Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၁၉.၅.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေမာင္ကႀကီး
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေမာင္ကႀကီး
ေအာင္ေမာင္း
လြန္ခဲ့သည့္တစ္ပတ္က ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ဦးက သူ၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ဦးႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးပါသည္။ ထိုသူ၏ အမည္မွာ ေမာင္ကႀကီး ဟု ဆိုပါစို႔။ ကြ်န္ေတာ္ မီဒီယာသမားဆိုသည္ႏွင့္ အႏွီေမာင္ကႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို အားကိုးတႀကီး အကူအညီေတာင္းေတာ့သည္။ အျခားမဟုတ္ သူ႔ဟာ သူ ကားအသစ္အေဟာင္း လဲလွယ္ခြင့္ျပဳစဥ္က ေလာဘတက္၍ ဝယ္ထားေသာ ကားအေဟာင္းမ်ားမွာ ယခုအခါ လြတ္လပ္စြာ ကားအသစ္ တင္သြင္းခြင့္ ျပဳလုိက္သည့္ မူဝါဒေၾကာင့္ သူတို႔ကားပဲြစားေလာကအေခၚ သူ႕ကားအေဟာင္းေတြ က်ိဳးသြားေသာေၾကာင့္ ထိုကိစၥကို ႏိုင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ား သိေစ ရန္ မီဒီယာမွတဆင့္ ေရးသားတင္ျပေပးရန္ အကူအညီေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကမူဝါဒေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေန၍ ရရာအလုပ္ အကိုင္ေလး လုပ္ေနရ႐ွာေသာ သူ႕လိုလူေတြ စီးပြားပ်က္ရသည္ဟုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ျပစ္တင္စြပ္စဲြျပန္သည္။ သူသည္ ရသမွ် အက်ိဳးအျမတ္ကို မ်က္မျမင္ေက်ာင္း၊ မိဘမဲ့ေက်ာင္း စသည္တို႔တြင္ လွဴဒါန္း၍ ပရဟိတလုပ္ငန္းေလးမ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေနသည္ျဖစ္ရာ ယခုကဲ့သို႔ သူ႕ကားေတြ က်ိဳးသျဖင့္ အလွဴအတန္းလုပ္ရသည္မွာ အားေလ်ာ့သြားေၾကာင္းလည္း ေျပာျပ၍ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရပင္လွ်င္ ကံႀကီးထိုက္ေတာ့မည္သဖြယ္ ေျပာဆိုျပန္ေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကမူ ထိုေခတ္ပ်က္သူေဌး၊ ငါးပြက္ရာငါးစာခ်တတ္သည့္ ေတာသူေဌးကို ဘာမွေျပာလိုစိတ္မ႐ွိေတာ့ေပ။ သို႔ေသာ္ မိတ္ေဆြ၏ မ်က္ႏွာ ကလည္း ႐ွိေသးသျဖင့္ သူ၏အခက္အခဲကို နားလည္ပါေၾကာင္း၊ သို႔ရာတြင္ အစိုးရဆိုသည္မွာ ေပၚလစီတစ္ခုခ်မွတ္တိုင္း လူအမ်ားစုအတြက္ ၾကည့္ရ သျဖင့္ တခါတရံတြင္ လူနည္းစုကို ၿခံဳငံုမိျခင္းမ်ိဳးလည္း မ႐ွိတတ္ပါေၾကာင္း၊ မီဒီယာဆိုသည္မွာလည္း တစ္ဖက္သက္အျမင္ကို ေရး၍မရသျဖင့္ ယခုကိစၥ တြင္ စီးပြားေရး ပညာ႐ွင္မ်ား၊ ဥပေဒပညာ႐ွင္မ်ား၊ က.ည.န စသည္တို႔၏ သေဘာထားမွတ္ခ်က္မ်ားလည္း ေမးျမန္း၍ ေဆာင္းပါးေရးရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေစာင့္ ေပးေစလိုပါေၾကာင္းသာ ေအးရာေအးေၾကာင္း ျပန္ေျပာလိုက္ရေလသည္။
