Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၂၁.၆.၂၀၁၂
ေဆာင္းပါးက႑
- ျမန္မာလားဘားမားလား
*****************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ျမန္မာလားဘားမားလား
ေမာင္အံ့ (မဟာဝိဇၹာ-ဘံုေဘ)
(ဇြန္ ၂၁ ထုတ္ ရန္ကုန္တုိင္းမ္ အတြဲ (၈) အမွတ္ (၃၂) မွ ထုတ္ယူေဖာ္ျပသည္)
ျမန္မာတို႔သည္ ႏုိင္ငံကို ျမန္မာႏုိင္ငံဟူ၍လည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးကို ျမန္မာလူမ်ိဳးဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚဆိုသံုးႏႈန္းခဲ့ၾကသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီ၍ ၾကာျမင့္ခဲ့ေလၿပီ။ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ေသာတ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားက (ျမန္) ဟူ၍ စကားလံုးတစ္လံုးတည္းျဖင့္ ေခၚဆိုသံုးႏႈန္းၾကသည္။ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ား ကလည္း ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ‘ျမန္’ ဟူ၍ ေခၚဆိုၾကသည္။
သို႔ရာတြင္ အႏိၵယႏုိင္ငံသားမ်ားက ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို (ျဗဟၼာ(ဗရမာ)= ဗားရမား) ဟူ၍ ေခၚဆိုသံုးႏႈန္းၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဗရမားေဒးရွ္ဟူ၍ ေခၚ ဆုိၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားတို႔ကို (ပရမားေဒးရွီး) ဟူ၍ ေခၚဆုိၾကသည္။ အဆိုပါ အိႏၵယႏုိင္ငံသားမ်ားမွတစ္ဆင့္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ားက ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို (ဘားမား) (Burma) ဟူ၍ ေခၚဆိုၿပီး ဂ်ာမန္လူမ်ိဳးမ်ားက အဂၤလိပ္ထံမွတစ္ဆင့္ (ဗူးရမား) ဟူ၍ ေခၚဆုိၾကသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားက (ဘိ႐ႈမာ) ဟူ၍ ေခၚဆိုၾကသည္။ ထုိင္းလူမ်ိဳးမ်ားက (ဖမ) ဟူ၍ ေခၚဆိုၾကသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ (ျမန္မာ) ဟူေသာေဝါဟာရႏွင့္ (ဗမာ) ဟူေသာေဝါဟာရဟာ ႏွစ္မ်ိဳးကြဲျပားလာခဲ့သည္။ ယင္းေဝါဟာရႏွစ္မ်ိဳးအနက္ (ျမန္မာ) ဟူ ေသာေဝါဟာရမွာ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္းခ်ီ၍ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမ်ား၌ ျမန္မာဟူ၍သာ သံုးႏႈန္းေရးထိုးခဲ့ၾကသည္။ အင္းဝေခတ္တိုင္ ေအာင္ ဗမာဟူေသာေဝါဟာရအသံုးအႏႈန္း မေပၚခဲ့ေသးေခ်။
အႏိၵယႏုိင္ငံသားစကားျပန္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ရရွိေသာ (ဘားရမား) ဟူေသာအသံုးအႏႈန္းကို အဂၤလိပ္မ်ားက တြင္က်ယ္စြာသံုးႏႈန္းခဲ့သျဖင့္ (Burma) ဟူေသာအသံုးအႏႈန္းသည္ ကမာၻသို႔ ျပန္႔ႏွံ႔သြားခဲ့သည္။
လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါ ႏုိင္ငံအႀကီးအကဲဖဆပလေခါင္းေဆာင္မ်ားက ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏုိင္ငံ၏ တရားဝင္႐ုံးသံုးအမည္နာမကို (ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္) ဟူ၍ ႏုိင္ငံေတာ္တံဆိပ္အတြင္း၌ စာတန္းထုိး၍ အတည္ျပဳသံုးႏႈန္းခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာေဝါဟာရအတိုင္း (ဘား မား) ဟူ၍ အတည္ျပဳသံုးႏႈန္းခဲ့သည္။
ယင္းBurma ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းမွာ အေျခခံဥပေဒႏွင့္အညီ ျပ႒ာန္းထားေသာ (ျမန္မာ) ဟူေသာေဝါဟာရကို တိုက္႐ုိက္ အသံေျပာင္း လဲျခင္း (Direct Transcription) မဟုတ္သျဖင့္ တုိက္႐ုိက္အသံထြက္ ေျပာင္းလဲျခင္း၊ (အကၡရာ) ေျပာင္းလဲျခင္းနည္းကို အသံုးျပဳ၍ (ျမန္မာ) (Myanmar) ဟူ၍ တပ္မေတာ္အစိုးရ (န.ဝ.တ) က ေျပာင္းလဲသံုးစြဲလုိက္သည္။
ထိုအခါ အဂၤလိပ္တို႔၏ ေဝါဟာရ (ဗားမား)ကို အစြဲအလမ္းႀကီးေနေသာ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီလုိသာ ဗထက္ၿခိဳက္ကို (မ) ေျပာင္းတမ္းဆိုရင္ (ဗုဒၶကိုလဲ=မုဒၶလို႔ေျပာင္းပါေတာ့လား)ဟူ၍ မေက်မနပ္ထုတ္သံကို ၾကားလုိက္ရဖူးပါသည္။
အမွန္စင္စစ္ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ျမန္မာျပည္ဟူ၍ စတင္ေခၚေဝၚသံုးစြဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာပံုမွာ ပ်ဴလူမ်ိဳးအမ်ားစုေနထုိင္ေသာ သေရေခတၱရာ တုိင္းျပည္ႀကီး ဖ႐ုိဖရဲၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြားေသာအခါ ဗ်ဴ၊ ကမ္းယံ၊ သက္ အုပ္စုသံုးစုကြဲသြားၿပီးလွ်င္ (ကမ္း၊ ယံ) သည္ ရခုိင္လူမ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့၍ (သက္) မွာ စစ္တေကာင္းေတာင္တန္းတစ္ေလွ်ာက္ (မစၦဂီရိ) တိုင္းျပည္ဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ၾကသည္။
ပ်ဴလူမ်ိဳးအုပ္စုသည္ ပုဂံေဒသသုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီးရြာႀကီး ၁၉ ရြာကို စုေပါင္းၿပီး တိုင္းျပည္တည္ေထာက္ခဲ့ေၾကာင္း ယင္းေသာအခါ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္ ထက္ျမက္သူတစ္ဦးကို အႀကီးအကဲဘုရင္မင္းအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ၾကသည္။ ယင္းအႀကီးအကဲကို (သမၼဳတိရာဇာ) (ျပည္သူအမ်ားကတင္ ေျမႇာက္ေသာ ဘုရင္) ဟူ၍ အဓိပၸယ္ရသည္။ ထုိဘုရင္ကို (သမၼဳတိရာဇ္) (သမုဒၵရာဇ္) မင္းဟူ၍လည္း ေခၚဆိုၾကသည္။ အဆိုပါ သမုဒၵရာဇ္မင္းႀကီးသည္ တိုင္းသစ္ျပည္သစ္ ႏုိင္ငံသစ္တည္ေထာင္ရာ၌ မိမိႏုိင္ငံအတြင္း လူမ်ိဳးစုအသီးသီးကြဲျပားေနသည္ကို မလိုလားသျဖင့္ ႏုိင္ငံတြင္းရွိ လူမ်ိဳးအားလံုးကို (လ်င္ ျမန္-သန္မာ-ေသာလူမ်ိဳး)ဟူ၍ အဓိပၸယ္ျဖင့္ (ျမန္မာ) ဟူ၍ မွည့္ေခၚလုိက္ေလသည္။ ျမန္လည္းျမန္သည္။ မာေရေက်ာေရလည္းရွိသည္။ ထုိေၾကာင့္ ႏုိင္ငံ အတြင္းရွိလူမ်ိဳးအားလံုးသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္ၾက၍ ႏုိင္ငံသည္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလေတာ့သည္။
ဤကဲ့သို႔ အတိတ္ေကာင္း၊ နိမိတ္ေကာင္းအနက္အဓိပၸယ္ႏွင့္ ျပည့္ဝေသာ မဂၤလာအေပါင္းခေညာင္းေသာ အမည္နာမအသစ္ျဖင့္ တိုင္းသစ္၊ ျပည္သစ္၊ လူမ်ိဳးသစ္အျဖစ္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္ကို အစြဲျပဳ၍ ပုဂံေခတ္ေက်ာက္စာမ်ား၌ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ျမန္မာျပည္ဟူ၍ ေရးထိုးမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာ၊ မ်ိဳး႐ုိးအစဥ္အလာကို မသိသူမ်ား (သိေသာ္လည္း ျမန္မာ့အစဥ္အလာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို လက္မခံလို ေသာ ပယ္ဖ်က္လိုေသာလူအခ်ိဳ႕သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ျမန္မာျပည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံဟူေသာ ျမန္မာအသံုးအႏႈန္းကို မသံုးႏႈန္းဘဲ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲအဂၤလိပ္မ်ား အမည္ေပးသံုးစြဲခဲ့ေသာ (ဗားမား) (Burma) ဟူေသာေဝါဟာရကုိသာ သည္းေျခၿခိဳက္ စြဲလမ္းႏွစ္သက္စြာ ဆက္လက္သံုးစြဲေနၾကေလေတာ့သည္။
