Posts
ထုိင္း-ျမန္မာ ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေဒသတြင္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ နတ္ေတာင္၊ ထုိင္းဘာသာျဖင့္ ဒြိဳင္ရာမူး ဟူေသာ ေတာင္တစ္ခု ရွိသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ မတ္လက ထုိင္းႏုိင္ငံ မိုင္းရွင္းလင္းေရး ဆုိင္ရာ စင္တာ (TMAC) ၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ အဆုိပါ နတ္ေတာင္သုိ႔ လည္ပတ္ ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့သည္
အဆိုပါ ေဒသသည္ လက္နက္ကုိင္ ပုန္ကန္သူမ်ား တပ္စြဲခဲ့ေသာ တပ္စခန္း တစ္ခုလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုအခါ ထုိင္းစစ္တပ္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ရွိေနသည္။
"ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ထုိင္းနယ္ေျမကုိ အသုံးမျပဳဖုိ႔ ေျပာေတာ့ အဲဒီ လက္နက္ကုိင္ တပ္ဖြဲ႕ေတြ အကုန္လုံး နယ္စပ္ကုိ ျဖတ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ထဲကို ဝင္သြားၾကတယ္" ဟု ထုိင္းေတာ္ဝင္ တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္မွဴးႀကီး Monkol Pakamma က ေျပာျပသည္။
ကၽြန္ေတာ္ ရပ္ေနခဲ့သည့္ ေနရာမွာ ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေဒသမွ မီတာ အနည္းငယ္ပင္ ေဝးကြာသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ကရင္နီတပ္ဖြဲ႕မ်ား တပ္စြဲထားသည့္ စခန္းမ်ားရွိရာ ေတာင္ကုန္းမ်ားကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းပင္ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ ကရင္နီ တပ္ဖြဲ႕သည္ ျမန္မာအစုိးရႏွင့္ ကာလ ၾကာရွည္စြာ ပဋိပကၡ ျဖစ္ခဲ့ေသာ အဖြဲ႕ ျဖစ္သည္။ နယ္စပ္ႏွင့္ လြန္စြာ နီးကပ္သည့္ ေနရာတြင္မူ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံး ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္ တပ္ဦး (ABSDF) ႏွင့္ ပအုိ႔ဝ္ အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ (PONLA) တုိ႔၏ အေျခစုိက္စခန္းမ်ား ရွိသည္။
အဆိုပါ အုပ္စုႏွစ္ခုသည္ စစ္ေရးအရ တက္ၾကြေသာ လက္နက္ကုိင္ အုပ္စုမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ယင္းတုိ႔၏ အေျခစုိက္စခန္း နီးကပ္ရာ ေနရာတြင္ ေျမျမႇဳပ္မုိင္းမ်ား ထူထပ္စြာ ရွိေနေၾကာင္း ထုိင္းစစ္တပ္မွ ဗုိလ္မွဴးႀကီးက ဆုိသည္။ ဒြိဳင္ရာမူး ေတာင္ထိပ္သုိ႔ သြားေရာက္လုိပါက အဆုိပါ နယ္ေျမကုိ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ဝင္ရန္ လုိအပ္သည္။ အဆိုပါ လမ္းေၾကာင္းမွ မုိင္းမ်ားကုိ TMAC အဖြဲ႕က ရွင္းလင္းထားသည္မွာ သိပ္မၾကာေသးေပ။ အဆိုပါ လမ္းေၾကာင္းသည္ ယခင္က ကရင္တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္တုိ႔ ထုိင္းနယ္ေျမ အနီး အျပန္အလွန္ တုိက္ခုိက္ရာတြင္ အသုံးျပဳခဲ့ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ထုိလမ္းေၾကာင္းကုိ ႏွစ္ဖက္စလုံးက ေျမျမႇဳပ္မုိင္းမ်ား ခ်ထားခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါ ေဒသတြင္ ထုိင္းရြာသားမ်ားႏွင့္ နယ္စပ္ လုံၿခံဳေရး ကင္းလွည့္ တပ္သား တစ္ဦး ေျမျမႇဳပ္မုိင္း နင္းမိခဲ့ၿပီးေနာက္ TMAC က မုိင္းရွင္းေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဒသခံျပည္သူ မ်ားကလည္း ေတာတြင္းသုိ႔ သြားေရာက္ၿပီး သစ္ေတာထြက္ ပစၥည္းမ်ား ရယူရာတြင္ လုံၿခံဳ စိတ္ခ်စြာ သြားေရာက္လုိၾကသည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ ၁၉၉ရ မုိင္းတားဆီးေရး သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္ကုိ ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ေသာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေဒသမွ ပထမဆုံးႏုိင္ငံ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ သေဘာ တူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္အရ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ မုိင္းမ်ား အားလုံးကုိ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း ရွင္းလင္းရမည္ ျဖစ္သည္။ ဒြိဳင္ရာမူးေတာင္သုိ႔ သြားသည့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ မုိင္းမ်ား ရွင္းလင္းေနၿပီ ျဖစ္သည့္တုိင္ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္ေနခဲ့သည့္ ေနရာႏွင့္ နယ္စပ္ေဒသ ၾကားတြင္ မုိင္းမ်ား က်န္ရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ "ဒီဘက္အပိုင္းက ေနရာေတြမွာ မုိင္းေတြ ရွင္းလင္းၿပီးတာ မွန္ေပမယ့္လည္း နယ္စပ္ေဒသမွာ က်န္တဲ့ မုိင္းေတြ ရွင္းဖုိ႔က ျမန္မာနဲ႔ ထုိင္းအၾကား သေဘာတူညီခ်က္ ရမွ ျဖစ္မွာပါ" ဟု ထုိင္းစစ္သား တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ရွင္းျပသည္။ အဆိုပါ ေနရာမွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထြက္ခြာခဲ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္မွဴးႀကီး Monkol က စုိးရိမ္ ပူပန္လ်က္ ရွိခဲ့သည္။
"ဒီေနရာ တစ္ဝုိက္မွာ TMAC အဖြဲ႕က မုိင္းရွင္းၿပီးၿပီ ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အနာဂတ္ ကာလမွာ အလားတူ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုခုက မုိင္းေတြ ထပ္မေထာင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာႏုိင္ပါဘူး" ဟု ၎က ဆုိသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံက မုိင္းတားဆီးေရး သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္အရ မုိင္းရွင္းလင္းေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေရး အတြက္ အခ်ိန္တုိး ေပးရန္ အဆုိျပဳခဲ့သည္။ မုိင္းရွင္းလင္းေရး ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သုိ႔ပင္ ေစ့စပ္ ညွိႏႈိင္းမႈမ်ား၊ သေဘာတူညီမႈမ်ား ရွိေနခဲ့ေသာ္ျငား ေနာက္ထပ္ မုိင္းအသစ္မ်ား ရွိလာႏုိင္သည္ ဟူေသာ ေျခာက္လွန္႔မႈကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံက ခံစားေနရဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
Landmine and Cluster Munition Monitor တစ္ဦး ျဖစ္သူ Yeshua Moser-Puangsuwan ၏ ေဆာင္းပါးကုိ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္။
--Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.