သို႔ရာတြင္ အႏွီေမာင္ကႀကီး ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္သမားက ၿငိမ္ၿငိမ္မေန၊ ယခုကဲ့သို႔ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အသစ္မ်ား စိတ္ႀကိဳက္တင္သြင္းခြင့္ ျပဳ လိုက္သျဖင့္ ကားေဟာင္းမ်ား၊ ပါမစ္မ်ား ေစ်းထိုးက်သြားၿပီး ကားအေဟာင္းမ်ား မအပ္ခ်င္ၾကေတာ့ေၾကာင္း၊ ထိုကိစၥရပ္သည္ ယာဥ္ေၾကာ႐ႈပ္ေထြးမႈ အပါ အဝင္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ပေရာ္ဖက္ဆာႀကီးတစ္ေယာက္သဖြယ္ မွတ္ခ်က္ျပဳျပရင္း ကြ်န္ေတာ္ကို ထိုကိစၥ ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္အျမန္ေရးရန္ အတင္းပင္ ထပ္မံပူဆာေလေတာ့သည္။ ထိုမွ် ဉာဏ္တံုးလွေသာ ေမာင္ကႀကီးငနဲအား ကြ်န္ေတာ့္အေန ျဖင့္ ပါမစ္၊ Transaction Cost၊ Free Market စသည္တို႔ကို ႐ွင္းျပေနလွ်င္လည္း ႏြားကိုပလာတာေကြ်းရန္ႀကိဳးစားသည့္ ေအာင္ေမာင္းျဖစ္ေတာ့မည္ ျဖစ္ သျဖင့္ မအီမသာၿပံဳးျပ၍သာ အျမန္ဆံုးစကားျဖတ္၍ ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ကားစီးဖို႔ဆိုသည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အရင္တုန္းကလည္း အိပ္မက္မက္ဖူးခဲ့သလို လက္႐ွိကားေစ်းေတြ က်ေနသည့္တိုင္ ကားစီးရန္ မတတ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ ထိုကားကိစၥကို စိတ္ထဲက ပါလွသည္ ေတာ့မဟုတ္ပါ။ မီဒီယာသမားပင္ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ထက္ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားမႈ႐ွိေသာ က႑တစ္ခုတည္းသာ လုပ္လိုသည့္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္မူ ထိုကားကိစၥမွာ ေမာင္ကႀကီးေျပာသည့္အတိုင္းေတာ့ မမွန္ရာဟုလည္း ေတြးမိပါသည္။
ယခုလဆန္းပိုင္းေလာက္မွစ၍ ၂၀၀၇ေမာ္ဒယ္အထက္ ကားအသစ္တင္သြင္းလိုပါက ပါမစ္မလိုဘဲ တင္သြင္းခြင့္ျပဳလိုက္သည့္ကိစၥသည္ မည္ သည့္ႏိုင္ငံမွာမွ မ႐ွိခဲ့သည့္ ပါမစ္ဆိုတာႀကီးကို အၿပီးတိုင္ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ စင္စစ္မူ မိမိတိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို တေန႔လုပ္တေန႔စား ဘဝႏွင့္ လည္ပတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးဘက္ကို လွည့္မလာေစခ်င္သည့္ အစိုးရက ႏိုင္ငံျခားေငြသံုးစဲြမႈႏွင့္ ျပန္လည္ရ႐ွိမႈကို ကာမိေစရန္ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ကား တင္သြင္းခြင့္ကို ပါမစ္ႏွင့္ ထိန္းထားလိုက္သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေမာ္ေတာ္ကားတင္သြင္းခြင့္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္ဥပေဒက တားဆီး ပိတ္ပင္ထားပါ သနည္းဟု ေမးလာလွ်င္ မည္သည့္ဥပေဒကမွ် ပိတ္ပင္မထားပါ။ ႏႈတ္မိန္႔ျဖင့္သာ ကားမသြင္းရ ပိတ္ပင္ထားၿပီး ပါမစ္ရပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ မိသားစုမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ လက္ေဝခံမ်ားအထြက္ အျမတ္ႀကီးစားလက္မွတ္ကို ေပးထားျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႔ထံမွ ကားပါမစ္ကို မတန္တဆေပး၍ ဝယ္ယူရသည့္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကားေစ်း ေတာ္ေတာ္ႀကီးသြားၿပီး တိုယိုတာ၊ နစ္ဆန္း၊ မီဆူဘီ႐ွီ စသည့္ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားမွ စီအီး အိုမ်ားသာ ထိုသို႔ မိမိတို႔၏ ကားမ်ား ျမန္မာျပည္မွာ ေစ်းေကာင္းရေနေၾကာင္းသိလွ်င္ ကိုယ့္နဖူးကိုယ္ ႐ိုက္ေသၾကဖို႔ ႐ွိေပသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားမ်ား ကားပါမစ္ကိုင္ထားၾကျခင္းတြင္ အေၾကာင္းအရင္းႏွစ္ရပ္႐ွိၿပီး တစ္ခုမွာ အျမတ္ႀကီးစားလိုျခင္းႏွင့္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီမိုက ေရစီဆိုေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ပင္ လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈမွာ ေျဖ႐ွင္း၍မရေသးသည့္ ျပႆနာျဖစ္သလို ေတာ္ဝင္မိသားစုမ်ားက တိုင္းျပည္၏ လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားၾကဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေတာ္ဝင္မိသားစုႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ အျမတ္ႀကီးေတာ့မစားေပ။ သိန္းသံုးဆယ္မွ်တန္ေသာ ဗင္ဖင္ေကာက္တစ္စီးကို သိန္းတစ္ေထာင္နီးပါးရေအာင္ အျမတ္ႀကီးစားၾကေသာ ျမန္မာျပည္မွ အျမတ္ႀကီးစားတို႔ကမူ လြန္လြန္းသည္ဟုသာ ဆိုရေတာ့ မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတိုင္း အလြယ္တကူ ကားမသြင္းႏိုင္၊ မစီးႏိုင္သျဖင့္ ယေန႔ကဲ့သို႔ စုတ္ခ်ာလွေသာကားမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေဖာင္းပြေနရျခင္း ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ယခု ကားပါမစ္ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျခင္းမွာ ႏိုင္ငံသားတို႔အတြက္ လြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳလုိက္ျခင္း ျဖစ္သလို ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး ကို အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္တြင္လည္း ေခတ္ေျပာင္းစနစ္ေျပာင္းတြင္ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစား မ႐ွိေတာ့ၿပီကို ျပသလိုက္ျခင္း လည္း ျဖစ္သည္။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး စရိတ္၊ ဆက္သြယ္ေရး စရိတ္မ်ား က်ဆင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလည္း တိုးတက္လာေတာ့မည္ ျဖစ္ သျဖင့္ Transaction Cost ေတြ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္လုပ္ေပးရမည္ဆိုသည့္ သမၼတႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းထဲကအတိုင္းလည္း ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကားေစ်းမ်ားမွာ ယခုထက္ပင္ ပိုမိုက်ဆင္းစရာ႐ွိသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မအူမလည္ႏွင့္ ေခတ္ပ်က္သူေဌး လုပ္ခ်င္႐ွာေသာ ေမာင္ကႀကီး ကို သနားမိေတာ့သည္။ ေျပာရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ သူေဌးႀကီးမ်ားပင္လွ်င္ အခ်ိဳ႕မွာ ေခတ္ပ်က္သူေဌးဘဝက လာရျခင္းျဖစ္သျဖင့္ သူတို႔ကိုအားက်႐ွာေသာ ေမာင္ကႀကီးကို သနားရျခင္း ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲေခတ္ပ်က္သူေဌးႀကီးမ်ားကား အစိုးရဆီမွ သတင္းစံုႀကိဳတင္ရသျဖင့္ အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားကို လက္ေ႐ွာင္ႏိုင္ၾကေသာ္ျငား မီးစင္ၾကည့္ကရေသာ ေတာသူေဌးေမာင္ကႀကီးကေတာ့ ကားပါမစ္ေတြ အႀကီးအက်ယ္ က်ိဳးရျခင္းျဖစ္ သည္။
