Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၂၂.၂.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- အုတ္က်စ္ေက်ာ္ေအး မႏၱေလးႏွင့္ မျပင္ႏိုင္ေသးတ့ဲအလြဲမ်ား
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
အုတ္က်စ္ေက်ာ္ေအး ႏွင့္ မျပင္ႏိုင္ေသးတဲ့အလဲြမ်ား
သို႔
အယ္ဒီတာ
(ရန္ကုန္ခေရာ္နီကယ္ - YC)
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေမြးရပ္ေျမကို စြန္႔ခြာၿပီး တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ မႏၱေလးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ဇာတိေျမကို ျပန္မေရာက္ႏိုင္တာလည္း အေတာ္ကိုၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကေတာ့ မိသားစုအေရးကိစၥနဲ႔ မႏၱေလးကို တစ္ေခါက္ ျပန္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ေမြးရပ္ေျမဟာ ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးေတာ့ ဘာမွမေတြ႕ရေသးပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ အရင္အစိုးရ လက္ထက္ကထက္စာရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေတြ ေျပာရဲဆိုရဲ ႐ွိလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလသံ ျပင္းထန္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳး ပါလာတာ၊ ဥပမာ ကြ်န္ေတာ္က “ဦးသန္းေ႐ႊလက္ထက္ကေတာ့ စစ္အစိုးရမို႔လို႔ေပါ့၊ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ထက္မွာေတာ့ အရပ္သားအစိုးရ ျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ့”ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးမ်ား ပါလာရင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေပါင္းအသင္းမ်ားက ေဘးဘီဝဲယာကို ၾကည့္ၿပီး ထိတ္လန္႔တၾကားနဲ႔ “တိုးတိုးေျပာပါကြ” လို႔ ေလသံခပ္အုပ္အုပ္နဲ႔ သတိေပးၾကပါတယ္။ ဆိုရရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မႏၱေလးသားမ်ားဟာ က်ံဳးသြင္းၿပီး ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ဆင္ဆိုးႀကီးကို မဝ့ံမရဲစမ္းကိုင္ၾကည့္ေနၾကတဲ့ အေနအထားမွာပဲ ႐ွိေသးတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ “ဆင္ႀကီးက အရင္လို မ႐ိုင္းေတာ့ဘူး၊ ယဥ္သြားၿပီ၊ မယံုရင္ လာကိုင္ၾက” ဆိုလို႔ သြားကိုင္ၾကတဲ့ပံုစံပါ။ ဆင္ႀကီး ယဥ္သြားၿပီဆိုတာ သိေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါ့ကိုမ်ား နင္းသတ္လိုက္မလား ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေလးကေတာ့ က်န္ေနဆဲပါ။ ဆင္ႀကီးကိုသြားၿပီး ေက်ာသပ္ရင္သပ္လႈပ္ေနတုန္း ဆင္ႀကီးက ႏွာေမာင္းႀကီးေျမႇာက္ၿပီး “က်ီ” လို႔ ေအာ္လိုက္ရင္ လန္႔ၿပီးေျပးၾကေရာဆိုပါေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မႏၱေလးသားေတြက အဲ့လို ျဖစ္ေနၾကဆဲပါ။ ျဖစ္ေအာင္လည္း ေအာက္ေျခအဆင့္ အာဏာပိုင္အေသးစားေလးမ်ားက မွင္ေမာင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဟိန္းေဟာက္ေနဆဲ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ေနဆဲပါ။ ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မႏၱေလးဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး ဗဟိုအခ်က္အျခာႀကီး ျဖစ္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းနဲ႔ ဝင္ေငြေတြဟာ အျခားျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းေဒသႀကီး မ်ားထက္ မ်ားျပားတာကတစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ လူေတြက စီးပြားေရးဘက္မွာ လည္ေနၾကတာလည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္စီးပြားကို႐ွာ၊ ကိုယ့္ ထမင္း ကိုယ္စား၊ လူမႈေရးေလးကလည္း ေကာင္းတတ္ၾက သူမ်ားဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမႈက နဲပါးတယ္ဆိုရမွာပါ။ ႏိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားမႈနဲလို႔လည္း ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပဲြကို စိတ္ပါလက္ပါ မ႐ွိခဲ့ၾကပါဘူး။ မ႐ွိခဲ့လို႔ မဲလိမ္ခံရေတာ့လည္း အစတည္းက ထင္သားပဲဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီၾကားထဲမွာပဲ ေအာက္ေျခအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ်ားရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈေတြက မ်ားလာေလေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ လဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အပန္းေျဖ႐ံုေလာက္ပဲ သေဘာထားၾကပါေတာ့တယ္။ ေအာက္ေျခအဆင့္ ဖိႏွိပ္မႈေတြထဲက ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရသမွ် အခ်ိဳ႕ကို ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ။ ဒါမွလည္း လူေတြက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္ေနၾကေသးတာလဲဆိုတာ သိရမွာပါ။ ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မန္းေလး သားမ်ားဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးက လာေဟာက္ရင္ ဘာလို႔ေဟာက္တာလဲ၊ ဘာဥပေဒအရ ဖမ္းခ်င္ရတာလဲလို႔ အျပန္အလွန္ ေမးခြန္းထုတ္ဝ့ံတဲ့ အေျခအေန မ႐ွိၾကေသးပါဘူး။ ရန္ကုန္ မွာေတာ့ ပါတီႀကီးေတြရဲ႕ လွႈံ႕ေဆာ္အားကလည္းေကာင္း ၊ မီဒီယာေတြကလည္း အင္အား ေကာင္း၊ တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရကလည္း ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြေကာင္း၊ လူေတြကလည္း ႏိုင္ငံေရး မ်က္စိပြင့္ၾကေလ ေတာ့ မန္းေလးနဲ႔ယွဥ္ရင္ ေအာက္ေျခအာဏာပိုင္မ်ားဟာ ျပည္သူကို အရမ္းကာေရာ အေၾကာင္းမဲ့ မႏွိပ္စက္ရဲၾကပါဘူး။ မန္းေလးမွာေတာ့ ေနရာတကာ ေတြ႕ေနရဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆံုး ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ ခ်မ္းျမသာစည္ဘက္မွာ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးနဲ႔ ရဲတပ္ဖဲြ႕ဝင္ေတြက ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ထိုးႀကိတ္ရန္႐ွာ ၾကပါတယ္။ ဝင္ေရာက္တားျမစ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ ရပ္ကြက္က လူေတြကိုပါ ထိုးႀကိတ္ျပန္ ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီပါတီနဲ႔ အခု ပ်က္ျပယ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ၈၈ ျပည္သူ႔အင္အားပါတီႏွစ္ခုက လိုက္ပါေဆာင္႐ြက္ေပးလို႔ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးလည္း အလုပ္ျပဳတ္၊ ရဲတပ္ဖဲြ႕ဝင္ေတြလည္း ေနရာေျပာင္းခံရနဲ႔ ထိေရာက္စြာေတာ့ အေရးယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြဟာ လူမသိသူမသိ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး က်န္ေနပါတယ္။
