀င္းတင္က ေျဖၾကားသြားပါတယ္။
ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔ အခါအခြင့္သင့္သလို ေမးျမန္းမိတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။

--
Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
 
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.

အာဏာလမ္းဝေပၚက ပထမဆံုးေန႔မ်ား
ဂါမဏိ
႐ႈခင္း

အတိုက္အခံပါတီႀကီးဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အႏိုင္ရခဲ့ေပမယ့္ အာဏာရွင္ေတြဟာ ေတာ္ ေတာ္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို မထုတ္ျပန္ေပးဘဲ ေနာက္ဆံုးမွာ မလႊဲသာလို႔ ထုတ္ျပန္လိုက္ရၿပီးေနာက္ ဒီေရြး ေကာက္ပြဲဟာ အာဏာလႊဲမေပးေလာက္ေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုၿပီး ေရြး ေကာက္ပြဲ ထပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အာဏာရွင္ႀကီးဟာ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္မွာေတာ့ ေသခ်ာေပါက္အႏိုင္ရေအာင္ အဘက္ဘက္က ျပင္ဆင္ခဲ့ပါ တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္အႀကိဳကာလမွာ အတိုက္အခံပါတီႀကီးကိုလည္း အမ်ဳိး မ်ဳိး ႏွိပ္ကြပ္ ညစ္ပတ္ အၾကမ္းဖက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတိုက္အခံပါတီႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေရြးေကာက္ ပြဲသစ္ကို မဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အတိုက္အခံမရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္ႀကီးဟာ မဲ (၈၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္နဲ႔ အႏိုင္ရသြားပါေတာ့တယ္။

အတိုက္အခံပါတီႀကီးဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္လိုက္တဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ား ေရာက္သြားၿပီ၊ နိဂံုးခ်ဳပ္သြား ၿပီလို႔ အာဏာရွင္ေအာက္ဆြဲေတြက ဝမ္းသာအားရ လက္ခေမာင္းခတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီပါတီႀကီးဟာ မိမိမူလရပ္တည္ခ်က္ေပၚမွာပဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ၿပီးလို႔ (၃) လအၾကာမွာ အာဏာခြဲေဝေရးစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္ (၆) လအၾကာမွာေတာ့ အာဏာရပါတီနဲ႔ အ တိုက္အခံပါတီတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသားညီၫြတ္ေရး(ၫြန္႔ေပါင္း)အစိုးရကို ေအာင္ျမင္စြာဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီမိုက ေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

"အခုလည္း ဗမာျပည္မွာ NLD က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မွတ္ပံုမတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားသြားၿပီ၊ ရက္ (၆၀) ျပည့္ရင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္က ပ်က္ျပယ္သြားေတာ့မယ္၊ ပါတီတခုအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ေတြကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ စစ္ကြၽန္အလံ႐ွဴးေတြ၊ အာဏာရွင္ပြဲစားေတြက ေဟာင္သံေပးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဖရိကတိုက္က ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံမွာ အခုလို ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္တာ လံုးဝမွန္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အာဏာရွင္က ေလွ်ာ့ခဲ့ရတာ သာဓက အထင္အရွား ရွိေနပါတယ္"
ျဖစ္စဥ္

အခုေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ အာဖရိကတိုက္က ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က တကယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အတိုက္အခံ MDC ပါတီေခါင္းေဆာင္ စဗန္ဂီ႐ိုင္က အာဏာရွင္ မူဂါဘီကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္ (၂၉) ရက္ ေရြး ေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့ေပမယ့္ မူဂါဘီက မဲလိမ္ၿပီး MDC ပါတီဟာ မဲ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္မရလို႔ဆိုကာ ဒုတိ ယအခ်ီ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၂၀၀၈ ခု ဇြန္ (၂၇) ရက္မွာ ျပန္လုပ္ခိုင္းခဲ့ပါတယ္ (တကယ္ေတာ့ စဗန္ဂီ႐ိုင္ဟာ မဲ ၅၁ သို႔မဟုတ္ ၆၇ ရာခိုင္ႏႈန္းရခဲ့ေပမယ့္ မူဂါဘီက ကလိမ္ကညစ္လုပ္ၿပီး အတိုက္အခံက ၄၇.၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ မူဂါ ဘီက ၄၃.၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရတယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး တလအၾကာ ေမလ ၂ ရက္ေန႔က်မွ တရားဝင္ေၾကညာ ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္)။

အဲဒီပထမေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့ အတိုက္အခံပါတီဌာနခ်ဳပ္ကို ဝင္စီးနင္းၿပီး ႐ံုးခ်ဳပ္မွာ ရွိေနသူအားလံုးကို ဖမ္း သြားတာ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြအပါအဝင္ ပါတီဝင္ေတြကို ဖမ္းတာ၊ ႐ိုက္ႏွက္တာ၊ သတ္ျဖတ္တာ (ပထမေရြး ေကာက္ပြဲနဲ႔ ဒုတိယေရြးေကာက္ပြဲၾကားမွာ အတိုက္အခံပါတီဝင္ အနည္းဆံုး ၄၃ ေယာက္ အသတ္ခံခဲ့ရပါ တယ္)။ ရပ္ထဲရြာထဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္ဗံုးခြဲတာေတြ၊ အတိုက္အခံကို မဲေပးခဲ့တဲ့ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူလူထုေတြ တိုင္းရင္း သားလူမ်ဳိးစုငယ္ေတြကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းတာ၊ ၿခိမ္းေျခာက္အက်ပ္ကိုင္တာေတြ အႀကီးအက်ယ္လုပ္ခဲ့တာ ေၾကာင့္ ဇြန္ (၂၂) ရက္မွာ စဗန္ဂီ႐ိုင္ရဲ႕ MDC ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ဖို႔ သမိုင္းဝင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္ ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္ မူဂါဘီဟာ ၿပိဳင္ဘက္မရွိဘဲ မဲဆႏၵ ၈၅.၅ ရာခိုင္ ႏႈန္းရၿပီး ႏိုင္သြားပါေတာ့တယ္။

