ထုိင္းႏုိင္ငံအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္လ်က္ရွိေသာ ရွပ္နီဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ Sean Boonpracong က ေမလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ယခုလုိေျပာသည္။
"အစုိးရက ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈ မလုပ္ခ်င္ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေျပာရရင္ ျပည္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသက္ေသဆုံးၾကရလိမ့္မယ္" ။
ဤျဖစ္ရပ္ကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံ၏ တိန္ယန္မင္ရင္ျပင္ဟု ဆုိႏုိင္သလုိ ဘန္ေကာက္၏ ရွစ္ေလးလုံး (၈၈၈၈) ဟုလည္းဆုိႏုိင္သည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ တရုတ္ႏုိင္ငံ တိန္ယန္မင္ရင္ျပင္ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ကြန္ျမဳနစ္အစုိးရ၏ ၿဖိဳခြင္းမႈေၾကာင့္ လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့ရၿပီး ၁၉၈၈ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ျဖစ္ပြားေသာ ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈ၌ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ လူေပါင္း ေထာင္ႏွင့္ခ်ီ၍ ေသဆုံးခဲ့ရသည္။
ျမန္မာစစ္တပ္သည္ ထုိစဥ္မွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္အထိ တုိင္းျပည္အာဏာကုိ ရယူထားသလုိ ျမန္မာျပည္သူမ်ား ပုန္ကန္ထႂကြမႈမ်ား ျပဳလုပ္သည့္အခါတုိင္း ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းစြာပင္ ႏွိမ္နင္းလ်က္ရွိသည္။ (နီးစပ္ေသာဥပမာျပရပါက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားေသာ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး)။ အာရွႏုိင္ငံမ်ားမွ အာဏာရွင္အေတာ္မ်ားမ်ား အၾကမ္းမဖက္ ဆႏၵျပမႈမ်ားေၾကာင့္ အာဏာလက္လြတ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ျမန္မာစစ္တပ္က ဆႏၵျပမႈမ်ားမွန္သမွ်ကုိ ၾကမ္ၾကမ္းတမ္းတမ္း ႏွိမ္နင္းခဲ့သည္။ အဆိုပါလုပ္ရပ္မ်ားကုိ ၾကည့္ၿပီး တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ အစုိးရက တိန္ရန္မင္ရင္ျပင္ ဆႏၵျပမႈအေပၚ အၾကမ္းနည္းျဖင့္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံကိုေတာ့ ထုိကဲ့သုိ႔ ျပည္သူအေပၚ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းသည့္ ႏုိင္ငံမ်ား စာရင္းထဲသုိ႔ မည္သည့္အခါကမွ ထည့္သြင္းျခင္းမရွိခဲ့ေပ။
လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္လတာ အခ်ိန္ေလာက္ကဆုိလွ်င္ ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ အျပစ္အနာအဆာရွိသည္ သုိ႔ေသာ္ စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီရွိေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေကာင္း ေျပာခဲ့ ေပလိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ ရွပ္နီဆႏၵျပ အုပ္စုမ်ားက ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘန္ေကာက္၏ အထင္ကရ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားကို သိမ္းပိုက္ၿပီး အၾကမ္းမဖက္ေရး ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ တုိက္ပြဲဝင္ျခင္းသည္ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းေသာ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကုိ ျမင္ရလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ မွတ္ေနခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ ဆႏၵျပ ျပည္သူအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္မႈမ်ားျပဳလုပ္ၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသေက်ဒဏ္ရာရမႈမ်ား အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္ကုိ ေတြ႕ရၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြးထဲတြင္ မေရရာမေသခ်ာမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ "ထုိင္းႏုိင္ငံ ႏုိင္ငံေရးဇာတ္သိမ္းခန္း ေကာင္းႏုိင္ပါ့မလား၊ Happy Ending ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလား" ။
ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိသည္မွာ ဘန္ေကာက္တြင္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ထပ္မံျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္။ ထုိင္းစစ္တပ္က အရာရာကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားမည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။ အေၾကာင္းမွာ ထုိင္းစစ္တပ္၏ အေျခအေနမွာ က်ားတစ္ေကာင္ကုိ တက္ခြစီးမိလုိက္သည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္ဆင္း၍ ရမည္မဟုတ္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံတစ္ခုလုံးကုိ ျမန္မာစစ္အစိုးရပုံစံ အာဏာရွင္စနစ္ျဖင့္ ကုိင္တြယ္သြားရမည့္ သေဘာတြင္ရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုခ်က္ခ်င္း ျမန္မာပုံစံ အာဏာရွင္ စနစ္မ်ိဳး ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေသးေပ။
ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ တာ ကာလအတြင္း အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အခ်မ္းသာဆုံး တုိင္းျပည္တစ္ခုဘဝမွ အဆင္းရဲဆုံးဘဝသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထုိင္း စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားမွာ ျမန္မာစစ္ဗုိလ္မ်ားကဲ့သုိ႔ အသိဉာဏ္ ႏုံနဲ႔သူမ်ား မဟုတ္သည့္တုိင္ ျမန္မာစစ္ဗုိလ္မ်ား ႏုိင္ငံေရးတြင္ ေနရာယူထားသည့္ ပုံစံမ်ိဳးကုိ လုိက္လံတုပၾကလိမ့္မည္။ တုိင္းျပည္တစ္ခုလုံးကုိ အၿမဲတမ္း ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားၿပီး ဓားစာခံလုပ္ထားမည့္ သေဘာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိသုိ႔မဟုတ္ပါက ေနာင္တက္လာမည့္ အစုိးရက ၎တုိ႔ကုိ လူသတ္မႈျဖင့္ အျပစ္ေပးမည္မွာ ေသခ်ာသည္။
ယခု ဘန္ေကာက္ ရွပ္နီဆႏၵျပပြဲတြင္ ပါဝင္သူမ်ားမွာ စစ္တပ္မွ စႏုိက္ပါသမားမ်ား၏ ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္မႈကုိ ခံေနရသည္။ တစ္ေန႔လွ်င္ စႏုိက္ပါလက္ခ်က္ျဖင့္ လူငါးဦး သုိ႔မဟုတ္ ၁၀ ဦးေသဆုံးၿပီး ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီ၍ ဒဏ္ရာရရွိၾကသည္။
ထုိင္းစစ္တပ္က ၎တုိ႔သည္ ဆႏၵျပသမားမ်ားထဲတြင္ ဝင္ေရာက္ေနေသာ အၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားကို ပစ္ခတ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ရုပ္သံမီဒီယာမ်ား ရုိက္ကူးထုတ္လႊင့္ခ်က္မ်ား၌ လက္္နက္မကိုင္သူမ်ားပါ စႏုိက္ပါလက္ခ်က္ မိေနသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ ေသဆုံးသူအမ်ားစုမွာ အရပ္ဘက္ ျပည္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ယခု ထုိင္းႏုိင္ငံေရး အက်ပ္အတည္း၏ ဇစ္ျမစ္မွာ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ စစ္တပ္ အာဏာ သိမ္းပုိက္မႈမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ထုိင္းစစ္တပ္သည္ ဒီမုိကေရစီနည္းလမ္းတက် ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံထားရေသာ သက္ဆင္ရွင္နာဝပ္ အစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်ပစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ရဲအရာရွိေဟာင္း၊ သန္းၾကြယ္သူေ႒းဘဝမွ ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္လာသူ သက္ဆင္ဟူသည္ကား ထုိင္းႏုိင္ငံအတြက္ စံနမူနာျပ ထုိက္ေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ဦးေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ေပ။ သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ မူးယစ္ေဆး ႏွိမ္နင္းေရး မူဝါဒေၾကာင့္ မူးယစ္ေဆးစြဲသူႏွင့္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားသူ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့ရသည္။ ထုိ႔အတူ မြတ္စလင္အမ်ားစု ေနထုိင္ရာ ထုိင္းေတာင္ပုိင္းရွိ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္မႈကုိ ေျဖရွင္းရာတြင္လည္း လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္ သက္ဆင္သည္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ အေစးကပ္သည္။ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားမ်ားက ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွစ၍ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သုံးေသာ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေသာ္ျငား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ သက္ဆင္ရွင္နာဝပ္ လက္ထက္ေရာက္မွ ဆင္းရဲသားမ်ား၏ အသံကုိၾကားရေတာ့သည္။ သက္ဆင္သည္ အျခားႏုိင္ငံေရး သမားမ်ားလုိ ဆင္းရဲမြဲေတေသာ ေက်းရြာမ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လာဘ္ထုိးၿပီး
ေက်းရြာလူထု၏ မဲရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းထက္ ဆင္းရဲသားမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားကုိ တုိက္ရုိက္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးသူ ပထမဆုံး ႏုိင္ငံေရးသမားတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဆင္းရဲသားမ်ား၏ ေၾကြးၿမီမ်ား ဖယ္ရွားေပးၿပီး အတုိးသက္သာေသာ ႏႈန္းထားျဖင့္ ေခ်းေငြေပးျခင္း၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ အစီအမံေကာင္းမ်ားေပးျခင္း အစရွိသည္တုိ႔ကုိ လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ၏ မူဝါဒမ်ားမွာ ၿမိဳ႕ေန ပညာတတ္ အီလစ္ (Elite) အလႊာမ်ား ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ အခြန္ေငြအသုံးျပဳေသာ ပုံစံမဟုတ္ခဲ့ေပ။
သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ေနအီလစ္အလႊာမ်ားက ရွပ္အဝါေရာင္ဝတ္ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈျဖင့္ သက္ဆင္ရွင္နာဝပ္ကုိ စတင္ထုိးႏွက္ေတာ့သည္။ ဘန္ေကာက္လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ဆႏၵျပမႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ ေက်းရြာေဒသေန ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားသည္ အသိဉာဏ္ပါေသာ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ မဲေပးရာတြင္ ကန္႔သတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရမည္ဟု ရွပ္ဝါမ်ားက ေတာင္းဆုိၾကသည္။
ဘန္ေကာက္လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ရွပ္ဝါဆႏၵျပအုပ္စုမ်ား ပဋိပကၡမ်ိဳးစုံႏွင့္ ထိပ္တုိက္ေတြ႕မႈ မ်ိဳးစုံျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းပုိက္ကာ သက္ဆင္အစုိးရကုိ ျဖဳတ္ခ်ပစ္သည္။
၂၀၀၇ ခု ႏွစ္ကုန္ပုိင္းေလာက္တြင္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲသစ္တစ္ရပ္ က်င္းပျပဳလုပ္ေပးသည္။ ထုိေရြးေကာက္ပြဲတြင္ သက္ဆင္ရွင္နာဝပ္ကုိ ေထာက္ခံသူ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား အႏုိင္ရရွိျပန္သည္။
သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ သက္ဆင္ကုိဆန္႔က်င္ေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက တရားရုံးေတာ္မ်ားကုိ အသုံးခ်ကာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ႏွစ္ဦးကုိ ရာထူးမွႏုတ္ထြက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အက်ိဳစီးပြားဆုိင္ရာ ပဋိပကၡဟူေသာ စြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ တရားရုံးေတာ္မွတစ္ဆင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူး ျပဳတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တစ္ဦးဆုိလွ်င္ အခေၾကးေငြယူကာ ရုပ္သံလုိင္းတစ္ခုတြင္ ဟင္းခ်က္ျပခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ ၎အပါအဝင္ ပါတီဝင္မ်ားပင္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ပုိင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခံလုိက္ရသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ေက်းလက္ေဒသမွ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား မပါဝင္ေတာ့သည့္ ထုိင္းပါလီမန္က လက္ရွိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဇစ္ဝိဇၨာဝီရကုိ မဲေပးကာ ရာထူးတင္ေျမႇာက္ခဲ့သည္။ သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ရွပ္နီဝတ္ ဆႏၵျပသမားမ်ားက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အဘီဇစ္ကုိ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေပးၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲသစ္တစ္ရပ္ က်င္းပျပဳလုပ္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ ရွပ္နီတုိ႔၏ေတာင္းဆုိမႈမွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အေကာင္အထည္မေပၚေသးေပ။ သုိ႔ေသာ္ လြန္ခဲ့သည့္ ရက္သတၱပတ္မ်ားအတြင္း မစၥတာ အဘီဇစ္က ရွပ္နီတုိ႔၏ ေတာင္းဆုိမႈကုိ အျပည့္အဝနီးပါး လုိက္ေလ်ာေပးမည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္။
အဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာ ၿမိဳ႕ေနအီလစ္မ်ားက ထုိင္းစစ္တပ္က ၎တုိ႔၏ ကုိယ္စား ဝင္ေရာက္ ေျဖရွင္းေပးမည္ ဟူေသာ အခ်က္ကုိ အေသအခ်ာ မသိေသးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ထုိင္းစစ္ဘက္ အရာရွိႀကီးမ်ားမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘန္ေကာက္ကဲ့သုိ႔ ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၿပီး ရွပ္ဝါဆႏၵျပ အုပ္စုမ်ားကုိ ေထာက္ခံသူ အီလစ္အလႊာမွ လာသူမ်ားမဟုတ္ေပ။ စစ္ဗုိလ္အမ်ားစု၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ကုိ ၾကည့္ပါက မိမိကုိယ္မိမိ ႏွိမ့္ခ်တတ္သည့္ သေဘာထားမ်ား ရွိၾကသည္။ သူတုိ႔၏ တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေနာက္လုိက္ တပ္သားမ်ားသည္လည္း ရွပ္နီ ဆႏၵျပသမားမ်ား ကဲ့သုိ႔ပင္ ထုိင္းျပည္သူမ်ား ျဖစ္သည္။
သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ ထုိင္းစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အခ်က္အခ်ာက်ေသာ ေနရာမ်ားမွ ရွပ္နီမ်ားကုိ ရွင္းထုတ္ပစ္ရန္ ဝန္ေလးေနခဲ့ၾကဟန္ရွိသည္။ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအာဏာဟူေသာ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲသုိ႔ ထာဝရ က်ေရာက္သြားမည္ကုိလည္း ထုိင္းစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား လုိလားဟန္မရွိေပ။
ထုိ႔ျပင္ သူတုိ႔ေပးသည့္ အမိန္႔ကုိ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား နာခံပါ့မည္ေလာဟုလည္း ဒြိဟ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့ဟန္ ရွိသည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိေနေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနမွာ စုိးရိမ္ရသည့္ အဆင့္တြင္ပင္ ရွိေနသည္။ ေန႔စဥ္လုိလုိ ျပည္သူမ်ား ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခံေနရသည္။ ဘန္ေကာက္တြင္ လူေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေသဆုံးပါက ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္မည္ဟူေသာ ေဟာကိန္းမ်ားကလည္း ထြက္ေပၚလ်က္ရွိသည္။ ဤသုိ႔ေသာ အေနအထားတြင္ စစ္တပ္က မည္သုိ႔ေသာပုံစံျဖင့္ ေရွာင္ထြက္မည္ ဟူေသာအခ်က္ကုိ မည္သူမွ် သိႏုိင္မဟုတ္ေပ။
သုိ႔ေသာ္ ဘန္ေကာက္ အီလစ္မ်ား အလုိရွိသည့္အတုိင္း ဥပေဒစုိးမုိးမႈမ်ား အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေပၚထြက္လာၿပီ ဆုိပါက ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေမွာင္လြန္းေသာညမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္လာဖြယ္ရွိသည္။ ဤသုိ႔မဟုတ္ခဲ့ပါက အျခားျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိသည့္ ကိစၥတစ္ခုမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သုိ႔ပင္ ေမွာင္လြန္းေသာ ညမ်ားကုိ ကာလၾကာရွည္စြာ ျဖတ္သန္းရဖြယ္သာ ရွိပါေတာ့သည္။
The Japan Times သတင္းစာမွ Gwynne Dyer ၏ေဆာင္းပါးကုိ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္။
--
Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named
http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.
Posts
