Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၁၅.၃.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံႏွင့္ ဒီမုိကရက္တိုက္ေဇးရွင္းကို နားလည္ျခင္း
****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံႏွင့္ ဒီမုိကရက္တိုက္ေဇးရွင္းကို နားလည္ျခင္း
ဘုန္းထက္ဝင္း
၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေဟာင္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကာ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္သစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ပင္မေရးစီးေၾကာင္းႏုိင္ငံေရးျဖစ္လာေသာ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္သစ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ Rule of the game ကို ပီပီျပင္ျပင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားသည့္ ပဋိဉာဥ္ ျဖစ္သည္။ အစိုးရသစ္၏ ႏုိင္ငံေရးအေျခခံမူ ျဖစ္ေသာ အားလံုးပါဝင္ႏုိင္သည့္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာ ယခု စတင္၍ ႐ုပ္လံုးေပၚ လာၿပီျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးဆိုသည္မွာ အၾကြင္းသံုညထြက္ေသာ ဂိမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ႏုိင္သူလည္းရွိသလို ႐ႈံးသူလည္းရွိမည္။ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံစနစ္ကို လက္ေတြ႕အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ က်င့္သံုးသည့္ႏုိင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံေရးကစားပြဲတစ္ေလွ်ာက္ အၿမဲတမ္းႏုိင္သူ၊ အၿမဲတမ္း႐ႈံးသူဟု ရွိႏုိင္ဖို႔ ခဲယဥ္းမည္။ အၿမဲတမ္း ႏုိင္သူတြင္ ျပည္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအရွိဆံုး ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာႏုိင္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရး Rule of the game ကုိ ျပ႒ာန္းထားေသာ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံကို အေသအခ်ာ သေဘာေပါက္ နားလည္မွ သာလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးေအာင္ပြဲ ဆင္ႏုိင္မွာျဖစ္သည္။ ယင္းဖြဲ႕စည္းပံုအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒ အေျခခံေက်ာ႐ိုးကို ေရးသားခဲ့သူမွာ ကမာၻေက်ာ္ ေယးလ္တကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ရရွိခဲ့သည့္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသမားတို႔၏ စ႐ုိက္သဘာဝကို သိသည့္အားေလွ်ာ္စြာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံကို ယခင္ပထစေခတ္တြင္ က်င့္သံုးခဲ့ေသာ ပါလီမန္စနစ္ႏွင့္ ကြဲျပားစြာ သမၼတစနစ္ကို က်င့္သံုးေအာင္ ေရးသားခဲ့သည္။ ပါလီမန္စနစ္တြင္ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ အစိုးရမွာ အာဏာကြဲျပားမႈမရွိဘဲေရာ ေထြးက်င့္သံုး (diffusion of power) သည့္ စနစ္ျဖစ္သည္။ အစိုးရဝန္ႀကီးတစ္ပါးမွာ သူ၏ မိခင္ပါတီ၏ မူဝါဒမ်ားအတုိင္း က်င့္သံုးအေကာင္အထည္ေဖာ္ရသည္။ သမၼတ စနစ္တြင္မူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာႏွင့္ဥပေဒျပဳေရးအာဏာမွာ သီးျခားစီခြဲျခားက်င့္သံုး (Separation of power) သည္။ ထိုေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးတစ္ပါး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ သူ၏ မိခင္ပါတီ၏ မူဝါဒကို လုိက္နာ၍ မရေတာ့ပါ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာကို သီးျခားစီ ခြဲျခားက်င့္သံုးေအာင္ ေရးသားထားသည့္ ဖြဲ႕စည္းပံုျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ပါလီမန္စနစ္တြင္ လႊတ္ေတာ္၌ မူဝါဒေရးရာကိစၥရပ္မ်ားကို အုပ္စုလိုက္ အင္အားျပ ျငင္းခံုေဆြးေႏြးသည့္အေနအထားမ်ိဳးထက္ ေရးရာေကာ္မတီမ်ားႏွင့္ သံုးသပ္အေျဖရွာ စမ္းစစ္ရေသာ စနစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံႏွင့္ အလြန္တူပါသည္။ ကြဲျပားသည့္ အခ်က္ဟူ၍ သမၼတကို တိုက္႐ုိက္မေရြးခ်ယ္ႏုိင္ျခင္းႏွင့္ စစ္တပ္မွ အမတ္ေနရာ စုစုေပါင္း၏ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းယူထားျခင္းသာရွိသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးႏွင့္ တရားစီရင္ေရး ကြဲျပားစြာ က်င့္သံုးေသာ္ျငားလည္း ပါတီႀကီး ၂ ခုတည္းသာ ႀကီးစိုးသည့္ အေမရိကန္ ဖြဲ႕စည္းပံု\အေျခခံဥပေဒတြင္ သမၼတမွာ လႊတ္ေတာ္သို႔ မူဝါဒမ်ားခ်ျပရာတြင္ လႊတ္ေတာ္ရွိ သူ၏ မိခင္ပါတီႏွင့္ သေဘာတူညီမႈမ်ားလည္း ရွိသလို သေဘာမတူညီမႈမ်ားလည္း ရွိသည္။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံတြင္ေတာ့ မဲဆႏၵနယ္မ်ားမွ ေရြးခ်ယ္လုိက္သည့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ အမတ္မ်ားထဲမွ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဦးေရ၏ ၅၁ ရာခုိင္ႏႈန္းေထာက္ခံမွသာ သမၼတ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္သည္။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ သမၼတမွာ လႊတ္ေတာ္တြင္း အင္အားႀကီးပါတီတစ္ခုမွ ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္ဟု သေဘာေပါက္ နားလည္၍ ရႏုိင္သည္။ သမၼတမွလြဲ၍ က်န္ ျပည္ေထာင္စုဝင္ႀကီးမ်ားမွာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္စရာမလုိေပ။ ယင္းကို ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ ပုဒ္မ၂၃၂ (ခ/၁) လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲက ျဖစ္ေစ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္သူမ်ားထဲကျဖစ္ေစ ပုဒ္မခြဲ (က) ပါ သတ္မွတ္ထားသည့္ အရည္ အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေရြးခ်ယ္ရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။ ထို႔အျပင္ ပုဒ္မ ၂၃၂ (စ်)တြင္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးသည္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ရပ္၏ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လွ်င္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္တာဝန္ေပးျခင္း ခံရသည့္ေန႔မွစ၍ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္ဟု ျပ႒ာန္းထားသည္။ ၂၀၁၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ယခင္စစ္အစိုးရ၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းမ်ားသည္ ယင္း အခ်က္ကို သေဘာေပါက္နားလည္ျခင္းမရွိဘဲ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီမွ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္အေရြးခံခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခု ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၄၈ ေနရာ လြတ္သြားခဲ့သည္။
ဖြဲ႕စည္းပံုပါ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားေၾကာင့္ ယခုအခါတြင္ ဥပေဒျပဳေရးအာဏာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာႏွစ္ခုၾကား မူဝါဒေရးရာ ျငင္းခံုမႈမ်ား (policy debates) ေပၚေပါက္လ်က္ရွိသည္။ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးအမ်ားစုသည္ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီမွတစ္ဆင့္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ေသာ္ျငားလည္း အဘယ္ေၾကာင့္ မ႑ိဳင္ႏွစ္ခုၾကား မူဝါဒကိစၥရပ္မ်ားတြင္ တူညီမႈမရွိ ျဖစ္ေနရသည္မွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းသည္။ယင္းမွာ ဖြဲ႕စည္းပံု၏ သိမ္ေမြ႕မႈလည္း ျဖစ္သလို အႏွစ္သာရလည္း ျဖစ္သည္။
အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၃၂(ဋ)တြင္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးသည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ခုခု၏ အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္လွ်င္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္တာ ဝန္ေပးျခင္းခံရသည့္ေန႔မွစ၍ မိမိရာထူးသက္တမ္းအတြင္း ယင္းပါတီအဖြဲ႕အစည္း၏ ပါတီလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမျပဳရဟု ျပ႒ာန္းထားျခင္း ေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ား ေပၚေပါက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ပါတီ၏ လုပ္ငန္း၊ ပါတီ၏ မူဝါဒေရးရာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားႏွင့္ ကင္းကြာသြားေစၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕၏ မူဝါဒအတုိင္းသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေစျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္တြင္း ဝင္ေရာက္ အေရြးခံ ရပါက ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီးတစ္ေနရာေပးရန္ရွိေၾကာင္း ေရးသားေနမႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး လုပ္သင့္၊ မလုပ္သင့္ သတိထားဆင္ျခင္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး လုပ္ခဲ့လွ်င္ မိမိ၏ဝန္ႀကီးဌာနသက္ဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို သာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ အဓိကတာဝန္ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံပိုင္မီဒီယာတြင္ ေျပာၾကား ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး မူဝါဒမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ ဥပေဒျပဳေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာတို႔ ခြဲျခားက်င့္သံုး သည့္စနစ္ေၾကာင့္ မ႑ိဳင္ႏွစ္ရပ္ၾကား မူဝါဒေရးရာလြန္ဆြဲပြဲမ်ား ရွိေနမွာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ဆီေလွ်ာ္မႈရွိသည့္ မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရမည္။ ႏွစ္ဖက္စလံုးက တင္းမာေနလွ်င္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈဆီ မေရာက္ဘဲ ျငင္းခံုမႈႏွင့္သာ ပိတ္မိေနမည္။
ယခုအခါတြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ တစ္ႏုိင္ငံလံုးသို႔ လွည့္လည္၍ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္မႈမ်ားကို ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိေနသည္။ သတင္းမီဒီယာမ်ားမွလည္း NLD၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကိုသာ အသားေပးေဖာ္ျပလ်က္ရွိသည္။ တနည္း ဘက္လိုက္မႈ ရွိေနသည္။ စာေရးသူ အေနျဖင့္ NLD ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ထဲ ပါဝင္လာမႈကို အေလးထားပါသည္။ ထိုနည္းအတူ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ေသာ ဒီမုိကရက္တစ္ ပါတီမ်ား၏ အခန္းက႑မွာ ေမ့ေပ်ာက္ထားလို႔ မရပါ။ ၎တို႔မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲမထည့္ေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးကို အန္တုကာ လႊတ္ေတာ္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ ရသည့္ ဒီမုိကရက္မ်ားမဟုတ္ပါေလာ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံလို ႏွစ္ပါတီစနစ္သာ က်င့္သံုးသည့္ လြတ္လပ္သည့္ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံႀကီး မဟုတ္ေသးသည္ကို သတိခ်ပ္ရာ၏။ ထိုေၾကာင့္ ပါတီေပါင္းစံုပါဝင္သည့္ ႏုိင္ငံေရးခရီးရွည္ႀကီးတစ္ခုကို ကာလတစ္ခုအထိ ျဖတ္သန္းရဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ ျပည္တြင္း၌သာမက ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းကပါ အသိအမွတ္ျပဳေလးစားသည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ လူခ်စ္လူခင္ေပါသည့္ေခါင္းေဆာင္ (charismatic leader) တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ေခါင္းေဆာင္မႈကိုေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိသည္။ ထိေရာက္သည့္ ေခါင္းေဆာင္(effective leader)၊ အသြင္ေျပာင္း ေခါင္းေဆာင္ (transformation leader)တစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ဆိုလွ်င္ ပစၥဳပၸန္ထက္ အနာဂတ္တြင္ ျဖစ္တန္ရာ အလားအလာမ်ားကို ၾကည့္ကာ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားျပလုပ္၍ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းဆိုသည္မွာ တခါတရံ တြင္ အမ်ားလက္မခံသည့္ ကိစၥရပ္ကိုပင္ ေရရွည္အက်ိဳးစီပြားအတြက္ ျပတ္ျပတ္သားသားေဆာင္ရြက္ရမည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ စ႐ုိက္လကၡဏျဖင့္ ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို အရယူႏုိင္ဖို႔ခဲယဥ္းမည္။ လူထုေထာက္ခံမႈကို ရရွိထားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ဤေနရာတြင္ ေမးခြန္း ထုတ္စရာ ရွိလာပါသည္။ ျပည္သူလက္မခံေသာ္လည္း ျပည္သူအက်ိဳးအတြက္ ျပတ္သားစြာ လုပ္ႏုိင္၊ မလုပ္ႏိုင္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ လူထုေထာက္ခံမႈကို ဆက္လက္ထိန္းထားႏုိင္၊ ႏုိင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈ ရွိ၊ မရွိဆုိသည္မွာ ေစာင့္ၾကည့္ရမည့္ ဂိမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
