Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၂၅.၅.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- ရပ္ေနတဲ့ေနရာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းေလး ေရႊ႕ၾကည့္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ရပ္ေနတဲ့ေနရာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္းေလး ေရႊ႕ၾကည့္ၾကရေအာင္လားဗ်ာ
ဉာဏ္လင္းေအာင္
ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပခ်က္
႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းေလး ဆိုေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ တစ္စုံတစ္ရာကို အေသ ဆုပ္ကိုင္ထားမႈဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတူ ယွဥ္တြဲေရးမူကို ပ်က္ျပားေစခဲ့ၾက သည္ မဟုတ္လား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံး တစ္ေနရာရာအတြက္ ဘာေၾကာင့္မ်ား အတူတူ မယွဥ္တြဲႏိုင္ခဲ့ရသလဲ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလုံးက လိုခ်င္ၿပီး အားလုံး အတြက္လည္း လိုအပ္ေနေသာ ကိစၥရပ္တစ္ခုအေပၚမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထို႔ထက္ ပိုမို သူစိမ္းဆန္ေနၾကဦးမည္ဆိုလွ်င္ အရာရာ အခြံခ်ည္းသာက်န္ေတာ ့သည့္ ႐ုပ္ဝတၴဳတစ္ခုလိုပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရွး႐ႈေသာ ျမင္ကြင္းေတြကို ေတြ႕ျမင္ရလိမ့္မည္ထင္၏။
”အဓိကလူတုိင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပါးစပ္ပဲေျပာတယ္။ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ မရွိဘူး၊ ဒါနဲ႔မို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုိခ်င္လုိ႔ရွိရင္ လက္ေတြ႔ျပသက အဲဒီမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္”ဟု ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရး ထိုးထားသည့္ ကလိုထူးေဘာကရင္ အစည္းအ႐ုံး အဖြဲ႕နာယက၊ ကရင္အက်ဳိးျပဳ ဒီမိုကရက္တစ္တပ္မေတာ္ (ယခင္တိုးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္တပ္မေတာ္ DKBA) ၏စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာလား ပြယ္(ခ) ဦးႏႈတ္ခမ္းေမြးက ေျပာသည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မွ ထုတ္ျပန္သည့္ မူးယစ္ရာဇာ၂၅ ဦးစာရင္းတြင္ သူ၏ အမည္ပါဝင္မႈအတြက္ ျငင္းဆိုသည့္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ တစ္ရပ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလားပြယ္က သူ၏ စစ္စခန္းအေျခစိုက္ရာ ျမဝတီၿမိဳ႕ ဆုံဆည္းၿမိဳင္ေက်းရြာ ေကာ္သူးမြဲခီစခန္းတြင္ ေမလ ၁ဝ ရက္က ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူႏုိင္ဖို႔ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ သတင္းမီဒီယာမ်ားအား ဖိတ္ၾကားခဲ့သည့္အတြက္ သတင္းရယူႏိုင္ဖို႔ ထိုခရီး စဥ္ကို သြားေရာက္ျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ျမဝတီၿမိဳ႕ေပၚမွ ေတာင္ေလးလုံးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေတာလမ္းခရီးၾကမ္းအတိုင္း ၄ နာရီေက်ာ္ သြားေရာက္ ရသည့္ ဆုံဆည္းၿမိဳင္ေက်းရြာသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရရွိခဲ့သည့္ ဆိုးက်ိဳးအျဖစ္ အထက္တန္းေက်ာင္းမရွိ၊ ေဆး႐ုံ၊ ေဆးေပးခန္းမရွိ၊ ယင္လုံ အိမ္သာမရွိ၊ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ၊ စသည့္ မရွိမ်ားစြာျဖင့္ အုိမင္းေနသည့္ သစ္ေျခာက္ပင္ကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ေကာ္သူူးမြဲခီ စခန္းမွ ၁ဝ မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားလွ်င္ ေသာင္ရင္းျမစ္ တစ္ဖက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံသုိ႔ ကူးသန္းသြားလာ၍ရသည့္ ေနရာတစ္ခုရွိသည္။ ထိုေနရာမွ ဆုံဆည္းၿမိဳင္ေက်းရြာ အတြင္း ဝင္ေရာက္လာသည့္ အရာမ်ားသည္ ဘီယာ၊ ေသာက္ေရသန္႔၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ႏွင့္ အျခားေသာ အရာမ်ားျဖစ္ၿပီး ထိုအရာမ်ားသည္ ေက်းရြာေဒသ ခံျပည္သူမ်ားထက္ လူအနည္းငယ္သာ သုံးစြဲႏိုင္သည့္အရာမ်ားအျဖစ္သာ ေတြ႕ရသည္။ ေဒသခံျပည္သူအမ်ားစုသည္ ေတာတိုးရတုန္း၊ တြင္းေရကို (ေရခဲ ေခ်ာင္းေရာင္းသည့္ ေရခဲပုံးထဲထည့္ၿပီး) ယိုးဒယားဘက္မွ ဝင္လာေသာ ေရခဲထည့္ၿပီး ေရခဲေရအျဖစ္ ဖန္တီးေသာက္သုံးေနရတုန္း၊ ေပါလြန္းလွသည့္ ယိုးဒ ယားဖုန္းကို ျမင္႐ံုသာျမင္ခြင့္ရတုန္း အေျခအေနပင္ျဖစ္သည္။
”ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးမရွိတဲ့ ျပႆနာရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲက အဲဒါပါပဲ။ ကြၽန္မတို႔ဆီမွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ဖို႔ အမ်ားႀကီး လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ေက်ာင္း ေတြ လုပ္ရမယ္။ ေဆး႐ုံလုပ္ရမယ္။ အဓိက နံပါတ္တစ္လုပ္ရမွာ ကြၽန္မတုိ႔ ေရရရွိေရးေပါ့။ ေနာက္ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကအစ လုပ္ရမွာေတြ အမ်ား ႀကီးပါပဲ” ဟု ကလိုထူးေဘာ ကရင္အစည္းအ႐ုံး၏ ႏိုင္ငံေရးအႀကံေပး ေဒၚစီမင္းႏိုင္ ကေျပာသည္။
ထိုအရာေတြသည္ အေျပာလြယ္ကူသေလာက္ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ မည္ေရြ႕မည္မွ် အခ်ိန္ယူရမည္နည္း။ ေဒသတြင္း သစ္ေတာ မ်ားသည္ ေတာင္ကတုံးခ်ည္းသာ ရွိေတာ့သည့္ လြင္တီးေခါင္ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းမရွိသည့္အတြက္ အရြယ္မတိုင္ခင္ကပင္ ေသနတ္ ကိုင္ခဲ့ၾကသည့္ လူငယ္မ်ားႏွင့္ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံထဲ အလုပ္သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ျခင္းကို ေရြးခ်ယ္လုိက္ရသည့္ လုံမငယ္မ်ား မ်ားျပားစြာ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။
”သမီးတုိ႔ သူနာျပဳလုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာ ေက်ာင္းမရွိဘူး။ တျခားေနရာမွာ သြားတက္ဖို႔ ပိုက္ဆံမရိွဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဒီ (ေကေကအို) ကဖြင့္ေပး တဲ့ ေဆးသင္တန္းကို တက္ရတယ္။ သင္တန္း ၆ လၿပီးရင္ ၃ႏွစ္ တာဝန္ေပးတဲ့ေနရာမွာ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ ၿပီးမွ ကိုယ့္ရြာကိုယ္ျပန္ၿပီး (သူနာျပဳ) ဆရာမ လုပ္ေပါ့”ဟု ဆုံဆည္းၿမိဳင္ေက်းရြာတြင္ ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေနေသာ ‘စစ္ေဆးသင္တန္း’ တက္ေရာက္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္သည့္ အသက္ ၁၈ႏွစ္အရြယ္ မခူရွီဝါ (ခ)မနန္းသူသူေအာင္က ေျပာသည္။
