Posts
၁.၅.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ ေျပာင္းလဲမႈအမ်ဳိးအစားသည္သာ စိန္ေခၚမႈျဖစ္သည္
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ ေျပာင္းလဲမႈအမ်ဳိးအစားသည္သာ စိန္ေခၚမႈျဖစ္သည္
ရာမက္ရွ္ဆရက္ရွ္သာ (ယူနီဆက္ဖ္ျမန္မာ)
(စာေရးသူသည္ ယူနီဆက္ဖ္၏ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ဌာေနကုိယ္စားလွယ္ ျဖစ္သည္။)
(ခင္ေအာင္ႏွင့္ၫြန္႔ၫြန္႔ဝင္း ဘာသာျပန္ဆိုသည္။)
(MYANMAR TIMES အတြဲ (၂၉) ၊ အမွတ္ (၅၆၆) ထုတ္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပသည္)
ကမၻာေပၚရွိ မည္သည့္အစိုးရအဖြဲ႕မွ် ၎တို႔၏ ျပည္သူမ်ား ေမွ်ာ္လင့္အားထားခ်က္ကို ျပည့္ဝစြာ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔လည္း ဤေနရာတြင္ ႁခြင္းခ်က္အျဖစ္ မရပ္တည္ႏုိင္ေပ။ ႏိုင္ငံအစိုးရအေပၚ ျပည္သူတို႔က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးမားစြာ ထားေပလိမ့္မည္။ ကမၻာ့ ႏိုင္ငံအမ်ားကလည္း 'ယခုထက္ပိုလုပ္ေဆာင္ေပးရန္' ဖိအားေပးလိမ့္မည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ခြင့္ ပိုမိုလုပ္ကိုင္ေရးအတြက္ႏွင့္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈ အခြင့္အလမ္းမ်ား ပိုမိုဖြင့္ လွစ္ေပးရန္အတြက္လည္း ဖိအားေပးၾကေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးျမင္ကြင္းသည္ ေျပာင္းလဲေနသည္။ ေျပာင္းလဲႏႈန္းသည္ မေသခ်ာေပ။ လူအခ်ဳိ႕အတြက္ သိပ္ျမန္သည္ဟု ထင္ရၿပီး အျခားသူမ်ားအတြက္ သိပ္ေႏွးေနသည္ဟု ထင္ရသည္။ ျဖစ္ေနသည့္အေနအထားအရ တစုံတရာ ေျပာင္းလဲမႈမရွိေသးေပ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ မႈမ်ားအတြက္ ကတိ ေပးထားမႈမ်ားသည္ စဥ္ဆက္မျပတ္ အေၾကာင္းခံၿပီး မိန္႔ၾကားထားသေရြ႕ ေျပာင္းလဲမႈႏႈန္းသည္ သိပ္အေရးမပါသင့္ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ စိန္ေခၚမႈသည္ ေျပာင္းလဲမႈ၏ ႏႈန္း မဟုတ္ဘဲ စတင္တင္သြင္းသည့္ ေျပာင္းလဲမႈအမ်ဳိးအစားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ဒီမုိကေရစီရရွိေစရန္ အဆုိပါ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား တင္သြင္းလာေသာအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ၎၏ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာျဖင့္ ႐ုိးရာလကၡဏာ မ်ားႏွင့္ လူမႈေရးတန္ဖုိးထားမႈကို မည္သုိ႔ထိန္းသိမ္းႏုိင္မည္နည္း။ ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိေသာ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ား၏ ေထြျပားေသာယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာ စကားႏွင့္ ႐ုိးရာကုိယ္ပုိင္လကၡဏာမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္မည္လား။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းတစ္ဦးက သမၼတအျဖစ္ ဦးေဆာင္ သည့္ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ အရာရွိေဟာင္း အမ်ားအျပားပါဝင္ေသာ အရပ္သားအစုိးရသစ္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေခတ္ၿပိဳင္သမုိင္းတြင္ ေခတ္အပုိင္း အျခားသစ္ စတင္ခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ရွိပါၿပီ။