ႏုိင္ငံပိုင္ မီဒီယာတြင္ NLD ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာၾကားသြားေသာပါတီ၏ မူဝါဒလမ္းစဥ္တြင္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ေရး ကိစၥရပ္လည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ အဓိကျပင္ဆင္ရမည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ လႊတ္ေတာ္တြင္ စစ္တပ္မွ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဦးေရ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ယူထားေသာ ကိစၥရပ္ျဖစ္သည္ဟုေျပာၾကားသြားသည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒသည္ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ တိုင္းတာလွ်င္ ဒီမုိကေရစီ မဆန္သည့္ အပိုင္းမ်ားရွိသည္မွာ မွန္ပါသည္။ သို႔ ေသာ္ ဖြဲ႕စည္းပံုျပင္ဆင္ေရးထက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအလုပ္ျဖစ္ေရးက ပိုမိုအေလးထားလုပ္ေဆာင္ရမည့္ကိစၥဟု ျမင္ပါသည္။ ခ်က္ကစားပြဲတစ္ခုတြင္ ဘုရင္ကို check ႏုိင္ဖို႔ထက္ ေရြ႕ႏုိင္ဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါသည္။ NLD ၏ လက္ရွိအေနအထားသည္ အာဏာ အင္အားညီမွ်မႈသေဘာအရ ေရြ႕ႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ဘက္က မိမိ၏ေနရာကို ရယူလာမည္ဟု သိလာႏုိင္သည့္ ကစားကြက္မ်ိဳး ေလာက္ျဖင့္ေတာ့ အလြယ္တကူ အႏုိင္ရႏုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္။ အခ်ိဳးအေကြ႕ အတြန္းအဆြဲမ်ားျဖင့္ မဟာဗ်ဴဟာက်က် ကစားႏုိင္ရမည္။ NLD အေနျဖင့္ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းမ်ားအတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည့္ ကိစၥရပ္မွာလည္း ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းရွိ လႊမ္းမိုးႀကီးစိုးေနသည့္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေရးအသားမ်ားေၾကာင့္(Discourse)ေၾကာင့္ဟု သံုးသပ္မိသည္။ ယခုအခါတြင္ လူထုပညာတက္မ်ားမွ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး (Democratization) ဟူသည့္ ဘာသာရပ္သစ္အေၾကာင္း တန္ျပန္ေရးသားပို႔ခ်မႈမ်ား (Counter discourse)လည္း ရွိလာေနၿပီျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္ စနစ္မွ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ကူးေျပာင္းရာတြင္ ႀကံဳေတြ႕လာႏုိင္သည့္ မတည္ၿငိမ္မႈမ်ား၊ ခုိင္မာရင့္က်က္သည့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ မျဖစ္ေသးခင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြင္း တင္ကူးလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ကမာၻတစ္ဝန္း ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံမ်ား၏ အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ယွဥ္၍ ကမာၻ႕တကၠသိုလ္မ်ားရွိ နာမည္ႀကီး ႏုိင္ငံေရးသိပၸံပညာရွင္မ်ား သုေတသနျပဳေဖာ္ထုတ္ထားခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးအေၾကာင္းကို အေသအခ်ာ နားလည္ သေဘာေပါက္လွ်င္ ကူးေျပာင္းေရးကာလတြင္ ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္မ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ လုိက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ အသံုးခ်ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။
********************************************************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
