Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၁၁.၁၀.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- ဆင္ေျခမႈအေျခခံျဖင့္ဆံုးျဖတ္ေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ဆင္ေျခမႈအေျခခံျဖင့္ဆံုးျဖတ္ေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း
မိုးျမင့္ၿငိမ္း
ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ႏုိင္ငံေရးဖိႏွိပ္မႈမ်ားျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအဖို႔ ဖိႏုိပ္မႈမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္လိုသည့္ အလိုဆႏၵမ်ား ကိန္း ေအာင္းေနမည္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးလြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ရရွိလာသည့္အခါ မိမိတို႔ဆႏၵမ်ားအား ေဖာ္ထုတ္လာ ၾကျခင္းကို အျပည့္အဝ နားလည္ေပး၍ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုလိုျဖစ္ေနသည့္ စိတ္လႈပ္ရွားခံစားမႈကိုသာ အေျခခံ (emotional base) ထား၍ ဆံုးျဖတ္ၾကသည့္ အေျခအေနမွ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္းျခင္းမရွိၾကေသးသည္ကို ဝမ္းနည္းစြာေတြ႕ျမင္ရသည္။ လူ႔အဖြဲ႕စည္း အတြင္း လူအမ်ားသည္ အရာရာကို စိတ္လႈပ္ရွားခံစားမႈျဖင့္သာ ဆံုးျဖတ္ေနေသးလွ်င္ ရင့္က်က္သည့္ ဒီမိုကေရစီေပၚေပါက္ဖို႔ ခဲယဥ္းေနဦးမည္ မဟုတ္ပါ ေလာ။ ဆင္ေျခမႈအေျခခံျဖင့္(rational base)ဆံုးျဖတ္သည့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေအာင္ တက္ညီလက္ညီ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ယူရေပဦးမည္။
ယခုတေလာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံတြင္ က်င္းပေနသည့္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အၿပိဳင္အဆုိင္ မဲဆြယ္စည္း႐ုံးမႈမ်ား၊ စကားစစ္ထိုးပြဲ မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေသာအခါ သူတို႔၏ ဒီမိုကေရစီရင့္က်က္မႈ အထင္းသားေတြ႕ျမင္ရသည္။ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္မႈမ်ားၾကားတြင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးမပါ၊ အေၾကာင္းအရာအေျချပဳၿပီးေတာ့သာ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ျငင္းၾကခံုၾကျခင္းအေပၚ စာေရးသူဘဝင္ေတြ႕မိသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ဤခရီးမွာ ေဝးပါေသး သည္ဟု ဆိုရမလုိပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမွ ဆင္ျခင္မႈဆီသို႔ တက္လွမ္းသည့္ ျဖစ္စဥ္မွာ ျဖတ္ကို ျဖတ္သန္းရမည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ၏ ကမာၻသိေခါင္းေဆာင္းႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၏ ႏုိင္ငံ့အေရးျငင္းခံုမႈမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ လူပုဂၢိဳလ္ေပၚ ေဝဖန္ ျခင္းထက္၊ အေၾကာင္းအရာေပၚ အေလးထားေဝဖန္ျငင္းခံုၾကျခင္းကို ျမင္ေတြ႕ရသည့္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္သစ္အတြက္ ဆင္ေျခမႈအေပၚ အေျခ ခံၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကဖို႔ အလားအလာေကာင္းမ်ားရွိေနၿပီဟု သံုးသပ္မိပါသည္။
ထိုသို႔ ဆင္ေျခမႈအေျခခံျဖင့္ ဆံုးျဖတ္မႈအားနည္းရျခင္းကို ေလ့လာၾကည့္သည့္အခါ အရည္အေသြး (capacity) အခန္းက႑ အေရးႀကီးပံုကို ေတြ႕ျမင္လာရသည္။ capacity ရွိမွသာလွ်င္ အေၾကာင္းအရာတစ္ရပ္၏ အတိမ္အနက္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္မည္။ capacity အားနည္းေနလွ်င္ ျပႆနာတစ္ရပ္၏ ေနာက္ကြယ္က တိမ္ျမဳပ္ေနသည့္ အပိုင္းမ်ား၊ ျပႆနာေပၚရျခင္း၏ အဓိကရင္းျမစ္ကို ျမင္ဖို႔ခဲယဥ္းသည့္အတြက္ ျပႆနာအား ေျပ လည္ေအာင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လိုအပ္သည့္ capacityကို အရပ္ဖက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ capacity building သင္တန္းမ်ားျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းလာျခင္းအေပၚ စာေရးသူအေနျဖင့္ မ်ားစြာ ေက်နပ္အားရမိပါသည္။ အစိုးရေခါင္းေဆာင္အပိုင္းကလည္း စနစ္သစ္ႏွင့္ အံဝင္ သည့္ capacity ရွိလာဖို႔ အေရးႀကီးလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္လာၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၏လူငယ္မ်ားမွာ ပညာေရးေကာင္းမရသျဖင့္ capacity နိမ့္ပါရျခင္းျဖစ္ၿပီး ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွ ျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ် ေျပာၾကား သြားခဲ့သည့္အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံျပည္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔အေရး capacity မရွိမျဖစ္လုိအပ္သည္ဟု ဆုိလုိသြားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၏ အရပ္ရပ္အေျခအေနေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ၏ အခန္းက႑မွာ အမွန္ပင္အေရးႀကီးပါသည္။
