Posts
၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္က ျဖစ္သည္။ စစ္အစုိးရ၏ ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ခံထားရေသာ ျမန္မာ အတုိက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ The Economistစာေစာင္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ အျခား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္စုံတရာမ်ား ရွိသည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသလားဟု ေမးခဲ့ရာ သူမက "ကၽြန္မ မေမွ်ာ္လင့္မိဘူး" ဟု ခပ္ျပတ္ျပတ္ပင္ ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က ေဒၚစုၾကည္၏ အသံမွာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး တစ္ေယာက္၏ ေလသံႏွင့္ပင္ တူေနေသးသည္။ သူမက "ကၽြန္မ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနပါတယ္" ဟု ထပ္မံ ေျပာခဲ့ေသးသည္။
ယခုဆုိလွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၅ ႏွစ္တိတိ ၾကာျမင့္သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ စစ္အစုိးရက အရပ္ဘက္ အစုိးရ တစ္ရပ္ ထြက္ေပၚေစႏုိင္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ တစ္ရပ္ က်င္းပေပးရန္ မည္သုိ႔ပင္ အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲေနေသာ္ျငားလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဟူသည့္ ေပါ့ျပက္ျပက္ ဆန္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ တစ္ခုသဖြယ္သာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ေပါ့ျပက္ျပက္ ႏုိင္သည္ဟု ဆုိရျခင္းမွာ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မရွိဘဲ ေျပာျခင္း မဟုတ္။ သက္ေသ အေထာက္အထားမ်ား ရွိ၍ ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ နာဂစ္ ဆုိင္ကလုန္း မုန္တုိင္းအေပၚ စစ္အစုိးရ၏ တုံ႔ျပန္မႈကုိ ၾကည့္ပါက သိႏုိင္သည္။ နာဂစ္ကိစၥသည္ စစ္အစုိးရအေပၚ အျပဳသေဘာ ေဆာင္သည့္ အျမင္မ်ိဳး မထားရွိသင့္ဟု သတိေပး ေနသကဲ့သုိ႔ ရွိသည္။
ေသေသခ်ာခ်ာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါ။ "မ်ားစြာေသာ ျပည္သူလူထု၏ အသက္ကုိ ကယ္တင္ေပးမည့္ အကူအညီမ်ားကုိ ေႏွာင့္ေႏွး ၾကန္႔ၾကာေအာင္ မည္သုိ႔ေသာ အစိုးရမ်ိဳးက အားတက္သေရာ လုပ္မည္နည္း"။ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသသုိ႔ ဝင္ေရာက္ ေမႊေႏွာက္ခဲ့ေသာ နာဂစ္ မုန္တုိင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၃၈၃၀၀ ေသဆုံး (သုိ႔မဟုတ္) ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရသည္။ သုိ႔တုိင္ေအာင္ စစ္အစုိးရက အျခားႏုိင္ငံမ်ားက ေပးေသာ အကူအညီမ်ား၊ အေထာက္အပံ့မ်ားကုိ လက္သင့္ခံ ရယူပါမည္ဟု ေခါင္းမျငိမ့္ဘဲ ရက္ရက္စက္စက္ပင္ ေခါင္းခါခဲ့သည္။ ကုလသမဂၢ၊ မေရမတြက္ ႏုိင္ေသာ NGO မ်ားႏွင့္ အေမရိကန္ ေရတပ္တုိ႔သည္ပင္ နာဂစ္ ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီရန္ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းခဲ့သည့္တုိင္ စစ္အစိုးရ၏ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းပယ္ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ အတန္ၾကာေသာအခါ ေရာက္မွ အခ်ိဳ႕ေသာ အကူအညီမ်ား ဝင္ေရာက္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒုကၡသည္ အမ်ားစုအတြက္ အလာေကာင္းေသာ္လည္း အခါေႏွာင္းသြားသည့္ အကူအညီမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ Emma Larkin ဟူေသာ ကေလာင္ အမည္ျဖင့္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသူ တစ္ဦး အေျခစုိက္ ေနထုိင္သည္။ Emma သည္ နာဂစ္မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္ရန္ ျပည္ဝင္ခြင့္ ဗီဇာ ရရွိခဲ့သည္။ Emma သည္ ဗီဇာ ရရွိလုိက္ေသာေၾကာင့္ အထီးက်န္ ဧကစာ ျဖစ္ေနေသာ ျမန္မာ စစ္အစုိးရႏွင့္ ျပင္ပႏုိင္ငံမ်ား အၾကားတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ပဋိပကၡကုိ အနီးကပ္ ေလ့လာခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ "သတင္း အခ်က္အလက္ေတြ၊ ေဒတာေတြ ဘယ္မွာ ရႏုိင္မလဲ ဆုိတာ သိတဲ့လူမ်ား ရွိပါသလား" ဟု ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တိက် မွန္ကန္ေသာ သတင္း အခ်က္အလက္ ရယူႏုိင္ေရး ဟူသည္ အိပ္မက္သဖြယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ရယူႏုိင္သည့္ ေနရာ ရွိသည္ ဆုိပါကလည္း စစ္အစုိးရ၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ျငင္းပယ္မႈႏွင့္သာ ထိပ္တုိက္ တုိးေပလိမ့္မည္။