အယ္ဒီတာလည္း တစ္ေလာက ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေတြ႕လိုက္မွာပါ။ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ မိသားစုတစ္စုကို အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနနဲ႔ စည္ပင္သာယာက ဝန္ထမ္းေတြက ေနအိမ္ကေန အတင္းဆဲြခ်ၿပီး အိမ္ကိုသိမ္းလိုက္တဲ့ ကိစၥပါ။ ဒီကိစၥဟာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ မႏၱေလး အေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားျဖစ္တဲ့ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီပါတီ၊ ၈၈ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား (ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ)၊ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ(ျမန္မာ) တို႔က လိုက္ပါ ေဆာင္႐ြက္ၿပီး သမၼတ႐ံုးကို အယူခံဝင္ ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဒီကိစၥကို ဂ်ာနယ္ေတြကေန တဆင့္ သိေနခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ေသေသခ်ာခ်ာသြားၿပီး စပ္စုၾကည့္ေတာ့မွ မႏၱေလး စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီနဲ႔ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနတို႔ဟာ ဟိႏၵဴ မိသားစုအေပၚမွာ မတရားသျဖင့္ အႏိုင္အထက္ျပဳက်င့္ၿပီး အိမ္ကိုသိမ္းယူလိုက္ၾကမွန္း သိလာရပါတယ္။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။
မႏၱေလးနဲ႔ အထက္ျမန္မာျပည္ တလႊားက ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ဧည့္ႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ေတြပဲ ကိုင္ေဆာင္ရေလ့ ႐ွိပါတယ္။ သူတို႔ေနထိုင္ရာ အိမ္ေတြဟာလည္း ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ပိုင္ဆိုင္ ၾကတာမွန္ေပမယ့္ ဧည့္ႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ေလေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဟင္ဒီစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ထီခနာမ႐ွိဘူး (အာမခံခ်က္မ႐ွိဘူး)လို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး မႏ ၱေလးၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုတာကလည္း မၾကာခဏ မီးေဘး သင့္တတ္ ေလေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ေျမပိုင္ဆိုင္မႈ အေထာက္အထားမ်ားဟာ မီးေလာင္ပ်က္စီးကုန္ၾကပါၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတို႔ဟာ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနနဲ႔ စည္ပင္သာယာ ေရး ေကာ္မတီရဲ႕ပစ္မွတ္ေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အိုးအိမ္က ဂရံေလွ်ာက္ စည္ပင္က ဂရံခ်ေပးနဲ႔ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ မိသားစု ငါးစုေလာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး လမ္းေဘးေရာက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲ့လိုသိမ္းယူၿပီးရင္ေတာ့ စည္ပင္သာယာနဲ႔ အိုးအိမ္ဦးစီးတို႔ဟာ အသိမ္းခံ ေျမေတြ၊ အိမ္ေတြကို တ႐ုတ္ေတြနဲ႔ ကန္ထ႐ိုက္ေတြဆီကို ေရာင္းခ်လိုက္ၾကပါတယ္။ စည္ပင္နဲ႔ အိုးအိမ္ကလူေတြအတြက္ေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ အသိုက္အၿမံဳကို ဖ်က္ၿပီး ရတနာပံုကိန္း ဆိုက္သြား ၾကတာေပါ့။ မႏၱေလးမွာ မိသားစု ငါးစုေလာက္နဲ႔ လား႐ိႈးဘက္မွာ မိသားစု သံုးရာနီးပါးရဲ႕ အိမ္ၿခံ ေျမေတြကို ဒီပံုစံအတိုင္း သိမ္းယူခဲ့ၾကတာပါ။
အခု သိမ္းလိုက္တဲ့ ဟိႏိၵဴမိသားစုကေတာ့ ဗမာရည္ေကာင္းေကာင္းလည္ၿပီး ဆတ္ဆတ္အထိမခံတဲ့ အျပင္ ဘုိးဘြားပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို လံုၿခံဳစြာ သိမ္းဆည္းထားႏိုင္ခဲ့လို႔ ပိုင္ဆိုင္မႈ အေထာက္အထားေတြလည္း ျပႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဧည့္ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေနခဲ့ရတာ မွန္ေပမယ့္ အစိုးရသစ္ လက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံသား အရည္အခ်င္း ျပည့္မီလို႔ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္လည္း သတ္မွတ္ခံရၿပီးျဖစ္သလို ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္ေတြလည္း ႐ွိေနၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ဟာ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအၿပီးမွာ တည္ေထာင္တဲ့ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ပါတီဝင္ေတြလည္း ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီပါတီ ဟာလည္း တက္ၾကြစြာလႈပ္႐ွားေနတဲ့ ပါတီအသစ္ျဖစ္ေလေတာ့ ဒီတစ္ခါမွာ စည္ပင္နဲ႔ အုိးအိမ္ဦးစီးဌာနတို႔ လည္ပင္းအစ္တဲ့ အေျခအေန ေရာက္သြားပါတယ္။
ျဖစ္ပံုက ဒီလိုပါ။ အိမ္အသိမ္းခံရတဲ့ ဟိႏၵဴမိသားစုဟာ အဲ့ဒီအိမ္ကို ၁၉၃၄ခုႏွစ္တည္းက ပိုင္ဆိုင္လာၾကတာ ျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္အစိုးရ လက္ထက္က ဒီအိမ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ႔ ဂရံေတြလည္း အခုထိ မပ်က္မစီး ႐ွိေနပါေသးတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္မွာ အဲ့ဒီ အိမ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီး အခန္းေတြ ကန္႔ၿပီး ငွားရမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဘီအိုစီ ကုမၸဏီကလည္း အဲ့ဒီအခန္းေတြထဲက ႏွစ္ခန္းကို ႐ံုးခန္းဖြင့္ဖို႔ ငွားရမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဟိႏၵဴ မိသားစုက အိမ္႐ွင္၊ ဘီအိုစီ ကုမၸဏီက အိမ္ငွားအျဖစ္ စခန္းသြားခဲ့ၾကရာက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားပိုင္ ပစၥည္းေတြကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းယူပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘီအိုစီကုမၸဏီ ႐ံုးခန္းဖြင့္ထားတဲ့ အခန္းႏွစ္ခန္းလည္း ျပည္သူပိုင္သိမ္းတဲ့အထဲ ပါသြား တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ဘယ္လို သတ္မွတ္သလဲဆိုရင္ “ ဘီအိုစီက အခန္းႏွစ္ခန္းပဲ ပိုင္တယ္၊ ပိုင္ တာေတာင္မွ အခန္းကို မပိုင္ဘူး ငွားထားတာဆိုေတာ့ အခန္းႏွစ္ခန္းငွားရမ္းခြင့္ကိုပဲ ပိုင္တာျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဘီအိုစီရဲ႕ ငွားရမ္းပိုင္ခြင့္ကို ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ျပည္သူပိုင္ သိမ္းတဲ့အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကို ဆက္ငွားရမယ္”လို႔ ဆံုးျဖတ္ေပးခဲ့တာပါ။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဟာ ဟိႏၵဴမိသားစုကို အိမ္႐ွင္အျဖစ္ ဆက္လက္အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့သလို ဆိုင္ခန္းႏွစ္ခန္းအတြက္လည္း ဘီအိုစီကုမၸဏီေပးေခ်တဲ့ လစာအတိုင္း ငွားရမ္းခေပးေခ်ခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ လက္ထက္မွာ အဲ့ဒီအခန္းႏွစ္ခန္း ငွားရမ္းခြင့္ကို ျမန္မာ့ကုန္သြယ္ေရးကို လဲႊေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာ့ကုန္သြယ္ေရးကလည္း ဟိႏၵဴမိသားစုကို ဆိုင္ခန္းငွားရမ္းခ ဆက္လက္ေပးေခ်ေနခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာ့ကုန္သြယ္ေရးကို ဖ်က္သိမ္းအၿပီးမွာေတာ့ အဆိုပါ ဆိုင္ခန္းႏွစ္ခန္းငွားရမ္းခြင့္ကို အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနကို လဲႊေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အထက္က တင္ျပခဲ့သလိုပဲ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနဟာ ဥပေဒကို လက္တစ္လံုး ျခားလုပ္ၿပီး