ဤတိုင္းျပည္ႏွင့္ ဤႏုိင္ငံသားအားလံုးတို႔ကို (ျမန္မာ- Myanmar) အေျခခံဥပေဒ၌ ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းခ်က္အရ ကုလသမဂၢသို႔ အမည္စာရင္း ေပးသြင္းရာ၌ ယခင္ကေရးသားခဲ့ေသာ (ဗားမား) (Burma) ဟူေသာအမည္အစား (ျမန္မာ) (Myanmar) ဟူ၍ အမည္သစ္တင္သြင္းခဲ့သည္ကို ကုလ သမဂၢအဖြဲ႕ႀကီးက အတည္ျပဳ သံုးစြဲလ်က္ရွိေပသည္။ သို႔ရာတြင္ အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္အုပ္စုႏွင့္ ယင္း၏ ၾသဇာခံသတင္းစာမ်ား၊ အသံလႊင့္ဌာနမ်ားကမူ ကၽြႏု္ပ္တို႔ဥပေဒႏွင့္ အညီ အတည္ျပဳထားေသာ (ျမန္မာ) ဟူေသာေဝါဟာရကို လံုးဝမသံုးစြဲဘဲ (ဗားမား) ဟူ၍သာ ေခါင္းမာစြာ အစြဲႀကီးလြန္းစြာ သံုးႏႈန္း ေျပာဆုိလ်က္ရွိၾကသည္။
အဂၤလိပ္တို႔သည္ သီဟို႒္ႏုိင္ငံကို ယခင္က စီလံု (Celon) ဟု ေခၚဆိုခဲ့ၾကေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါ သီရိလကၤာ (Srilanka) ဟူ၍ အမည္ေျပာင္းလုိက္သည့္အတုိင္း လိုက္နာ ေခၚေဝၚသံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဆ႒သဂါၤယနာ တင္ၿပီးသည့္အခ်ိန္ထိ ယိုးဒယားႏုိင္ငံကို စီယမ္ (SIAM) ဟူ၍ သတ္မွတ္သံုးစြဲခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ စီယမ္ (SIAM) ဟူေသာအမည္ကိုေဖ်ာက္၍ ထုိင္းလင္း/ ထိုင္းႏုိင္ငံ (Thaialnd) ဟူေသာ အမည္သစ္ေျပာင္းလုိက္သည္ကို အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္တို႔သည္ ေက်နပ္စြာ လုိက္နာသံုးႏႈန္းခဲ့ၾကသည္ကို ေတြ႕ရွိရေပသည္။
သို႔ရာတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏုိင္ငံ၏ အမည္ကို (ဘားမား) (Burma) ဟူေသာေဝါဟာရမွ (ျမန္မာ) (Myanmar) ဟူ၍ အေျခခံဥပေဒျဖင့္ ေျပာင္းလဲသတ္ မွတ္ ျပ႒ာန္းလိုက္သည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ လက္မခံႏုိင္ရပါသနည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔လူမ်ိဳးႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏုိင္ငံသည္ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀)ေက်ာ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးျဖစ္ ေသာ္လည္း အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပုိင္ သမၼတႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ေနၿပီဆိုသည္ကုိ ဘဝင္မက် အသိအမွတ္မျပဳႏုိင္ဘဲ (တခ်ိန္တစ္ခါက ငါတို႔ရဲ႕ ေျခဖဝါး ေအာက္မွာေနခဲ့ရၿပီး မ်က္ႏွာျဖဴတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုေမာ္၍မွ်မၾကည့္ရဲေသာ ဒီတုိင္းျပည္၊ ဒီလူမ်ိဳးက မင္းတို႔ေျပာင္းခ်င္းရာေျပာင္းလို႔မရဘူး၊ ငါေပးထား တဲ့နာမည္ပဲ ဆက္လက္ခံယူရမည္) ဟူ၍ စြဲလမ္းေနပံုရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အသင္စာ႐ႈ႕သူအေနျဖင့္ ဤႏုိင္ငံသည္ ျမန္မာ(Myanmar)ေလာ၊ ဘားမား(Burma)ေလာ သင္ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဆံုးျဖတ္ပါေလာ့။
(ျမန္မာမင္းသားႀကီး (ဝန္ေထာက္မင္း) ဦးေမာင္ေမာင္တင္ ေရးသားျပဳခဲ့ေသာ ေရႊနန္းသံုးေဝါဟာရအဘိဓာန္ စာမ်က္ႏွာ-၂၅၇-၈)
*****************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