အစိုးရသစ္က အႂကြင္းမဲ့ ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈသည္ လူတုိင္းကို အံ့အားသင့္သြားေစခဲ့သည္။ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ုံးျဖစ္ေသာ လႊတ္ေတာ္သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္သည့္ ယႏၲရားကို ဩဇာမသက္ေရာက္ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္သည့္အတုိင္း လည္ပတ္ေနပုံရသည္။ ဒီမုိ ကေရစီသို႔ လမ္းျပေျမပုံခုနစ္ဆင့္သည္ အမွန္တကယ္တည္ရွိသည္မွာ အထင္အရွားျဖစ္ၿပီး စီစဥ္ထားသည့္အတုိင္း အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ အစိုးရ ေဟာင္း၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ စီမံ ခန္႔ခြဲမႈ၏ အားနည္းခ်က္မ်ားအားလုံးကို ကိုင္တြယ္ရန္ ျပတ္ျပတ္ သားသား ဆုံးျဖတ္ၿပီးျဖစ္သည္။
သမၼတ၏ အဖြင့္မိန္႔ခြန္းတြင္ ေဖာ္ျပသည့္ ျပည္သူအား တာ၀န္ခံေသာ ဒီမုိကရက္တစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအတြက္ ကတိေပးၿပီးေသာ အလုပ္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသည္ ကမၻာအႏွံ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး စိန္ေခၚမႈမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း ယုံၾကည္လက္ခံလာသည္။ မၾကာမီ အခ်ိန္မေရြး ေပ်ာက္သြားရန္ အလားအလာ မရွိေသာ အခ်ဳိ႕ကိစၥတြင္ သံသယရွိေနဆဲျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ဆုိေသာအခ်က္ကို ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအဝိုင္းက ကူးေျပာင္းလက္ခံရန္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ၎ကို အျပင္ပန္းအျမင္ျဖင့္သာ ယူရမည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္အခ်ဳိ႕အတြင္း မည္သည့္ႏုိင္ငံေရးစနစ္မဆုိ လူသား ဖြံ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ေရး အတြက္ အေျခခံအျဖစ္ ဒီမုိကေရစီ၊ တစ္ဦးခ်င္း လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမူဝါဒတြင္ ကမၻာတြင္ ထူးထူး ကဲကဲ ေျပာင္းလဲမႈ ကုိ ရွိခဲ့သည္။
ဒီမုိကေရစီ၏ လြတ္လပ္ေသာသေဘာ တရားအသစ္၊ တစ္ဦးခ်င္းလြတ္လပ္မႈႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ေဈးကြက္စီးပြားေရးကုိ လူသား ရွင္သန္ႏုိင္ရန္ မရွိမျဖစ္သည့္ အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္ေသာ အသိုင္းအဝုိင္းအျဖစ္ ကမၻာအႏွံ႔ ျဖန္႔ေဝေပးခဲ့သည္။
၎၏ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒေၾကာင့္ ေဝဖန္ခံရဆဲျဖစ္ေသာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံသည္ ယခုအခါ အႀကီးဆုံးႏုိင္ငံတကာ ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ၿပီး အဓိက ႏုိင္ငံေပါင္းစုံ ကုမၸဏီအားလုံးနီးပါးတြင္ ရွယ္ယာမ်ား ရွိသည္။ တ႐ုတ္ျပည္မွ ကြာလွမ္းေသာ မေလးရွားႏွင့္ စင္ကာပူႏုိင္ငံတုိ႔သည္ အေနာက္ႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီသေဘာ တရားႏွင့္ သိသိသာသာ ကြဲျပားသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ျဖင့္ ႀကီးပြားတုိး တက္ေနသည္။ စီးပြားေရးႀကီးပြားတုိးတက္မႈ ျပဳလုပ္ေနစဥ္ ဒီမိုကရက္တစ္ အေျခခံ သေဘာတရားအခ်ဳိ႕ကို ဖီဆန္သည့္ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံသည္ အျခားသာဓက ျဖစ္ေသးသည္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရး အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးမႈ၊ ကုန္ သြယ္ေရး ႏွင့္ စီးပြားေရးအတြက္ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းသို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက တံခါးဖြင့္ေပးရာတြင္ အလႉရွင္ၿမိဳ႕ေတာ္မ်ားတြင္ တန္းစီေနေသာ ျမန္မာ့ကြ်မ္းက်င္သူ မ်ား၏ အႀကံေပးခံရေသာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူမ်ားအား ေက်နပ္ေစရန္ အေၾကာင္း ျပခ်က္ႏွင့္ စိတ္ခုိင္ခိုင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ယူရန္ လုိအပ္သည္။
ဒီမိုကရက္တစ္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ား ၏ Big Mac အၫႊန္း သို႔မဟုတ္ ၿမိဳ႕တြင္ KFC ၾကက္ကင္ဆုိင္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ starbucks ေကာ္ဖီဆိုင္မ်ား အေရအတြက္ သို႔မဟုတ္ CocaCola အေအးပုလင္းသြင္း စက္႐ုံအေရ အတြက္မ်ားႏွင့္ အကဲျဖတ္ရန္ မသင့္ေပ။ သဘာဝ အရင္းအျမစ္မ်ား၊ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈသူမ်ားကို တန္းတူရည္တူ ကာကြယ္ေပးသည့္ သင့္ေတာ္ေသာ ဥပေဒျပဳပတ္ဝန္းက်င္ကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ဖန္တီးေပးရမည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံက ထုတ္ေပးမည့္ ကုန္သြယ္ေရးအတြက္ လုိင္စင္တုိင္းတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သဘာဝကို ကာကြယ္ရန္၊ ဧရာဝတီျမစ္ကို ညစ္ညမ္းမႈမွ တားဆီးရန္၊ သစ္ေတာမ်ားထဲမွ ေဒသရင္း သစ္ပင္မ်ား၊ တိရစၦာန္မ်ားကို ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခႏွင့္ ေရေနသတၱဝါမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ စသည့္ ဆံုး႐ႈံးမႈဆုိင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ ပူးတြဲထိန္းသိမ္းမႈအတြက္ အပိုဒ္ငယ္ပါရွိရမည္။ ၎တို႔ေပ်ာက္ကြယ္လွ်င္ အၿမဲျဖစ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ အမ်ား အျပားတြင္ ၎တို႔ကို ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ယင္းကိစၥမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ႏွင့္ မွ်တေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ရန္အခ်ိန္ ရိွေသးသည္။ ျပည္ပကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ တြဲဖက္လုပ္မည့္ ေဒသခံစီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအပါအဝင္ လူတိုင္းသည္ အက်ဳိးအျမတ္ ျမန္ျမန္ရရွိရန္ လိုလားၾကသျဖင့္ အခက္အခဲရွိႏိုင္မည္။
အစုိးရသည္ ၎၏ အက်င့္ေဟာင္းမ်ားကို ျပန္သြားရာတြင္ ေ၀ဖန္ခံရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ေရရွည္အက်ဳိးအတြက္ မိမိ၏ စီးပြားေရး တည္ ေဆာက္၍ မိမိ၏ ႏိုင္ငံသားမ်ားအား ကာကြယ္ေစာင့္ ေရွာက္ရန္အတြက္ အဆိုပါ ေဝဖန္ခ်က္ကို အစိုးရအေနျဖင့္ သည္းညည္းခံရမည္။ ေနာင္လာမည့္ မ်ဳိးဆက္မ်ားအတြက္ ေရရွည္အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ အက်ဳိးဆက္မ်ားမွ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ယခုလက္ခံသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားက ကာကြယ္လိမ့္ မည္ ျဖစ္သည္။
ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အစိုးရ၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို အမ်ားျပည္သူအဖြဲ႕ အစည္းမ်ားက ျဖည့္ဆည္းေပးေသာေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ဧကန္မုခ် အေရးႀကီးသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခခံဝန္ေဆာင္မႈမ်ားကို ျပည္သူမ်ားအား စီစဥ္ေပးျခင္းသည္ အထူးသျဖင့္ က်န္းမာေရးႏွင့္၊ ပညာေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစိုးရ၏ အဓိကအက်ဆံုး တာဝန္ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ ဦးစားေပးကိစၥအျဖစ္ ၎၏ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ သတ္မွတ္ရန္ လိုအပ္ၿပီ။ အေျခခံပညာေရးမွ အထက္တန္း၊ ၎မွ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးသို႔ အကူးအေျပာင္းတြင္ ကြာဟခ်က္ က်ယ္က်ယ္ ရွိေန သည္။
အသိပညာအေျခခံေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ဖန္တီးရန္ သမၼတက ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္အတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အလယ္အလတ္မွ ေရရွည္ စီမံကိန္းအထိ ေရွ႕ေရးေမွ်ာ္မွန္း၍ လူသားအရင္းအျမစ္စီမံကိန္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ရန္ လိုအပ္သည္။ အနည္းဆံုး အေျခခံပညာေရးအတြက္ အေျခခံ အေဆာက္အအံု တည္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ အထက္တန္းႏွင့္ အဆင့္ ျမင့္ပညာေရးအတြက္ အေျခခံအေဆာက္အအံုကို ၎တို႔၏ အရည္အေသြးတိုးတက္ ေကာင္းမြန္ရန္ ရည္ ရြယ္၍ မ်ားျပား ေသာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈျဖင့္ အေလးအနက္ ခ်ဲ႕ထြင္ရန္လိုအပ္သည္။
ကိုယ္ပိုင္႐ိုးရာဓေလ့မ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တုိင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စု ၁၃၅ စုကို ထိန္းသိမ္းထား ရမည္။ မ်ဳိးႏြယ္စု ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ျပည္နယ္နယ္နိမိတ္မ်ား သာမက အမ်ဳိးသားဂုဏ္ေဆာင္မႈ၊ အသိတရား ရွိဖို႔လည္း လိုအပ္သည္။ ေလာ ေလာဆယ္ အတိတ္က သမုိင္းသည္ အေကာင္းဆံုးကို ဖန္တီးႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။ မ်ားမၾကာမီက လက္နက္ႀကီးမ်ား အျပည့္အ၀ တပ္ဆင္ထားေသာ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားႏွင့္ အပစ္ အခတ္ရပ္စဲမႈ ရယူ ႏိုင္ခဲ့ျခင္းသည္ စိတ္အားတက္ႂကြဖြယ္ရာျဖစ္သည္။
တုိင္းရင္းသားလူနည္းစု အေျခခံေသာ ေခါင္းေဆာင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ အုပ္စုကြဲျပားေအာင္ျပဳ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ကြပ္ကဲျခင္းခံရမႈမွ ေရွာင္ရွားႏိုင္ ေစရန္ - ေဒသဆိုင္ရာ အစိုးရ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရတို႔ႏွင့္ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ရန္ လမ္းစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ထားသင့္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္တိုင္မူ အဆိုပါ ေဒသဆိုင္ရာႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရတို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္ရွိ ေဒသမ်ားတြင္ စီးပြားကုန္ သြယ္မႈဆိုင္ရာ လြတ္လပ္မႈ သို႔မဟုတ္ တစ္ဆင့္ခံအုပ္ခ်ဳပ္မႈအတြက္ အားသြန္ လုပ္ေဆာင္မႈ ျပဳေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပင္ပမွ ဖ်က္ျမင္းမ်ား အေျမာက္အျမားတည္ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔၏ သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ားကို ေစ့စပ္ေပါင္းစည္းရန္ ႏိုင္ငံေရး ဆိုင္ရာ စိတ္ဆႏၵကင္းမဲ့မႈ ရွိေနၾကေသာ္လည္း ၎တုိ႔ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းမွ ရရွိေနၾကေသာ ဇြတ္မိွတ္ ေထာက္ခံအားေပးမႈမ်ား ရပ္တန္႔ပစ္ၾကရမည္ ျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ ေပါင္းစည္း သင့္ျမတ္ေရး ဟူသည့္ ျမန္မာ့အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။
ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈဖ်က္ပယ္ထားေသာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကို အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ျခင္းသည္ တုိင္းေဒသႀကီးအဆင့္တြင္ သန္႔ရွင္း၍ ထင္သာျမင္သာ ရွိေသာ ေကာင္းမြန္ပီျပင္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာကို ခ်မွတ္ေပးရန္ ေကာင္းမြန္ေသာ ေျခလွမ္းျဖစ္သည္။ ယင္းအုပ္ခ်ဳပ္မႈ အာဏာကို ေဒသ ဆိုင္ရာလႊတ္ေတာ္မ်ားက ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ မဲဆႏၵနယ္ေျမမ်ားသို႔ တာဝန္ႏွင့္ ဝတၱရားသိစြာျဖင့္ အသံုးျပဳသြားရမည္ျဖစ္သည္။ ၎ျပင္ သဘာ၀ သယံဇာတမ်ားမွ ရရွိေသာဘ႑ာေငြကို သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ ေဒသတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ စီမံခ်က္မ်ားကို အေထာက္အကူ ျပဳရန္အတြက္ မွ်တစြာ ခြဲေ၀ေပးရန္လည္း လိုအပ္ေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈကို မွ်ေ၀ခံစားေစျခင္းသည္ တုိင္းေဒသႀကီး အစိုးရမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရတို႔အၾကား ယံုၾကည္မႈ တည္ေထာင္ေရးႏွင့္ မွ်တမႈအတြက္ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္သည္။
ကမၻာေပၚရွိ မည္သည့္အစိုးရအဖြဲ႕မွ် ၎တို႔၏ ျပည္သူမ်ား ေမွ်ာ္လင့္အားထားခ်က္ကို ျပည့္၀စြာျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအဖို႔လည္း ဤေနရာတြင္ ႁခြင္းခ်က္အျဖစ္ မရပ္တည္ႏုိင္ေပ။ ႏိုင္ငံအစိုးရအေပၚ ျပည္သူတို႔က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႀကီးမားစြာထားေပလိမ့္မည္။
ကမၻာ့ႏိုင္ငံအမ်ားကလည္း 'ယခုထက္ ပိုလုပ္ေဆာင္ေပးရန္' ဖိအားေပးလိမ့္မည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ခြင့္ ပိုမိုလုပ္ကိုင္ေရးအတြက္ႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအခြင့္အလမ္းမ်ား ပိုမိုဖြင့္လွစ္ေပးရန္အတြက္လည္း ဖိအားေပးၾကေပလိမ့္မည္။ ယင္းဖိအားေပးမႈမ်ားအတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးမႈမ်ားကို သတင္းအခ်က္အလက္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုႏွင့္ ဆင္ျခင္တုံတရား ျပည့္ဝစြာ ျပဳလုပ္ရေပလိမ့္မည္။ မွန္ကန္ေသာ ေရြးခ်ယ္မႈႏွင့္ အဆံုးအျဖတ္ေပးမႈတို႔အား ခ်စ္ ျခင္း၊ မုန္းျခင္းစေသာ အဂတိတရား မ်ားႏွင့္ ဖိအားေပးမႈမ်ားက မလႊမ္းမိုးေစရန္ အေရးႀကီးေပသည္။
ကုန္သြယ္မႈတစ္ခုခု၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈတစ္ခုခုႏွင့္ အျခားႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္မႈ တစံုတခုျပဳရန္ အတြက္ ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲမႈစည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားျပဳစုရန္ႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ား ေရးဆြဲအတည္ျပဳရန္ အစိုးရအေနျဖင့္ လံုေလာက္ေသာ အခ်ိန္ယူဖို႔ အေရးႀကီးေပသည္။ ယခု ေလာေလာဆယ္ တစ္မ်ဳိးသားလံုးအတြက္ အေရးပါေသာ ျပႆနာ မွာ စြမ္းအင္ျဖန္႔ေ၀ေရး ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအဖို႔ စက္မႈႏုိင္ငံအသြင္ ေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ ျပည္သူတို႔၏ ေနအိမ္မ်ား အလင္းရေရးအတြက္ ႀကီးမားေသာ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ ျဖန္႔ေဝမႈ လုိအပ္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ႀကီးမားေသာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ အလားအလာမ်ားကို ျပည္တြင္းသံုးစြဲမႈ လံုေလာက္ေရးႏွင့္ ပိုလွ်ံေသာ စြမ္းအင္တို႔ကို အိမ္နီး ခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်ေရးအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ 'အမ်ဳိးသား စြမ္းအင္ေပၚလစီ' တစ္ရပ္ လုိအပ္ေပသည္။ ယင္းအမ်ဳိးသား ေပၚလစီ အေနျဖင့္ သင့္ေတာ္ေသာ သဘာဝပတ္ဝန္း က်င္ထိန္းသိမ္းမႈဆုိင္ရာ တုိင္းတာခ်ိန္ဆမႈမ်ား ေသခ်ာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ညစ္ ညမ္းမႈ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား ထည့္သြင္းအသုံးခ်ေၾကာင္း ေသခ်ာေစရန္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ႀကီးမားေသာ စီမံကိန္းတစ္ရပ္ကုိ လုပ္ ေဆာင္ရာတြင္ မိမိတုိ႔ေနရပ္မ်ားမွ ေျပာင္းေရႊ႕ေပးရမည့္ ျပည္သူလူထုအား သင့္ေတာ္ေသာ ေလ်ာ္ေၾကးေပးမႈ အစီအစဥ္မ်ား ပါဝင္ရမည္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ၎တုိ႔သည္ မွန္ကန္ေသာ ေတြးေတာဆင္ျခင္မႈ ျပဳရမည့္ ျပႆနာမ်ားျဖစ္ၿပီး ယင္းအစီအစဥ္မ်ားကို ျမန္မာ့အနာဂတ္ကို ေစာင့္ၾကပ္ ထိန္းသိမ္းသူမ်ားျဖစ္သည့္ ဗ်ဴ႐ုိကရက္အရာရွိမ်ားႏွင့္ နည္းပညာကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက ထည့္သြင္းစဥ္းစားေနၾကၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါသည္။ စြမ္း အင္ေပၚလစီ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ သဘာ၀ပတ္ဝန္းက်င္ ေစာင့္ၾကပ္ေရးသမားမ်ား ဆန္႔က်င္ၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ 'အပူစြမ္းအင္' အသုံးခ်ႏုိင္ရန္ လုပ္ေဆာင္မႈသည္ စရိတ္ႀကီးမားလွၿပီး ေလထုကိုညစ္ညမ္းေစသည္။
မ်ားမၾကာမီက ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအရ ဒီမုိကေရစီကို လြတ္လပ္ေသာကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးတုိ႔ႏွင့္ ပူးတြဲ တည္ေထာင္သည့္ အယူအဆသည္ တစ္ဦးခ်င္းလြတ္လပ္ခြင့္ မညီမွ်မႈႏွင့္ စီးပြားေရး ေဝါဟာရသုံး 'အသန္စြမ္းဆုံး တို႔သာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္မည္' ဟူေသာအခ်က္မ်ားကို ရွင္သန္ေစေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။ ဂရိ၊ အုိင္ယာလန္ႏွင့္ အုိင္စလန္ႏုိင္ငံတုိ႔ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ၾကေသာ ျပႆနာမ်ားသည္ ေခတ္သစ္စီးပြားေရးစနစ္ကို လြတ္လပ္ ေသာ ကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ဒီမုိကေရစီတုိ႔ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ထားရာမွ ေပါက္ေပါက္လာေသာ ထင္ရွားေသာ သာဓကမ်ား ျဖစ္သည္။ ဒီမုိကေရစီ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ အသစ္ စက္စက္ေရာက္ရွိလာသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအဖို႔မွာမူ ဒီမုိကေရစီအေၾကာင္း သင္ၾကားျပသေနေသာ ဆရာႀကီးမ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး လက္သစ္ဆရာႀကီးမ်ား၏ ဩဝါဒမ်ားကို တစ္ေသြမတိမ္း