ေမာင္ကႀကီးအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး အခ်ိတ္အဆက္ေတြကို နားမလည္ရေကာင္းလားဟူ၍ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အေနျဖင့္ ေဒါသမ ျဖစ္မိပါ။ ေမာင္ကႀကီးလို ငါးပြက္ရာငါးစာခ်ေနရသည့္ထဲတြင္ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ထိပ္တန္းသူေဌးႀကီးတခ်ိဳ႕လည္း ပါေန၍ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတြင္ ဘယ္ ေသာအခါမွ အျပစ္မ႐ွိဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ရာ ယခုကဲ့သို႔ ရရာအလုပ္ကို ႐ွာေဖြစားေသာက္ေနရသည့္ ဘဝေတြေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့သည့္ အစိုးရကိုသာ အျပစ္တင္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ စြန္႔ဦးတီထြင္မႈ၊ စနစ္တက် အလုပ္လုပ္ကိုင္တတ္မႈ၊ ပေရာ္ဖက္႐ွင္နယ္ျဖစ္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့သျဖင့္ ဓာတ္တိုင္လိုက္ထူ ရသည့္လုပ္ငန္း၊ ဓာတ္ဆီထုတ္ေရာင္းရသည့္လုပ္ငန္း၊ ဖုန္းဝယ္ေရာင္းလုပ္ငန္း စသည္ျဖင့္ ငါးပြက္ရာ ငါးစာလိုက္ခ်တတ္သည့္ အေလ့အထေတြႏွင့္ ယဥ္ ပါးေနသည့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ ျပည္ပရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြဝင္လာလွ်င္ ဘာေတြျဖစ္ၾကဦးမည္နည္းဆိုသည္မွာ ေတြးၾကည့္လွ်င္ ရင္ေလးဖြယ္ေကာင္း လွသည္။ အလ်ဥ္းသင့္၍ဆိုရလွ်င္ စီးပြားေရးမွာသာမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မီဒီယာေတြမွာလည္း ကိုယ့္အရည္အေသြးကိုယ္ ျဖည့္ၾက ဖို႔လိုေနၿပီျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္၏ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ ေတြးစရာ အစီအရီ။ ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ကႀကီးကို မေျပာျဖစ္ခဲ့သည့္ စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ႐ွိသည္။ ဒါက လည္း သူစိတ္မေကာင္းမွာစိုး၍ ျဖစ္သည္။
ကားအေဟာင္းေတြ၊ကားအစုတ္ေတြမွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္စရာမလို၊ ကားပ်က္၍ လမ္းပိတ္ေနပါက စည္ပင္က ကရိန္းျဖင့္ လာဆဲြ မည္၊ ကားက သက္တမ္းလြန္ေနလွ်င္ သံရည္ႀကိဳစက္ပို႔လိုက္ၾကပါလိမ့္မည္၊ ထိုကဲ့သို႔စနစ္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း မၾကာမီျဖစ္လာပါေတာ့မည္။ ထိုကိစၥ ေတြသာ ေမာင္ကႀကီးသိလွ်င္ ေသြးတက္ေနမည္၊ ေခါင္းကိုက္သြားမည္၊ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ငုတ္တုတ္ေသသြားႏိုင္၍ ျဖစ္သည္။ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေမာင္ကႀကီးဟုသာ . .
.*****************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