ဆိုင္ခန္းႏွစ္ခန္း ငွားရမ္းခြင့္ကိုသာမက ဆိုင္ခန္းနွစ္ခန္း တည္႐ွိရာေျမကို အိုးအိမ္ဦးစီးဌာန အမည္နဲ႔ ဂရံေဖာက္ေပးဖို႔ မႏၱေလး စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီထံ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ မႏ ၱေလး စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီကလည္း အိုးအိမ္ဦးစီးနဲ႔ လက္ဝါးခ်င္း႐ိုက္ၿပီး ဂရံခ်ထာေပးခဲ့ပါတယ္။ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီအေနနဲ႔ အဲ့ဒီလို လုပ္ပိုင္ခြင့္ လံုးဝမ႐ွိပါ။ ဒီအေဆာက္အအံုႀကီးတစ္ခုလံုးမွာ ႐ွိတဲ့ အခန္းေတြမ်ားစြာထဲက အခန္းႏွစ္ခန္းရဲ႕ ငွားရမ္းခြင့္ကိုသာ ပိုင္တဲ့ အိုးအိမ္ကို ဘာလို႔မ်ား အေဆာက္အအံုႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ ေျမဂရံကို ခ်ထားေပးလိုက္တာလဲ၊ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနကို လဲႊေျပာင္း ေပးလိုက္ရတာလဲဆိုတာက ေတာ့ စဥ္းစားလို႔မရတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီျပႆနာကို ၾကည့္ရင္ ဟိႏၵဴမိသားစုဟာ ဒီအိမ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း အဂၤလိပ္ေခတ္က အေထာက္အထား႐ွိတယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္က ဆိုင္ခန္းနွစ္ခန္းငွားရမ္းခြင့္ကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းယူေၾကာင္းနဲ႔ က်သင့္တဲ့ ဆိုင္ခန္းႏွစ္ခန္းအတြက္ ေပးေဆာင္ရတဲ့ လခေတြကို ျမန္မာ့ ကုန္သြယ္ေရးက အိမ္ပိုင္႐ွင္ မိသားစုထံ ေပးေဆာင္တဲ့ ေငြေပးခ်လံျဖတ္ပိုင္းေတြ ႐ွိတယ္၊ ၁၉၈၇ခုႏွစ္မွာ ဒီအိမ္ႀကီးမီးေလာင္ေတာ့ အိမ္ကို ျပန္ေဆာက္ဖို႔ စည္ပင္မွာ ေလွ်ာက္ထားခဲ့လို႔ အိမ္ျပန္ေဆာက္ခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ အေထာက္အထားလည္း ရွိတယ္။ အဓိက အက်ဆံုးကေတာ့ ဒီအိမ္ဟာ ျပည္သူပိုင္သိမ္းယူတဲ့ စာရင္းထဲမွာ မပါပါဘူးလို႔ သမၼတ႐ံုးရဲ႕ အတည္ျပဳျခင္း ခံထားရပါတယ္။ ဒီေလာက္ အေထာက္အထား ျပည့္စံုပါရဲ႕သားနဲ႔ အိုးအိမ္နဲ႔ စည္ပင္ဟာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔မ်ား သိမ္းယူလိုက္ တာလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ မရေအာင္ပါဘဲ။ သူတို႔အေနနဲ႔ ယခင္သိမ္းယူခဲ့တဲ့ အိမ္မ်ားလို လြယ္လြယ္နဲ႔ ရမယ္ထင္ၿပီး လုပ္လိုက္ပံုရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္ဟာ ဒီမိုကေရစီ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ေလေတာ့ မတရားမႈကို လက္မခံတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ မီဒီယာမ်ားေၾကာင့္ ဒီကိစၥဟာ ဟိုးေလးတေၾကာ္ ျဖစ္လာပါၿပီ။ သူတို႔ခမ်ာ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္လည္း အသိုက္အၿမံဳမပ်က္၊ ဦးေနဝင္းလက္ထက္လည္း ဟန္မပ်က္၊ နယက လက္ထက္မွာလည္း ေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္ခဲ့ရၿပီးကာမွ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလက္ထက္ေရာက္မွပဲ အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျဖစ္ရၿပီလို႔ အသိမ္းခံရတဲ့ မိသားစုက ဆိုပါတယ္။ အိုးအိမ္အေနနဲ႔ကေတာ့ သူတို႔ဟာ ဥပေဒအတိုင္း ေဆာင္႐ြက္ေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းတာမဟုတ္ဘဲ ၿမိဳ႕ျပအဂၤါရပ္နဲ႔အညီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပအဂၤါရပ္နဲ႔ ညီညြတ္ေအာင္ ယိုယြင္းပ်က္စီးေနတဲ့အိမ္ကို အသစ္ျပန္တည္ ေဆာက္ၿပီးလို႔ မူလပိုင္႐ွင္ ဟိႏၵဴမိသားစုထံ ျပန္လည္ေပးအပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနရဲ႕ ေစတနာေတြကို သာဓုေခၚရမယ့္ကိန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ခိုင္လံုတဲ့ သတင္းမ်ားအရ အိုးအိမ္နဲ႔စည္ပင္ဟာ အိမ္ကိုၿဖိဳခ်ၿပီး အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနက ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လို႔ အေၾကာင္းျပထားေသာ္လည္း ေျမကိုလည္း ကန္ထ႐ိုက္တာေတြကို ေရာင္းခ်ထားတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
