Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၁.၁၀.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- ဒီမိုကေရစီျမန္ႏႈန္းျမင့္ရန္ စည္းကမ္းအေရးႀကီးသည္
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ဒီမိုကေရစီျမန္ႏႈန္းျမင့္ရန္ စည္းကမ္းအေရးႀကီးသည္
ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)
(ေအာက္တိုဘာလ ၃ ရက္ေန႔ထုတ္ The Myanmar Post Journal မွ ထုတ္ယူေဖာ္ျပခ်က္။)
ေခတ္ေတြေျပာင္းလာၿပီဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့အသြင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္၊ ျမင္ခ်င္သူေတြကလည္း မ်ားမွမ်ား၊ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ရတာေတြၾကာလာေတာ့ ေႏွးေကြးရေကာင္းလားလို႔ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနသူေတြ ရွိပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ လူေတြထင္ထားသလို ျဖစ္ခ်င္ရာေတြကို တင္ျပရင္ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ အလွ်င္အျမန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ သက္ဦး ဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။ အမိန္႔အာဏာထုတ္ၿပီးလွ်င္ “ေရဗူးေပါက္တာမလိုခ်င္၊ ေရပါဖို႔ကအဓိက”ဆိုတဲ့ ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ ေဖာ္ ေပးရတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္မ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆိုတာ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္ဖို႔ ဥပေဒေရးရာေတြကို အမွားနည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ေရးဆဲြေပးရတဲ့ စနစ္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ ဥပေဒေရးဆဲြရာမွာပဲဲျဖစ္ျဖစ္၊ စီမံကိန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေႏွးေကြးပါတယ္။ ဒါကို ျပည္ သူ၊ ျပည္သားေတြ စိတ္ရွည္ရွည္ထားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ တင္ျပျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ တုိင္ပင္ျခင္း၊ ညွိႏႈိင္းျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ၿပီးမွ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းတစ္ခု အသင့္ေတာ္ဆံုး နည္းလမ္းတစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္အတည္ျပဳ၊ ျပဠာန္းေပးရတဲ့ စနစ္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ အလ်င္စလိုျပဳလုပ္ေပးလို႔ မရႏိုင္ပါ။ ဥပေဒႏွင့္အညီ စီမံကိန္းတစ္ခုကို ခ်မွတ္တဲ့ အခါ စီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္ဖို႔ ပညာေပးေတြကို အရင္ ျပဳလုပ္ေပးၾကရမွာပါ။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ ႏိုင္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ၾကရမွာပါ။ ဥပမာ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူ ကိစၥမ်ိဳးပါ။ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူကင္းရွင္းတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔ တည္ေထာင္ႏိုင္ဖို႔ဟာ လြယ္ ကူတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။
ႏိုင္ငံေတာ္က ခ်မွတ္ထားတဲ့ မူဝါဒေရးရာေတြကို ျပည္သူေတြ စိတ္သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ လိုက္နာႏိုင္ဖို႔ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြကို မူဝါဒအားျဖင့္ မခ်မွတ္ခင္ သို႔မဟုတ္ မူဝါဒကိုခ်မွတ္ၿပီးတဲ့အခါ ဒီမူဝါဒရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ၊ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးအျပစ္ေတြကို ျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြ သိေအာင္ ႀကိဳတင္အသိေပးထားရပါမယ္။ ဥပမာ အခြန္ဘ႑ာကိစၥမ်ိဳး၊ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမယ့္ကိစၥမ်ိဳး ႀကိဳတင္သိထားမွ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ႏိုင္မွာပါ။ တစ္ကယ္ ေတာ့ အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူေတြအၾကားမွာ ဘယ္ကိစၥမ်ိဳးကိုမွ ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳးျပဳလုပ္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ စနစ္ဆိုတာ ျပည္သူ၊ျပည္သားေတြကပါ ပါဝင္လိုက္နာက်င့္သံုးႏိုင္ပါမွ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့စနစ္၊ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ လူမ်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္လာႏိုင္မွာပါ။ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ျပည္သူေတြမ်ားလာပါမွ စည္း ကမ္းရွိတဲ့ႏိုင္ငံဆိုတာ ျဖစ္လာမွာပါ။ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ အဆင့္ရွိရွိကမာၻနဲ႔ ဆက္ဆံခ်င္ရင္ ေနတက္၊ ထိုင္တက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ကြမ္းကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေထြး။ ေဆးလိပ္ကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ေသာက္။ အမႈိက္တို႔၊ စားၿပီးေသာက္ၿပီး အခ်ဥ္ထုပ္အခြြံ၊ ငွက္ေပ်ာခြံ၊ ေဖ်ာ္ရည္ဗူးခြံ စတာတို႔ကို စည္းမဲ့၊ ကမ္းမဲ့ စြန္႔ပစ္ တာမ်ိဳးေတြဟာ အဆင့္ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ သတိထားဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ “ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ စည္းကမ္းမရွိဘူး”တဲ့။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေလာက္ စည္းကမ္းမ်ားတဲ့ႏိုင္ငံ ကမာၻေပၚမွာ ရွိမွာမဟုတ္ပါ။ ဟိုနားမွာလည္းစည္းကမ္း၊ ဒီနားမွာလည္းစည္းကမ္း၊ စည္းကမ္းႏို႔တစ္ဘုတ္ေတြ မ်ား လြန္းလွပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ စည္းကမ္းမရွိတာ မဟုတ္ပါ။ မလိုက္နာတာပါ။ စည္းကမ္းေရးဆြဲရတယ္ဆိုတာ ဖတ္ရန္မွ်သာမဟုတ္ဘဲ လိုက္နာႏိုင္ဖို႔ အ ေရးႀကီးပါတယ္။ စာသင္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း သို႔မဟုတ္ ရံုးတစ္ရံုးရဲ႕ အဝန္းအဝိုင္းထဲကို ဝင္ၾကည့္ပါ။ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြက မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ ရွိသမွ် စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြကိုသာ အကုန္အစဥ္ဖတ္ရမယ္ဆိုရင္ အလုပ္ေတာင္လုပ္ခ်ိန္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြ ျပည္သူ၊ ျပည္ သားေတြ လိုက္နာေစခ်င္ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္က လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္ေပးႏိုင္ရပါမယ္။ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာေစခ်င္ရင္ နံပါတ္ ၁ က ေက်ာသား၊ ရင္သားမခဲြျခားဘဲ ဆက္ဆံေပးဖို႔ပါ။ ရာထူးရွိသူ၊ ရာထူးမဲ့သူ၊ ခ်မ္းသာသူ၊ ဆင္းရဲသူ၊ ေပးကမ္းႏိုင္သူ၊ မေပးကမ္းႏုိင္သူရယ္လို႔ ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ မျပဳဘဲ အျပစ္ရွိသူကို အျပစ္နဲ႔တန္ေအာင္ အေရးယူၿပီး အျပစ္ကင္းစြာေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ကာကြယ္ေပးရပါမယ္။ အမ်ားေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ ဒီအေျခခံသေဘာတရားေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတဲ့ စကားကို ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြ ဂဃနဏ နားလည္ထားၾကဟန္ မတူေသး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕ ကို အမိႈက္လာပစ္ရင္ မႀကိဳက္ေသာ္လည္း သူမ်ားအိမ္ေရွ႕ကို ကိုယ္တိုင္က အမိႈက္ပစ္ေနၾကတယ္။ စည္းကမ္းမွာ ျခြင္းခ်က္ထားၿပီး က်င့္သံုးလို႔မရပါ။ ျခြင္း ခ်က္ထားၿပီး က်င့္သုံးေနၾကရင္ လူမ်ိဳးေပ်ာက္သြားခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြ သမိုင္းမွာထင္က်န္ေနဆဲ ရွိေနပါေသးတယ္။
တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စည္းကမ္းပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အထက္အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ေအာက္အဖြဲ႕အစည္း အေတာ္ကို ကြာျခားသြားခဲ့ ပါတယ္။ ဥပမာ-လူႀကီးေတြရဲ႕ကားနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးသားသမီးေတြရဲ႕ ကားနဲ႔ျဖစ္ေစ မီးနီကို ျဖတ္ကူးလို႔ ယာဥ္ထိန္းရဲက အဲဒီကားကို တားဆီးမိခဲ့ရင္ အဲဒီ တားဆီးမိတဲ့ ယဥ္ထိန္းရဲ ထုေခ်လႊာတင္ရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးပါ။ အဲဒီအခ်ိန္အခါက ယာဥ္စည္းကမ္းထိန္းရဲေတြဟာ လူႀကီးေတြရဲ႕ကား၊ အရပ္သားေတြရဲ႕ ကား ေတြကို ခဲြျခားမွတ္သားထားရပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ ရဲေတြကလည္း အရပ္ဘက္ကကားေတြကို ဖမ္းဆီးခဲ့ရင္ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ အားလံုး အိုေက ျဖစ္သြားရပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ သင္ခန္းစာယူၿပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ က်င့္သံုးေတာ့မယ္ဆိုရင္ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူကိစၥမ်ိဳးမွာ လာဘ္ယူ သူကို အေရးယူသင့္သလို လာဘ္ေပးသူေတြကိုလည္း အေရးယူသင့္ပါတယ္။ ဒီလိုျပဳလုပ္ႏိုင္မွသာ က်င့္သံုးေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ ယူကိစၥေတြ ကင္းရွင္းသြားမွာပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီလာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူကိစၥေတြဟာ ေနရာတို္င္း၊ ဌာနတိုင္းမွာလိုလို ယေန႔အခ်ိန္ထိ ရွိေနဆဲပါ။ သူ႔နည္း သူ႔ဟန္နဲ႔ လႈပ္ရွားေနၾကဆဲပါ။ ဒီလိုျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းအားလံုးကို ၿခံဳငံုၾကည့္ေတာ့ စနစ္တစ္ခုရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ဟာ ျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြရဲ႕ စိတ္ ဓါတ္ေတြကို ဘယ္ေလာက္အထိ ပ်က္ျပားသြားေစခဲ့တယ္ဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။
အမွားဆိုတာ သိလို႔မွားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မသိလို႔မွားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အမွားမ်ိဳးမွ မေကာင္းပါ။ စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းဆိုတာ လိုက္နာဖို႔ပါ။ ခြင့္လႊတ္ ဖို႔ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ ျပည္သူ၊ ျပည္သားတိုင္းၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြေနႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ စည္းကမ္းရွိမွျဖစ္မွာပါ။ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ သစ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးအရာဟာ လူေတြစည္းကမ္းရွိမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျပည္သူေတြစည္းကမ္းရွိဖို႔ အေရးႀကီးပါ တယ္။ ျပည္သူေတြစည္းကမ္းရွိရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တိုးတက္မႈ မေႏွးေကြးႏိုင္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
****************************************
Google Drive: create, share, and keep all your stuff in one place.