သူတုိ႔ စစ္ေဆးသင္တန္းတြင္ သင္တန္းသူ ၂၇ ဦး သင္တန္းသား၂၅ ဦး ရွိသည္။ အမ်ားစုသည္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိေသာ အေျခအေနတြင္ အေကာင္း ဆုံး ေရြးခ်ယ္မႈအျဖစ္ စစ္ေဆး သင္တန္းသူသင္တန္းသားမ်ား ျဖစ္လာၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သူတို႔ထဲမွ အမ်ားစုသည္ ထိုဆုံဆည္းၿမိဳင္ရြာမွ မဟုတ္ၾကေပ။ တခ်ဳိ႕ သံျဖဴဇရပ္၊ တခ်ဳိ႕ ျမဝတီ၊ တခ်ဳိ႕ဘားအံ နယ္စုံကျဖစ္ၾကသည္။ သူတုိ႔၏ အဆုံးစြန္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ သင္တန္းၿပီးဆုံးလွ်င္ ၃ႏွစ္တာဝန္ထမ္းမည္၊ ၿပီး လွ်င္ ကရင္ျပည္နယ္တြင္းရွိ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တြင္ သြားေရာက္ၿပီး က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုကို လုပ္ကိုင္မည္ဟူသည္ပင္ ျဖစ္၏။ သူတို႔ အမ်ားစုသည္ ေသနတ္ကို မကိုင္ခ်င္ၾကေတာ့ေပ။ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲမ်ားအား ကိုယ္တိုင္မႀကံဳခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ေျပးလႊားေရႊ႕ ေျပာင္းရသည့္ မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ဘဝေတြကို သူတို႔ ႀကံဳခဲ့ၾကဖူးၿပီျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အျခားေသာ ၿမိဳ႕ရြာမ်ားမွ သူတို႔အရြယ္ လူငယ္မ်ားလိုပင္ ပညာသင္ၾကားမႈ ျပဳခ်င္ၾကသည္။ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္စြာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေပမယ့္ ထုိအရာေတြသည္ ေဒသတြင္းမဖြံ႕ၿဖိဳးျခင္းမွာ သူတို႔ခံစားေနရသည့္ ပိတ္ေလွာင္မႈ ရလဒ္မ်ားသာ ျဖစ္၏။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဖဲြ႕ေပါင္းမ်ားစြာ၏ ပဋိပကၡမ်ားစြာေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ တိုက္ပြဲမ်ားစြာကို ႀကံဳဖူးသည့္သူတို႔အတြက္ လက္ရွိ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေသာ အေျခအေန၌ပင္ ရင္တထိတ္ထိတ္ ရွိေနတုန္းျဖစ္၏။ ျဖစ္လည္းျဖစ္သင့္ပါသည္။ ေသနတ္သံ မၾကားရေတာ့ေသာ္လည္း ထိုေဒသမ်ားသည္ အညဳိေရာင္နယ္ေျမ အဆင့္တြင္ ခုထိ ရွိေနတုန္းပင္ျဖစ္၏။ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔၊ ေကအင္ယူတပ္ဖြဲ႔၊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းအဖြဲ႕၊ ကလိုထူးေဘာ ကရင္အစည္းအ႐ုံးတပ္ဖြဲ႕၊ ေကအင္အယ္လ္ေအတပ္ဖြဲ႔၊ နယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚက ယိုးဒယား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕၊ အဖြဲ႕ေပါင္း မ်ားစြာ ၏ နယ္ေျမျပႆနာမ်ားစြာအၾကား မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမည္လဲဆိုသည္က ေျမဇာပင္ပမာ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည့္ အေတြ႕အႀကံဳ မ်ားအရ ထုိအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား ေနထိုင္ေနရသည့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၏ စိုးတထိတ္ထိတ္ကိစၥ ျဖစ္၏။
”ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ရတာေတြလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ တာဝန္က်တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ေသလူလို႔သတ္မွတ္ ထားခဲ့ရ တာ။ အခုအိမ္က မိသားစုကေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့”ဟု ယင္းေဒသတြင္းရွိ ဆုအိလဲစစ္စခန္းမွ တာဝန္ၿပီးဆံုး၍ မိသားစုမ်ားရွိရာ သံျဖဴဇရပ္ၿမိဳ႕သို႔ တပ္ျပန္ ေျပာင္းေရႊ႕လာသည့္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ တပ္ၾကပ္ႀကီးတစ္ဦးက ေမလ ၁၁ ရက္ တပ္ေျပာင္းေရႊ႕ခရီးစဥ္တြင္ ေတြ႕ဆံုခြင့္ခဏ ရခဲ့စဥ္က ေျပာၾကားသည္။
ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာင္ၿမိဳ႕အေျခစုိက္ ကရင့္အေရး သုံးသပ္အဖြဲ႕အစည္းမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက ”အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေပမယ့္ ဒီအဖြဲ႕အစည္းေတြၾကား အမွန္တကယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရႏိုင္ဖို႔ဆိုတာက လက္နက္ကိုင္ျပႆနာ တစ္ခုတည္းတင္မကဘူး၊ ေဒသတြင္း စီးပြားေရး ျပႆနာေတြ လည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနေသးတယ္။ အက်ဳိးအျမတ္ေတြ ခြဲေဝမႈမွာပါ ပီပီျပင္ျပင္ ေဆြးေႏြးႏိုင္မွ မွန္ကန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရႏိုင္လိမ့္မယ္”ဟု ဆိုသည္။
အက်ဳိးအျမတ္ခြဲေဝမႈမ်ား၊ စိတ္အစြဲအခံမ်ား၊ လူမ်ဳိးေရးျပင္းထန္မႈမ်ား၊ အစြန္းတစ္ဖက္ ေရာက္လြန္းမႈမ်ားသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဒသတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳး မႈကို ေႏွးေကြးေစခဲ့သည့္ အရာမ်ားဟု ဆိုခ်င္သည္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ အစစအရာရာ နိမ့္က်လြန္းလွသည့္ ႏိုင္ငံတြင္းမွ ထပ္မံၿပီး အထက္ တန္းပညာေရးမရွိ၊ ေဆး႐ုံ၊ ေဆးေပးခန္းမရွိ၊ ယင္လုံအိမ္သာမရွိ၊ ကေလးကစားကြင္းမရွိ၊ သန္႔ရွင္းေသာေသာက္သုံးေရမရွိ၊ ဘာသာစကား သင္တန္း ေက်ာင္းမရွိ၊ ကြန္ပ်ဴတာမရွိ၊ အင္တာနက္မရွိ၊ မရွိမ်ားစြာၾကားထဲ ဘဝကို ေနထိုင္ျဖတ္သန္းရရုံမက လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲႏွင့္ မၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြၾကား အၿမဲလို ေျမဇာပင္ျဖစ္ရသည့္ ေဒသခံျပည္သူေတြ၏ ဘဝတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၊ ေဒသတြင္း တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈတုိ႔သည္ မည္သည့္အေျခအေနေပၚတြင္ ရွိေနသနည္း။ ေသခ်ာ သည္က အက်ဳိးအျမတ္ေတြကို ခြဲေဝသုံးစြဲမႈႏွင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္မႈအေပၚ အစစ္အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရန္တို႔ထက္ ပိုမို အားထုတ္ပါမွ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး မိမိတို႔ေၾကာင့္ ေျမဇာပင္ျဖစ္ၾကရရွာသည့္ မိမိေဒသခံျပည္သူေတြ၏ လူမႈဘဝမ်ားစြာကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။ ထုိ႔ထက္ေျပာရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရပ္ေနၾကသည့္ အက်ဳိးအျမတ္ခြဲေဝမႈမ်ား၊ စိတ္အစြဲအခံမ်ား၊ လူမ်ဳိးေရးျပင္းထန္မႈမ်ား၊ အစြန္းတစ္ဖက္ ေရာက္လြန္းမႈေနရာမ်ားမွ နည္းနည္းေလး ဖယ္ခြာေရႊ႕ေျပာင္းၿပီး ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရွး႐ႈေသာေနရာအား အျခားေသာ ျမင္ ကြင္းတစ္ခု အျခားေသာ ပုံသဏၭာန္တစ္ခုအေနျဖင့္ လွပစြာေတြ႕ျမင္ရလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။
*****************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