လတ္တေလာမွာေတာ့ အိမ္ကေန ဖယ္႐ွားခ့ရတဲ့ ဟိႏၵဴမိသားစုကို ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားနဲ႔ ဟိႏၵဴဘာသာေရးအဖဲြ႕ ခဲြတို႔က ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေ႐ွာက္ ထားၿပီး အမ္ဘီကာ မယ္ေတာ္ႀကီး ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းမွာ ေနရာခ်ေပးထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကလည္း မတရားမႈအတြက္ ဆက္လက္ တိုက္ပဲြဝင္ဆဲပါ။
အခု ခိုင္လံုတဲ့ သတင္းမ်ားအရေတာ့ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနနဲ႔ စည္ပင္သာယာေပါင္းၿပီး အလားတူ အိမ္ၿခံေျမေတြ သိမ္းယူဖို႔ စီစဥ္ထားတာ အိမ္ အလံုးငါးဆယ္ေလာက္႐ွိပါသတဲ့။ လတ္တေလာကိစၥက ဟုိးေလးတေၾကာ္ ျဖစ္လာလို႔ ဆက္မလုပ္ေသးတာလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ မက်ေသး႐ွာတဲ့၊ ပိုင္ဆိုင္မႈ အေထာက္ အထားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနၾကတဲ့ အိမ္ပိုင္႐ွင္ေတြအတြက္ေတာ့ ရတက္ေပြရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အိုးအိမ္အေၾကာင္းၿပီးေတာ့ စည္ပင္သာယာရဲ႕ လုပ္စားကြက္ေလးေတြ ေျပာစရာက ႐ွိလာျပန္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဦးဘုန္းေဇာ္ဟန္ တက္လာတုန္းက မန္းေလးလူထုက သေဘာက်ေတာ္မူၾကသတဲ့ဗ်။ သူေရာက္လာမွ မႏၱေလးကလမ္းေတြ အေတာ္ျပင္လိုက္တာကိုး။ ဦးေအာင္သိန္းလင္းလိုေတာ့ တစ္ဝက္တည္းခင္းတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ အမွန္အကန္ကို ခင္းေပးတာ၊ ခင္းေပးတာမွ ေ႐ြးေကာက္ပဲြဆိုတာ ဘယ္ဆီေနမွန္း မသိခင္တည္းက ခင္းေပးတာပါ။ ၿမိဳ႕ခံလူထုကေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသား ဦးဘုန္းေဇာ္ဟန္ က်န္းမာခ်မ္းသာ ပါေစေပါ့။ ျပည္သူက မ႐ိုင္းဘူးခင္ဗ်။ ေ႐ြးေကာက္ပဲြက်ေတာ့ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္မွာ ကိုယ္စားျပဳဝင္ၿပိဳင္တဲ့ ဦးဘုန္းေဇာ္ဟန္တစ္ေယာက္ မဲလိမ္စရာမလိုဘဲ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ( တိတိ က်က်သိသူ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးနဲ႔ တစည ပါတီဝင္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္အရ ဦးဘုန္းေဇာ္ဟန္ဟာ ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္သူ ဦးၿဖိဳးေဝသက္ဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးကို ေ႐ြးေကာက္ပဲြမွာ ဝင္မၿပိဳင္ေတာ့ဘို႔နဲ႔ ကုန္က်စရိတ္ေတြအျပင္ ပိုက္ဆံပါ ထပ္ေပးမယ္လို႔ ညိႇႏိႈင္းခဲ့ ေသးတယ္။ ဦးၿဖိဳးေဝသက္က အဘေရ နာမည္စာရင္း သြင္းၿပီးသြားလို႔ မရေတာ့ဘူးဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္ စည္း႐ံုးေရးမဆင္းေတာ့ပါဘူးလို႔ ညိႇလိုက္သတဲ့၊ (ဒါနဲ႔ပဲ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအၿပီးက်င္းပတဲ့ ၿဖိဳးေဝသက္ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္မွာ မႏၱေလး စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီအမည္ပါတဲ့ လက္ဖဲြ႕ေငြဆယ္သိန္း