ႏိုင္ငံတကာပိုင္းမွာေတာ့ ကုလသမဂၢမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွားတို႔က ဗီတိုအာဏာသံုး ကာကြယ္ေပးေပမယ့္ ကမၻာ့ ႏိုင္ငံေတြက ျပင္းထန္ထိေရာက္တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အဓိက ေထာက္ခံေပးေနတဲ့ ေတာင္ အာဖရိကႏိုင္ငံကိုယ္၌က အင္တင္တင္ျဖစ္လာ၊ (အာဖရိကတိုက္ရဲ႕အာဆီယံျဖစ္တဲ့) အာဖရိကသမဂၢကလည္း ဖိအားေပး၊ အဓိက ႏိုင္ငံျခားေငြ ရွာေပးေနတဲ့ စိန္ေတြလည္း ေရာင္းမရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ခံရ၊ တႏိုင္ငံလံုး ကာလ ဝမ္းေရာဂါျဖစ္တာကလည္း အာဏာရွင္အစိုးရ ဘယ္လိုမွထိန္းမရသလို တ႐ုတ္၊ ႐ုရွားလည္း မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဇြန္လ (၂၇) ရက္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မူဂါဘီ မဲ "အျပတ္အသတ္" နဲ႔အႏိုင္ရၿပီး သမၼတျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ MDC ပါတီက ျပင္းထန္လွတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္မႈေၾကာင့္ မူဂါဘီ ႏိုင္ ၿပီး တလမျပည့္ခင္ ဇူလိုင္ (၂၅) ရက္မွာ အိမ္နီးခ်င္း ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံ ပရီတိုးရီးယားၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အာဏာ ရအစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံေတြအၾကား ဒိုင္ယာေလာ့ စလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ိန္က မူဂါဘီကို ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ ေတာင္အာဖရိကသမၼတ အမ္ဘီကီက ၾကားဝင္ေစ့စပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္မွာေတာ့ မူဂါဘီဟာ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္နဲ႔ အာဏာခြဲေဝေရးစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ထုိးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီစာခ်ဳပ္အရ မူဂါဘီ ဟာသမၼတရာထူးကို ဆက္ယူထားေပမယ့္ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္နဲ႔ MDC ပါတီကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးနဲ႔ အစိုးရဝန္ႀကီးရာ ထူးအားလံုး ေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မူဂါဘီက အမ်ဳိးသားလံုျခံဳေရးေကာင္စီကို ဆက္ကိုင္ထားၿပီး စစ္ တပ္ကို ဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ ၂၀၀၉ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၃) ရက္မွာေတာ့ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္ဟာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုၿပီး တရားဝင္ ရာထူးလက္ခံခဲ့ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ မူဂါဘီနဲ႔ လက္ကိုင္ တုတ္ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြ၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ လံုထိန္းတို႔ဟာ လစ္ရင္လစ္သလို MDC ပါတီနဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြအေပၚ ႏွိပ္စက္တာ မတရားလုပ္တာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီကာလကနဲ႔ စာရင္ေတာ့ MDC ပါတီအတြက္ အခြင့္အလမ္း အမ်ားႀကီး ရသြားပါၿပီ။ ႏိုင္ငံအေပၚ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြ ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ဝန္ ႀကီးခ်ဳပ္ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္ အစိုးရအဖြဲ႔အေနနဲ႔ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို အတိုင္းအတာတခုအထိ အေတာ္ အတန္လုပ္ႏိုင္လာပါတယ္။ မူဂါဘီအေနနဲ႔ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကဳိးစားေနေသာ္လည္း ရာႏႈန္းျပည့္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အတိုက္အခံ MDC ပါတီရဲ႕ နိဂံုးလို႔ မဟာပညာေက်ာ္ မ်ား တြက္ဆခဲ့တာဟာ အာဏာလမ္းမ နိဒါန္းအစျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ခံ

ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ လက္ရွိသမၼတမူဂါဘီ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနည္း အေျခခံနဲ႔ အာဏာရလာၿပီး လြတ္လပ္ေရးရလာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္က မာ့က္စ္ဝါဒ ေမာ္စီတံုးဝါဒေတြ ေႂကြးေၾကာ္ တဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အာဏာရလာတဲ့အခါ ဇိမ္ေတြ႔သြားလို႔ ကုလားထိုင္ေပၚက မဆင္းေတာ့ ဘဲအတိုက္အခံေတြ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးငယ္ေတြအားလံုးကို ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၈၂ နဲ႔ ၁၉၈၅ ၾကားမွာတင္ လူ ၂၀,၀၀၀ ေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္။) တိုင္းျပည္ရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာအားလံုးကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္လို သေဘာထား သံုးျဖဳန္းပစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တခ်ိန္က အာဖရိကတိုက္မွာ အခ်မ္းသာဆံုးစာရင္းဝင္ခဲ့တဲ့ ဇင္ဘာေဘြဟာ စီးပြားေရးဒလေဟာက်ဆင္းၿပီး က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဒုကၡေပါင္းစံုဖိစီး လို႔အာဖရိကတိုက္ရဲ႕လူမမာႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ (တႏိုင္ငံလံုး ထမင္းေတြငတ္၊ ကာလဝမ္းေရာဂါေတြ ျဖစ္ ေနခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ သမၼတ မူဂါဘီကေတာ့ အာဖရိကတိုက္မွာ အခမ္းနားဆံုး နန္းေတာ္ႀကီးေဆာက္ၿပီး ေန ခဲ့ပါတယ္)။

ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ၿပီး ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးသက္တမ္း အႏွစ္ (၂၀) သို႔မဟုတ္ မူဂါဘီ အာဏာရွင္လုပ္ေန ခဲ့တဲ့အႏွစ္ (၂၀) လံုးလံုး ဘာေျမယာေတာ္လွန္ေရးမွ မလုပ္ခဲ့ဘဲ စီးပြားေရးေတြ ခြၽတ္ျခံဳက်လာလို႔ ေက်ာင္း သားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြ၊ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမေက်နပ္မႈေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတဲ့ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ဝန္းက်င္က်မွ လူထုကို အာ႐ံုလႊဲဖို႔ လူျဖဴေျမရွင္ႀကီးေတြပိုင္တဲ့ ေျမယာ ေတြကိုသိမ္းယူ၊ ေျမယာေဝျခမ္းေရးေတြလုပ္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊ ေက်းလက္လူထုေတြကို စည္း႐ံုးေခြၽးသိပ္ဖို႔ လုပ္လာတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက (ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀,၀၀၀ - 100 billion dollar တန္ သို႔မဟုတ္ ၁၀၀,၀၀၀, ၀၀၀,၀၀၀ တန္ ေငြစကၠဴေတြ ထုတ္ရေလာက္ေအာင္) ရာခိုင္ႏႈန္း (၂၃၁) သန္း အထိတက္လာၿပီး အလုပ္ လက္မဲ့ႏႈန္းက (၉၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကိုေရာက္လာေတာ့ ဘယ္လိုဘဲ အလိမ္အညာမႈိင္းေတြတိုက္ေပမယ့္ ဒီမိုကေရ စီလိုလားတဲ့ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သားေတြဟာ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈေတြ အျပင္းအထန္ ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြၾကားက ေနၾကံ႕ၾကံ႕ခံတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကရာက အခု ေနာက္ဆံုးမွာ ျပည္သူ႔အစိုးရေရွ႕ေျပး အာဏာခြဲေဝၾကားျဖတ္အစိုးရအ ဆင့္ကို ေရာက္လာၿပီျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေတြ႔

အခုလည္း ဗမာျပည္မွာ NLD က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မွတ္ပံုမတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ မွားသြားၿပီ၊ ရက္ (၆၀) ျပည့္ရင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္က ပ်က္ျပယ္သြားေတာ့မယ္၊ ပါတီတခုအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ေတြကိုေရာက္ေနၿပီလို႔ စစ္ကြၽန္အလံ႐ွဴးေတြ၊ အာဏာရွင္ပြဲစားေတြက ေဟာင္ သံေပးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဖရိကတိုက္က ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံမွာ အခုလို ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္တာ လံုး ဝမွန္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အာဏာရွင္က ေလွ်ာ့ခဲ့ရတာ သာဓက အထင္အရွား ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ NLD ပါတီဝင္ေတြ၊ ၉၀ ခုမွာ ႏိုင္ၿပီးသား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြကသာ တကယ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ လက္ရွိကာ လဟာ NLD ရဲ႕ အာဏာလမ္းဝက ပထမဆံုးေန႔မ်ား ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

ဂါမဏိ

ျပန္ေခါက္ထားပါ...

0 comments

--
Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
 
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.

ဒီမိုကေရစီနဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈ

ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္ သၾကၤန္ဆိုတာ ႏွစ္ေဟာင္းက စိတ္ညစ္စရာမ်ား၊ ဒုကၡသုကၡမ်ား၊ မေကာင္းမႈဒုစရုိက္မ်ားကို အတာေရနဲ႔ ေဆးေၾကာၾက၊ ေကာင္းမႈအသစ္မ်ား ပြားမ်ားၾကတဲ့ပြဲ၊ သၾကၤန္ေရနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ အျပန္အလွန္ ေရကစားၾကတဲ့ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သၾကၤန္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ သာမဟုတ္ က်န္တဲ့ ဘာသာ၀င္ အားလံုးကပါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊြင္ရႊင္ ဆင္ႏြဲၾကတဲ့ ပြဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုတစ္ခါေတာ့ ဒီပြဲေတာ္ဟာ ေသြးစြန္းခဲ့ပါၿပီ။ ငယ္ငယ္တံုးက သၾကၤန္ အႀကိဳေန႕မွာ ျပည္ေျပးလို႔ေခၚတဲ့ ဦးႏုရဲ့ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီပါတီက သမၼတ ရုပ္ရွင္ရံုနားမွာ လက္ပစ္ဗံုးခြဲတာ ႀကံဳခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲဒီတံုးကေတာ့ ေဘးကလူေတြ ၀ိုင္းလိုက္ၿပီး ဖမ္းလိုက္တာ မွတ္မိပါတယ္။ အဲဒီ ကာလတံုးကလည္း ရုပ္ရွင္ရံုေတြ၊ ေစ်းေတြမွာ ဗံုးခြဲလြန္းလို႕ မသြားရဲ၊ မလာရဲ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ဗံုးခြဲတဲ့လူ ေဆးရံုႀကီးထဲ ၀င္ေျပးရင္း လိုက္ဖမ္းတဲ့ ရဲေတြကို လက္ပစ္ဗံုးနဲ႔ ျပန္ပစ္တာမ်ိဳး ရိွခဲ့တာလည္း မွတ္မိပါေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခုတစ္ခါ ကေတာ့ သၾကၤန္ကာလ အေပ်ာ္ဆံုး၊ လူအစည္ကားဆံုး အခ်ိန္၊ အၾကတ္ေန႔မွာ ခြဲလိုက္တာ ျဖစ္လို႕ အေတာ္ရက္စက္တဲ့ လုပ္ရပ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားတာကို ျမင္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ ဘယ္လို သေဘာထားၾကမလဲ။ တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ေနာက္ပိုင္းက စၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ဗံုးခြဲမႈေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ျဖစ္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဗံုးေထာင္သူ ကိုယ္တုိင္ လက္ထဲမွာ ဗံုးကြဲျပီး ေသဆံုးတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ဗံုးေဖာက္ခြဲမႈေတြကို သူတို႔ လုပ္ပါတယ္လို႔ ေၾကညာတာရိွသလို တစ္ခ်ိဳ႕ ဗံုးကြဲမႈေတြ ကေတာ့ လက္သည္မေပၚဘဲ ရိွတာကိုလည္း ေတြ႕ပါတယ္။ အစိုးရဘက္က ဖမ္းဆီးရမိတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြမွာေတာ့ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ျပီး တရားခံေတြကို ေဖာ္ျပတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

သို႕ေသာ္ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိ္င္ငံေရး လႈပ္ရွားေနတဲ့ ပါတီမ်ား၊ ျပည္ပမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အတုိက္အခံ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အေနနဲ႕ အခုလို အၾကမ္းဖက္ တုိက္ခိုက္မႈေတြ အေပၚ ျပတ္သားတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ မရိွတာကို စိတ္မေကာင္းစရာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ အေပၚ အစိုးရဘက္က အၾကမ္းဖက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အတိုက္အခံမ်ား ဘက္က အၾကမ္းဖက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆန္႔က်င္သင့္တယ္လို႕ ရိုးသားစြာပဲ ျမင္မိပါတယ္။ နယ္စပ္ေဒသ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတြရဲ့ ေဒသေတြ မွာေနထိုင္တဲ့ ျပည္သူမ်ားသာ မဟုတ္ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာ ေနထိုင္တဲ့ ျပည္သူမ်ား ဟာလည္း လူ႕အခြင့္အေရး ရိွပါတယ္။ ျငိမး္ခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး မျဖစ္ႏုိင္လုိ႕ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲဆင္ႏြဲ ရပါတယ္ ဆိုရင္လည္း အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္တို႔ကိုပဲ ပစ္မွတ္ထား တိုက္သင့္တာေပါ့။ ေရကစားေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို ပစ္မွတ္ မထားသင့္ပါဘူး။ အခုေနာက္ပိုင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဗံုးခြဲမႈ အားလံုးဟာ ဘူတာ၊ ပန္းျခံ၊ ကားဂိတ္၊ ဘူတာရံု၊ စက္မႈဇံုမ်ားကို ပစ္မွတ္ထား လုပ္လာတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ အေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္းက လုပ္လုပ္ ဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈ ကို လက္ခံလို႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလို႔ မရပါဘူး။