သုိ႔အတြက္ေၾကာင့္ Emma အေနျဖင့္ စစ္အစုိးရ အဘယ့္ေၾကာင့္ အၾကင္နာတရား ကင္းမဲ့စြာ ျပဳမူ ေနထုိင္ေနရသနည္း ဟူသည့္ ဆုိလုိရင္းကုိ ေပၚလြင္ေစမည့္ စာအုပ္ ေရးသားရာတြင္ မ်ားစြာ အခက္ေတြ႕ရသည္။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ရွိေသာ အခ်က္မွာ စစ္အစုိးရသည္ ႏုိင္ငံျခား အကူအညီ အေထာက္အပံ့မ်ားကုိ ရယူရန္ ထိတ္လန္႔ေနသူ ျဖစ္သည္။ အကူအညီ ေပးေရး၊ ကယ္ဆယ္ေရး ဟူေသာ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားက က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္မႈ ဟူသည့္ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနမည္ကုိ စစ္အစုိးရက ေၾကာက္လန္႔ေနဟန္ ရွိသည္။ ပုိ၍ ျဖစ္ႏုိင္ေျခ ရွိသည္မွာ စစ္အစုိးရသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ဆႏၵျပမႈကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားသား အကူအညီ ေပးေရး အဖြဲ႕မ်ားကုိ ဝင္ေရာက္ခြင့္ ျပဳရန္ အလြန္အမင္း ထိတ္လန္႔ေနျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ျမန္မာျပည္သူ ဒုကၡသည္မ်ားအေပၚ အမွန္တကယ္ အကူအညီ ေပးမည့္ ႏုိင္ငံျခား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကုိ စစ္အစုိးရက လြန္စြာ ယုံမွားသံသယ ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ စစ္အစုိးရႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထြက္ေပၚေနေသာ ရွင္းမရ ႏုိင္သည့္ ေကာလာဟလမ်ားကုိ ရွင္းထုတ္ ေရးသားႏုိင္ရန္ Emma က ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ ျမန္မာ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အယူသည္းၾကသည္ ဟူသည္မွာ ယုံမွား သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ မရွိေပ။ မွန္လည္း မွန္ကန္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ညခ်မ္း တစ္ခုတြင္ စစ္အစုိးရ နံပါတ္-၁ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ဇနီးျဖစ္သူသည္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား ဘာသာေရးအရ အထြတ္အျမတ္ထားရာ ေရႊတိဂုံေစတီ ပရဝုဏ္ တစ္ဝုိက္တြင္ ေခြးတစ္ေကာင္၊ ဝက္တစ္ေကာင္ ႏွင့္အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့သည္ ဟူေသာ ေကာလာဟလ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ နံပါတ္-၁ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ဇနီးျဖစ္သူ ယင္းသုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သည့္ သတင္းကုိ အမ်ားစုကလည္း ယုံၾကည္ၾကသည္။ ေခြးသည္ တနလၤာနံကုိ ကုိယ္စားျပဳၿပီး ဝက္က ဗုဒၶဟူးနံကုိ ကိုယ္စားျပဳသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ အဂၤါေန႔တြင္ ေမြးသူျဖစ္ရာ ယင္းသုိ႔ ေခြး၊ ဝက္တုိ႔ႏွင့္ စိမ္ေျပနေျပ လမ္းေလွ်ာက္ေပးရုံျဖင့္ သူမအား ၾသဇာအာဏာ တစ္ျပားသားမွ မရွိေအာင္ လုပ္ေပးရာ ေရာက္သြားသည္။
သို႔ျဖစ္ရာ နာဂစ္ကိစၥကို ၾကည့္လွ်င္ ေဗဒင္ဆရာမ်ား၊ အၾကားအျမင္ ဆရာမ်ားက ႏုိင္ငံျခားမွ အကူအညီမ်ား လက္သင့္မခံရန္ အႀကံေပးခဲ့ၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ဟန္ ရွိသည္။ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ ကုိယ္တုိင္ကလည္း ၎ကိုယ္၎ ျမန္မာ ဘုရင္ႀကီး တစ္ပါးကဲ့သုိ႔ ထင္မွတ္ေနပုံ ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေအာက္လက္ငယ္သား ေက်းကၽြန္မ်ား ဘာျဖစ္ေနသည္၊ ဘာေတြ လုပ္ေနသည္ ဟူေသာ ကိစၥကုိ စိတ္ဝင္စားျခင္း မရွိေပ။ "ျပည္သူေတြ ေသသည္ ျဖစ္ေစ၊ ရွင္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရင္မင္းျမတ္ႀကီး သန္းေရႊ၏ အေရးမဟုတ္" ဟူ၍ ျဖစ္ေနသည္။
ဤသုိ႔ေသာ အယူအဆ မ်ိဳးမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လည္း ေပၚထြက္ခဲ့ရသည္။ ယင္းမွာ ျမန္မာ ျပည္သူလူထု၏ ယဥ္ေက်းမႈ အေလ့အထမ်ားႏွင့္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား၊ အၾကင္နာ တရားမ်ားသည္ ျမန္မာစစ္တပ္၏ ကုိလုိနီ ျပဳ ခံရျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဆုိရလွ်င္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ရာ၌ သင္ခန္းစာေကာင္း တစ္ရပ္ လုိအပ္ေနသည္ဟုပင္ ေျပာရမည္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
The Economist စာေစာင္မွ ေဆာင္းပါးကုိ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆုိသည္။
--Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.