လုိက္နာျခင္းအားျဖင့္ ေတြ႕ႀကံဳရမည့္ အမွားမ်ားကို ယခင္လူမ်ားေနာက္သို႔ လုိက္၍မမွားမိရန္ သာဓကေျမာက္ျမားစြာမွ ေရွာင္ရွားႏုိင္ေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ ကူညီေထာက္ပံ့မႈမ်ားကို အနည္းပါးဆုံး ခံစားရရွိသည့္ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ဤရာစုေခတ္ ေျခာက္ ေခတ္လုံးေသာကာလတြင္ ႏုိင္ငံျခားကူညီ ေထာက္ပံ့မႈအနည္းဆုံးျဖင့္ ရပ္တည္ရွင္သန္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အခက္အခဲမရွိျခင္း မဟုတ္ေသာ္ ျငား စီးပြားေရးအေျခအေနခ်င္း တူညီေသာ၊ ေဒၚလာ ဘီလ်ံ ေပါင္းမ်ားစြာ ကူညီေထာက္ပံ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခံခဲ့ရေသာ အျခား မ်က္ႏွာသာအရဆုံး အာရွႏွင့္ အာဖရိက ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္စာလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေျခခံအေဆာက္ အအုံမ်ားႏွင့္ လူမႈေရးအေျချပ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ ေကာင္းမြန္သည့္ အေနအထား ရွိေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၿပီျဖစ္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အဆိုပါ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၏ မလိုအပ္ေသာ ထိခုိက္နစ္နာေစမႈမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာမည္ျဖစ္ရာ ၎တုိ႔၏ ထိခုိက္နစ္နာေစမႈမ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္း သက္သာေစရန္ ထိန္းသိမ္းမႈ စည္းကမ္းနည္းလမ္းမ်ား ႀကိဳ၍လုပ္ေဆာင္ထားေၾကာင္း ေသခ်ာေစရေပလိမ့္မည္။ ယင္း စည္းကမ္းနည္းလမ္းမ်ားက အခ်ဳိ႕ေသာ ႏုိင္ငံရပ္ျခား အစုိးရအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ အတုိက္အခံအုပ္စုတုိ႔အား မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေစမည္ မွန္ေသာ္လည္း ယင္းသည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအတြက္ ျမန္မာက ေပးဆပ္ရမည့္အရာမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။
လက္သစ္ လြတ္လပ္ေသာ စီးပြားေရးဝါဒီမ်ားက လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လုိသည္ထက္ပိုေသာ ေရြးခ်ယ္မႈကိုျပဳရန္ အႀကံ ဉာဏ္ေပးေကာင္း ေပးေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ဝယ္ယူလုိၾကသည့္ ဝယ္လက္ႏုိင္ငံမ်ား မ်ားျပားသည့္ သဘာဝသယံဇာတမ်ား ေပါမ်ား ႂကြယ္၀ေသာ ကုိယ့္ကုိယ့္ကိုယ္ အားကိုးႏုိင္သည့္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တံခါးဝသုိ႔ မိမိတို႔ထုတ္ကုန္မ်ား ေရာင္းခ်လုိသည့္ႏုိင္ငံမ်ား မလြဲမေသြ ေရာက္ရွိလာၾကေပလိမ့္မည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၎၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအား အက်ဳိးျပဳႏုိင္ေရးအတြက္ နည္းပညာဆုိင္ရာ လုပ္နည္း ကုိင္နည္းမ်ားႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာ စက္ပစၥည္းမ်ား လုိအပ္ေပသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႀကီးပြား တုိးတက္ေရးအတြက္ အသုံးထက္ အျဖဳန္းကို အားေပးေသာ 'မ်ားမ်ားသံုး၊ မ်ားမ်ားထုတ္၊ မ်ားမ်ား ေရာင္း' အယူအဆ ေထာင္ေခ်ာက္တြင္းသို႔ မက်ေရာက္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။ ယင္းသို႔ မက်ေရာက္ ေစရန္ ျမန္မာ့သဘာဝဝန္းက်င္ႏွင့္ သစ္ေတာမ်ားအား ေစာင့္ၾကပ္ထိန္းသိမ္းေရး၊ ျမန္မာ့စီးပြား ကုန္သြယ္ေရးအား ေစာင့္ၾကပ္ထိန္း သိမ္းေရး၊ ျမန္မာ့ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈကို မပ်က္ျပားေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈတုိ႔ လုိအပ္ေပသည္။ ဤ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ား ရရွိရန္ အခ်ိန္ေပးရန္ လိုအပ္ၿပီး ျဖတ္လမ္းလုိက္၍ မရေပ။ ျပည္တြင္းကုမၸဏီမ်ား ဆုံး႐ႈံးပ်က္စီးျခင္း မရွိေအာင္ အကာအကြယ္ေပးျခင္းႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ား၏ သဘာ၀ဝန္းက်င္ကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း သည္ လြတ္လပ္ေသာ ကုန္သြယ္မႈ လုပ္ငန္းမ်ား တြင္ ပါဝင္ျခင္းမရွိေပ။
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရာင္းဝယ္မႈျပဳေသာ စီးပြားေရးအယူအဆရွိသည့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံသည္ ၎၏ သဘာဝသယံဇာတမ်ားအား ေရာင္း ခ်ၿပီး အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ကုန္ေခ်ာမ်ား ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္တစ္ခုမွ တင္သြင္းျခင္းသည္ ျမန္မာလို ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအဖို႔ ေဘးအႏၲရာယ္ ႀကီးမား လွေပသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ၎၏စီးပြားေရးကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ျပဳသည္ႏွင့္အမွ် ၎၏ အာ႐ုံစူးစုိက္မႈသည္ အလုပ္အကိုင္ဖန္တီးေရးႏွင့္ ညီၫြတ္မွ်တမႈ ရွိေသာ ကုန္သြယ္ေရးတုိ႔အေပၚတြင္ ျဖစ္ေစရမည္။
အလုပ္အကိုင္ ဖန္တီးေရးသည္ အလယ္အလတ္ႏွင့္ အဆင့္ျမင့္တန္ဖုိးရွိေသာ ထုတ္ကုန္မ်ားထုတ္လုပ္မႈကုိ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပေဈးကြက္ အတြက္ ရည္ရြယ္ထုတ္လုပ္မႈမ်ား ျဖစ္ေစရမည္ျဖစ္ၿပီး ငယ္ရြယ္သူဆယ္ေက်ာ္သက္ လုပ္သားမ်ားကို ေခါင္းပုံျဖတ္စားသည့္ နဖူးကေခြ်း ေျခမက်ေအာင္ ခုိင္းေစသည့္လုပ္ငန္းမ်ား ေပၚေပါက္ေရး ဦးစားေပးမႈ မျဖစ္ ေစရေပ။ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ လုပ္အားခမ်ား တုိးျမႇင့္လ်က္ရွိရာ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ လုပ္ခေစ်းေပါ ေပါရသည့္ လုပ္သားေစ်း ကြက္သစ္ျဖစ္လာရန္ အလားအလာ ရွိေနၿပီး ႏုိင္ငံအမ်ားအျပားတြင္ ခြ၍ လုပ္ငန္းလုပ္ေသာ မဟာကုမၸဏီႀကီးမ်ားအဖုိ႔ အျမတ္ အစြန္း မာဂ်င္မ်ားျပားစြာ က်န္သည့္ ပစ္မွတ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာႏုိင္ေပသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ယင္း အျဖစ္မ်ဳိးသုိ႔ မည္သည့္အခါမွ် က်ေရာက္ မခံသင့္ေပ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကို ေျပာရပါမူ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနျဖင့္ မိမိႏွင့္ သင့္ ေတာ္သည့္ ေျခလွမ္းျဖင့္ လွမ္းေလွ်ာက္ၿပီး မိမိႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ျပည္သူသန္းေပါင္း ၆၀ ၏ ေကာင္းစားေရးကုိ ဦးထိပ္ပန္ဆင္လုပ္ေဆာင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာေရႊႏုိင္ငံ၏ ကာလၾကာရွည္စြာ သီးပြင့္ခံစားရမည့္ စီးပြားေရး တုိးတက္မႈႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈကို လတ္တေလာ အက်ဳိးခံစားရမႈႏွင့္ အစားထုိးလဲလွယ္မႈ မျပဳရန္ အေရးႀကီးလွေပသည္။
*****************************************
 | Attached: yangonchronicle2011 Op-Ed |