တစ္ခါတစ္ေလ ဒီဗံုးေဖာက္ခြဲမႈကို အစိုးရကပဲ လုပ္သလိုလို မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္ ေျပာလိုက္တဲ့ အေျပာေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီသီအိုရီဟာ ၉/၁၁ ကမာၻ႕ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အအံု တိုက္ခုိက္မႈကို စီအုိင္ေအနဲ႕ ေမာ့ဆက္ ေပါင္းလုပ္တယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆမ်ိဳးထက္ မပိုပါဘူး။ ဒီအတုိင္းဆိုရင္ ထုိင္းေတာင္ပိုင္း၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ အာဖဂန္၊ ပါကစၥတန္နဲ႔ အီရတ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့၊ ရုရွားနဲ႔ ဗဟုိအာရွ ေဒသမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗံုးခဲြမႈေတြ၊ အစၥေရး ႏုိင္ငံထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈ ေတြဟာ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရေတြက လုပ္ေနတာလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါျပီ။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားဟာ Soft Target လို႕ေခၚတဲ့ အရပ္သား ပစ္မွတ္ေတြကို အဓိကထားျပီး တိုက္ပါတယ္။ ဘာလို႔ ဒီလိုလုပ္ရ သလဲဆိုေတာ့

၁။ စစ္ဘက္ ပစ္မွတ္ေတြထက္ စာရင္ အကာအကြယ္ နည္းတယ္။ တိုက္ရလြယ္တယ္။

၂။ ျပည္သူလူထု အေနနဲ႕ လက္ရိွအစိုးရရဲ႕ အာဏာ ခုိင္ျမဲမႈ၊ လူထုကို အကာအကြယ္ ေပးႏုိင္မႈ အေပၚ သံသယေတြ ျဖစ္ေပၚ ေစတယ္။

၃။ ေရရွည္ တုိက္ခိုက္မႈေတြ လုပ္လာတာ နဲ႔အမွ် ေအာက္ေျခလူထု အေနနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ အာဏာစက္ကို အသိအမွတ္ျပဳလာတယ္။ ေနာင္မွာ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားနဲ႔ အၿပိဳင္ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။

၄။ အစိုးရက လံုျခံဳေရးအတြက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ စစ္ေဆးမႈမ်ား၊ ကန္႔သတ္မႈမ်ား လုပ္လာတဲ့အခါ ဒါကို အေၾကာင္းျပျပီး လူထုနဲ႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ႏုိင္တယ္။

၅။ အစိုးရကို သိကၡာက်ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္။ လူထုထဲမွာ က်ီးလန္႕စာစား ျဖစ္လာမယ္။ ေကာလဟာလေတြ၊ ေၾကာက္လန္႕မႈေတြ ျဖစ္လာမယ္။

၆။ အစိုးရ ကိုယ္တုိင္က မိမိရဲ႕ လံုျခံဳေရး စြမ္းအား အေပၚ သံသယ ျဖစ္လာတယ္။ အစိုးရ ရပ္တည္ေရးမွာ အဓိက ေဒါက္တုိင္ျဖစ္တဲ့ လံုျခံဳေရး ေဒါက္တုိင္ကို ယိမ္းယိုင္ သြားေစႏုိင္တယ္။