ယခုအခ်ိန္အခါဝယ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္သစ္တြင္ ႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းေၾကာင္းကို သမုိင္းေကာင္းေရးလိုသူမ်ားက အေကာင္းဆံုး ေရးသား ေနလ်က္ ရွိေနေလၿပီ။ ႏုိင္ငံကိုဒီမုိကေရစီထြန္းကားေအာင္ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားႏုိင္သည့္သူမ်ားကို ကမာၻကပင္ ေလးစားၾကရ သည္။ ေတာင္ကိုရီးယားမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပတ္ေခ်ာင္ဟီး၊ တ႐ုတ္မွ တိန္ေရွာင္ဖိန္၊ ေတာင္အာဖရိကမွ နယ္လ္ဆင္မယ္ဒဲလ္လား၊ စင္ကာပူမွ လီကြမ္ယု၊ ခ်ီလီမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ပီႏုိေခ်းတို႔အား ႏိုင္ငံျပဳပုဂၢိဳလ္ (statesman) မ်ားအျဖစ္ ကမာၻက အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ၁၀ ႏွစ္အတြင္း အမီ လိုက္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားမည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ စင္ကာပူႏုိင္ငံ၏ ပထမဦးဆံုးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္ယုဆိုလွ်င္ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံေလာက္သာရွိေသာ ေျမမွလြဲလွ်င္ သဘာဝသံယံဇာတဘာမွ်မရွိသည့္ ႏုိင္ငံကို ႏွစ္ေလးဆယ္အတြင္းဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ေအာင္ ဦးေဆာင္သြားႏုိင္သည္။ ေဝဖန္သံုးသပ္သူမ်ားက တခ်ိဳ႕ေသာ ႏုိင္ငံျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အာဏာပိုင္စနစ္က်င့္သံုးသူမ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဒီမုိကေရစီမ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ အာဏာရွင္မ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း စြပ္စြဲ မႈမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္ျငားလည္း သူတို႔လက္ေတြ႕က်သည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအေပၚေတာ့ ခ်ီးက်ဴးၾကစၿမဲပင္ျဖစ္သည္။
ကံေကာင္းစြာပင္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္လို လက္ေတြ႕က်ၿပီး ႐ုိးသားသည့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးကို ရရွိခဲ့ေလၿပီ။ ထို႔အျပင္ ဒီမုိ ကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာလည္း လက္ေတြ႕က်က် ဆံုးျဖတ္လာႏုိင္သည့္အတြက္ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးလမ္းစကို ေတြ႕ျမင္လာရၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုသူႏွစ္ဦး၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမွာ အေတာ္ပင္ ခရီးေပါက္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အစေကာင္းခဲ့ျခင္းကို ေရရွည္ထိန္းသိမ္းဖို႔အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္မ်ားစြာ ယူရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဒီမိုကရက္တစ္အင္စတီက်ဴးရွင္းမ်ားကလည္း ႏုနယ္ေသး႐ုံမွ်မက တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးမွာလည္း အေျခအေနဆိုးရြားပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ကို ယခုထက္ ပိုမို အသက္ဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားရဦးမည့္အျပင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားအေန ျဖင့္လည္း capacity building ကုိစနစ္တက်တည္ေဆာက္ထားဖို႔ လုိအပ္သည္။ အင္အားႀကီးပါတီႏွစ္ခုျဖစ္သည့္ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခုိင္ေရးပါတီႏွင့္ အမ်ိဳး သားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ပါတီတို႔မွာ မိမိတို႔၏ပါတီကို ယခုမွစတင္၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ေဆာင္မွသာလွ်င္ လာမည့္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူကိုလည္း မွန္ကန္သည့္ဦးေဆာင္မႈ ေပးႏုိင္မွာျဖစ္သည္။ အေျမာ္အျမင္ရွိၿပီး လက္ေတြ႕က်သည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈျဖင့္သာ capacity ရွိသည့္ ဆင္ေျခမႈအေျခခံျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ေသာ ျပည္သူမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းႏုိင္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
****************************************
Google Drive: create, share, and keep all your stuff in one place.