ရလိုက္ပါသတဲ့)။ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးဘုန္းေဇာ္ဟန္ တစ္ေယာက္ မဲမသမာမႈေတြ ဘာေတြ စြပ္စဲြခံရျခင္းမ႐ွိဘဲ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေနရာအတြက္ အႏိုင္ရလာခဲ့ပါ တယ္။ တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရအဖဲြ႕မွာလည္း ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ပဲ ျပန္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး၊ အလဲြသံုးစားလုပ္မႈေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဘုန္းေဇာ္ဟန္ကို ထိန္းသိမ္းထားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး မႏၱေလး စည္ပင္သာယာရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လည္း လက္ညိဳးထိုးျပဖို႔ ႐ွားပါးလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စည္ပင္ အခြန္ေတြကေတာ့ ဆက္တိုက္ ျမင့္တက္လာသလို ေကာက္ခံမႈေတြကလည္း ပိုမ်ားလာ ပါတယ္။ တိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္အရ စည္ပင္ခြန္ကို စိတ္တိုင္းက် ေကာက္ခြင့္ရလာေတာ့ မႏၱေလးက မိန္းလမ္းမႀကီးေတြ ဘယ္နားရပ္ရပ္ ယာဥ္ ရပ္နားခ ေတာင္းမယ့္သူက အဆင္သင့္ပါပဲ၊ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေလး မရပ္လိုက္နဲ႔ ေငြတစ္ရာက်ပ္၊ ကန္ထ႐ိုက္ယူ ထားတဲ့ ယာဥ္ရပ္နားရာ ေနရာေတြ ကလည္း လာသမွ် ဆိုင္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြ အလြတ္မေပးတမ္း ေကာက္ပါတယ္။ နာမည္ႀကီး ဘုရားပုထိုးေတြနဲ႔ ေတာင္သမန္အင္းလို ေနရာေတြမွာ ဆိုင္ကယ္ တစ္စင္းအပ္ခ ၃၀၀ က်ပ္ကေန ၅၀၀ က်ပ္အထိ ေကာက္ပါတယ္။ ယခင္က ရတနာပံုတကၠသိုလ္မွာ ၅၀ က်ပ္သာ ေကာက္ခံ တာပါ။ ဆိုင္ကယ္ အပ္ခေတြကလည္း ယခင္က ၁၀၀ က်ပ္သာ ေကာက္ခံပါတယ္။ အခုေတာ့ သံုးဆကေန ငါးဆအထိ တိုးလာတာေတြ႕ရတယ္။ လမ္းေဘးေစ်း သည္မ်ားလည္း ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လာသမွ် ေစ်းေကာက္ေတြကို အခြန္ေတာ္ဆက္သရပါတယ္။ အျခားေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေကာက္ခံတဲ့ စည္ပင္ခြန္ေတြကလည္း မ်ားလွပါတယ္။
ထိုသို႔ အခြန္ေတြ ေကာက္ခံေနေသာ္ျငား အထက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တင္ျပခဲ့သလို ဒီေငြေတြကို တိုင္းေဒသႀကီးရဲ႕ ဘယ္လို အေရးကိစၥေတြမွာ သံုးေနမွန္း မသိရေတာ့ပါဘူး။ ပိုၿပီးဆိုးတာက အခုလို အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနနဲ႔ ေပါင္းၿပီး လုပ္စား လာတာမ်ိဳးေတြပါ။ မသူေတာ္ ဌာနနွစ္ခု သတင္းေလြ႕ေလြ႕ ေပါင္းဖက္ေတြ႕တဲ့ဒဏ္ကို ျပည္သူေတြ လွိမ့္ခံေနရဦးမယ့္ ကိစၥေတြပါပဲ။
အယ္ဒီတာခင္ဗ်ား။ စာ႐ွည္သြားလို႔ ဒီမွာပဲရပ္ခြင့္ျပဳပါေတာ့ခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မႏၱေလးမွာ ေအာက္ေျခ အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြက ျပည္သူကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြ ပိုမ်ားလာေနတယ္၊ အရင္ စစ္အစိုးရ လက္ထက္ကလိုပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြရဲ႕ ႐ိုင္းစိုင္း၊ေမာက္မာမႈေတြကို ေတြ႕ေနရဆဲျဖစ္တယ္၊ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လည္း ေၾကာက္စိတ္ေတြက က်န္ေနၾကေသးေတာ့ လက္႐ွိ ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲေတြရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးေတြကို မႏၱေလး ျပည္သူေတြခမ်ာ ထိထိေရာက္ေရာက္ မခံစားရ႐ွာပါဘူးလို႔ပဲ ဆိုပါရေစေတာ့ခင္ဗ်ား။
*****************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