ဒါဟာ ျမိဳ႕ေပၚ ေျပာက္က်ားစစ္ကို ဆင္ႏြဲေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း အားလံုးရဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီေန႕ ျပည္တြင္းမွာ ဗံုးေဖာက္ခြဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ဟာလည္း ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ပဲ လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စစ္အစိုးရမ်ားရဲ႕ အားနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာဟာ အေျခအေန အားလံုးကို သူတို႔ ထိန္းထားႏုိင္တယ္။ လံုျခံဳမႈနဲ႕ တည္ျငိမ္မႈ အျပည့္အ၀ ရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ဒီလို ဗံုးကြဲမႈေတြ ျဖစ္တုိင္း၊ ျဖစ္တုိင္း အစိုးရသိကၡာ က်ဖို႔ပဲ ရိွပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစိုးရက ဗံုးခြဲတာပါလို႔ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားဟာ အျဖစ္မွန္နဲ႔ ကြဲလြဲေနတယ္ လို႔ပဲ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အေနနဲ႔လည္း ငါ့ရန္သူရဲ႕ ရန္သူဟာ ငါ့မိတ္ေဆြ ျဖစ္တယ္၊ ဒီအခ်ိ္န္ဟာ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေနသူေတြ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေ၀ဖန္တိုက္ခိုက္ ရမယ့္ အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး လို႔လည္း ယူဆထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အခုလို႕ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ိဳး သာမက ဒီေန႔ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အတြင္း ျပႆနာမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပတာ မရိွသေလာက္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး အတိုက္အခံမ်ား ထူေထာင္ထားတဲ့ မီဒီယာေတြ ေတာင္မွာ လြတ္လပ္ေသာ မီဒီယာ ဆိုတာ အစိုးရကို ေ၀ဖန္ဖို႔သာ ျဖစ္တယ္၊ အခ်င္းခ်င္း အတြက္ အခ်ိန္ မက်ေသးဘူးလို႔ အယူအဆ ရိွေနတာပါ။

သာမန္ မူ၀ါဒဆုိင္ရာ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အထက္ပါ ရပ္တည္ခ်က္ကို နားလည္ ေပးႏုိင္ေပမယ့္ အၾကမ္းဖက္မႈ အေပၚမွာ အဲဒီမူ၀ါဒ ဆုိင္ရာ သေဘာ ကြဲလြဲမႈေတြ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အားနည္းခ်က္ေတြလို သေဘာမထား သင့္ဘူး လို႔ထင္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္မႈဟာ ဘယ္ေနရာမွာ လုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူ႕ဘက္က လုပ္လုပ္ အၾကမ္းဖက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို Double Standard ထားျပီး ခြင့္လႊတ္လို႔ မရပါဘူး။ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ ညီလာခံကေတာ့ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္က စျပီး အၾကမ္းဖက္ ၀ါဒကို အခုလို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ထားပါတယ္

"Criminal acts intended or calculated to provoke a state of terror in the general public, a group of persons or particular persons for political purposes are in any circumstance unjustifiable, whatever the considerations of a political, philosophical, ideological, racial, ethnic, religious or any other nature that may be invoked to justify them."

ဒီဖြင့္ဆိုခ်က္ အရ ျပည္သူလူထု အေပၚ က်ဴးလြန္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈကို ႏုိင္ငံေရးေၾကာင့္၊ အယူ၀ါဒေၾကာင့္၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးေၾကာင့္ စသည္ျဖင့္ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔မွ တရားပါတယ္ ဆိုျပီး ဆင္ေျခေပးလို႔ မရဘူးဆိုတာ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္ပါတယ္၊ အၾကမ္းဖက္မႈကို မလိုလားပါဘူးလို႔ ခံယူထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား အေနနဲ႕ ဒီလို အၾကမ္းဖက္မႈ ေတြကို ၀ိုင္း၀န္းရံႈ႕ခ်၊ ကာကြယ္ တားဆီးဖို႔က လြဲျပီး အျခားနည္းလမ္း မရိွဘူး၊ လက္မ မေကာင္း လက္မ၊ ေျခမ မေကာင္း ေျခမဆိုသလို ကိုယ့္ထဲက ပါေနရင္လည္း ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ လိုေနၿပီလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

--
Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
 
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.