Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၃၁.၁၀.၂၀၁၁
ေဆာင္းပါးက႑
- ႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ (၁)
************************************************************************************
ေဆာင္းပါးက႑
ႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ (၁)
ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေဘာဂေဗဒ အဆက္အစပ္ကို စီးပြားေရး ရႈေထာင့္မွ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရး ရႈေထာင့္မွ ေသာ္လည္းေကာင္း သုံးသပ္ၾကည့္ရႈ၍ သေဘာေပါက္သိျမင္ နားလည္အပ္ေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။ ယခင္က သိထားသည္မွာ စီးပြားေရးသည္ စီးပြားေရး သက္သက္၊ ႏိုင္ငံေရးသည္ ႏိုင္ငံေရး သက္သက္ဟုသာျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရး စနစ္တစ္ခုႏွင့္ စီးပြားေရး ဆက္စပ္ပုံ၊ စီးပြားေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေပၚလစီ တစ္ခုသည္ ႏိုင္ငံေရးအေပၚမည္ကဲ့သို႔သက္ေရာက္မႈ ရိွသည္ ဟူေသာ ႏိုင္ငံေရး ကစားကြက္ မ်ားကို ပိုမိုသိရိွလာခဲ့ရပါသည္။ ထို႔ျပင္ တစ္ႏို္င္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးအက်ိဳးရွိသည့္ (Mutual Gain) ျဖင့္ အျပန္အလွန္ ကစားၾကသည့္ ႏုိင္ငံ တကာ ႏုိင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ ဘာသာရပ္မွာလည္း အလြန္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းပါသည္။
ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ေဆာင္ေနေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၂၀၁၅ တြင္လည္း(Asean Free Trade Association,AFTA) တြင္ပါဝင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကုန္သြယ္ေရးအခြန္မ်ား ကင္းလြတ္သြားမည္ျဖစ္၍ မိမိတို႔ႏုိင္ငံမွ တင္ပို႔ေသာ ကုန္စည္မ်ား၊ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားသည္ အျခားႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမည္ျဖစ္ေလသည္။ ႏိုင္ငံေရး ရႈေထာင့္အားၾကည့္လွ်င္လည္း ႏိုင္ငံ၏ ဂုဏ္သိကၡာ ႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ ျပင္ဆင္ထားရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ(Politcal Economy)၊ အမ်ိဳးသားအဆင့္ စီးပြားေရး (macro economy) ႏွင့္ ျပည္သူ႔ေရးရာ မူဝါဒ(Puplic Policy) ႏွင့္ ျပည္သူ႔ေရးရာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ(Public Administration) သေဘာတရားမ်ားကို ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္သေဘာေပါက္နားလည္ထားပါမွ ႏုိင္ငံ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ရယူႏုိင္သည့္ မူဝါဒေရးေရာ သြင္းအားစု ေကာင္းမ်ား ေပးသြင္းႏိုင္မည္ ျဖစ္ေလသည္။ ႏုိင္ငံေရးေဘာဂေဗဒဆုိသည္မွာ စီးပြားေရးမူဝါဒမ်ားကို ႏုိင္ငံေရးအရဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္မႈကို (တနည္း စီးပြားေရးမူဝါဒမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ ႏုိင္ငံေရးပါဝါ၏ အခန္းက႑) ေလ့လာေသာ္ လည္း စီးပြားေရးဘာသာရပ္ပင္ျဖစ္ေလရာ သမုိင္းတြင္ ႏွစ္တရာေက်ာ္ ၿပိဳင္ဆုိင္ခဲ့သည့္ စီးပြားေရး အိုင္ဒီ အိုလိုဂ်ီႀကီးႏွစ္ခုကို ဦးစြာသံုးသပ္ၾကည့္မိေလသည္။
မ်ဥ္းၿပိဳင္ အိုင္ဒီယိုလိုဂ်ီႀကီးႏွစ္ခု
ယခင္ ကမာၻ႕ႏုိင္ငံအသီးသီးတြင္ ေပၚျပဴလာ အလြန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ စီးပြားေရးစနစ္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရး စနစ္ျဖစ္ေလသည္။ အမိန္႔ေပး စီးပြားေရး (Commond economy) ကို ယခင္ ကြန္ျမဴနစ္ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္ေသာ ဆိုဗီယက္ယူနီယံႏွင့္ တ႐ုတ္အပါအဝင္ ကမာၻေပၚရွိ လက္ဝဲႏုိင္ငံမ်ား က်င့္သံုး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ဘာသာရပ္အေခၚအေဝၚအားျဖင့္ Socialist mode of production ဟုေခၚေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လညး္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္(၁၉၆၂-၁၉၈၈) တြင္က်င့္သုံးခဲ့သည္။ ယင္းလက္ဝဲႏုိင္ငံမ်ားသာမက ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးေသာ နုိင္ငံအခ်ိဳ႕ တြင္လည္း အမိန္႔ေပးစီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးခ့ဲၾကေလသည္။ (ဥပမာ- အိႏၵိယႏုိင္ငံ)
ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ၏ အေျခခံအယူအဆမွာ အလုပ္သမားမ်ား ႏုိင္ငံေရးအင္အားရရွိေရးျဖစ္သည္။ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ဓနကို ထုတ္လုပ္ေပးသူမ်ား ျဖစ္ရာ ၄င္းတို႔၏ ေငြေၾကးဓန ၾကြယ္ဝေရးအတြက္ အစိုးရမွ ဓနျပန္လည္ခြဲေဝျဖန္႔ျဖဴးေရးမ်ားလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္ အလုပ္သမားမ်ား ႏုိင္ငံေရးအင္အားရရွိမွသာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေလသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ (အစိုးရမွ ဝင္ေရာက္ျခယ္လွယ္ေသာ)အမိန႔္ ေပး စီးပြားေရးစနစ္၊ သာတူညီမွ် ေကာင္းစားေရးစနစ္ ျဖစ္ေလသည္။ ဥစၥာဓနမ်ားကို သာတူညီမွ် ခြဲေဝေသာစနစ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္ေသာ္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ မရိွသည္မွာ ၊ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈျဖင့္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာ လာေသာသူမ်ား၏ လုပ္ငန္းမ်ားကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းခံခဲ့ရေလသည္။ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈမရိွဘဲ ၊ဝင္ေငြ တိုးေအာင္ မေဆာင္ရြက္လိုေသာ လူတန္းစားမ်ားမွာ ဘဝကို ေအးေဆးသက္သာစြာျဖင့္ အေခ်ာင္ခုိလိုစိတ္ ကိုပိုမိုျဖစ္ ထြန္းေစခဲ့သည္။ အားလုံးသာတူညီမွ် မြဲၾကေလသတည္း ဆိုသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ စနစ္သည္ အရင္းရွင္စနစ္ကို တရားကိုယ္အားနည္းခ်က္ျဖစ္ေသာ မညီမွ်မႈကို တိုက္ဖ်က္လိုၿပီး အေျခခံလူတန္းစားမ်ား ဘက္မွ ရပ္တည္လိုသည့္ သေဘာအေပၚအေျခခံ၍ ေပၚေပါက္လာသည္။
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္္ ဆိုဗီယက္ယူနီယမ္ႀကီး ၿပိဳလဲအၿပီး ယင္းႏွင့္ တႏြယ္ငင္တစ္စင္ပါ အမိန္႔ေပးစီးပြားေရးစနစ္မွာလည္း လက္ေတြ႕ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့သည့္ စနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ျမင္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕လိုက္ၾကသည္ျဖစ္ရာ မည္သည့္ႏုိင္ငံမွ ဆိုရွယ္လစ္ စီးပြားေရးစနစ္ကို က်င့္သံုးျခင္းမ်ိဳးမျပဳလုပ္ ေတာ့ေပ။ သို႔ႏွင့္ အရင္းရွင္စီးပြားေရးစနစ္ကို ႏုိင္ငံမ်ား ဦးလွည့္ သြားၾကေသာ္လည္း အရင္းရွင္စနစ္ဆို ေသာ နာမည္ကိုေတာ့မသံုး။ ယင္းအစား ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ဟု သံုးႏႈန္းေခၚေဝၚၾကေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အ႐ုိင္းဘဝမွ ယဥ္ေက်းလာသည့္ အရင္းရွင္စနစ္၏ မညီမွ်တက္မႈအေပၚ သံသယမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကဆဲေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
အရင္းရွင္စနစ္ဆိုသည္မွာ ကုန္စည္ခြဲေဝျဖန္႔ျဖဴးမႈကို ေစ်းကြက္အင္အားက အဆုံးအျဖတ္ျပဳသည့္ ပုဂၢလိက ပိုင္ဆိုင္မႈ(Private Sector) ဦးစားေပးစနစ္ျဖစ္သည္။ အရင္းရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ (Capitalist mode of production) အရင္းစုေဆာင္းမႈကို တစ္သီးပုဂၢလမ်ား၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးမ်ားက ႀကီးႀကီး မားမားထိန္းခ်ဳပ္ ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ့္လက္ေတြ႕တြင္ မည္သည့္ႏုိင္ငံမွ အရင္းရွင္စနစ္ခ်ည္း သီးသန္႔ က်င့္သံုးၾကသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ပုဂၢလိကပိုင္းေရာ၊ ပုဂၢလိကပိုင္းပါပါဝင္သည့္ အေရာအစပ္ (mixed economy) ပံုစံမ်ိဳးကို နုိင္ငံအမ်ားစုက က်င့္သံုးၾကေလသည္။ အမ်ားစုေသာ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးစနစ္က်င့္သံုးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အစိုးရမ်ားမွ အရင္းရွင္စနစ္၏ ဓနခြဲေဝမႈႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ မညီမွ်မႈကို ညီမွ်မႈရွိေစရန္ အစိုးရမွ ဝင္ေငြျဖန္႔ခြဲမႈ မူဝါဒေကာင္းကို ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း မ်ိဳးလည္းရွိပါသည္။ ေနာ္ေဝး၊ ဆြီဒင္၊ ဒိန္းမတ္၊ ဖင္လန္အစရွိေသာ စကင္ဒီေနးဗီးယားႏုိင္ငံမ်ားသည္ (Scandinavia Countries) ျပည္ေတာ္သာႏုိင္ငံမ်ား “Welfare state” ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။ အဆုိပါ ျပည္ေတာ္သာႏုိင္ငံမ်ားသည္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ စရိတ္မွ်ေပးက်န္းမာေရးခံစားခြင့္မ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အို လူမႈေစာင့္ေရွာက္ေရးအစီအစဥ္မ်ား၊ အၿငိမ္းစားဝန္ထမ္း ပင္စင္လစာ ခံစားခြင့္မ်ား၊ အခမဲ့ပညာေရး အစီအစဥ္မ်ား ၊ အလုပ္သမားလက္မဲ့မ်ားအတြက္ အက်ိဳးခံစားခြင့္မ်ားကို ႏုိင္ငံေတာ္မွ လူမႈဖူလံုေရး မူဝါဒမ်ားခ်မွတ္ (Welfare Policy) အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကေလသည္။ ၂၀၀၈ ဘ႑ေရး အက်ပ္အတည္း ၿပီးသည္ေနာက္တြင္ အက်ဥ္းအတည္းဒဏ္ကို ခံရမႈအနည္းဆံုးႏုိင္ငံမ်ားမွာ အထက္ပါ လူမႈလံုၿခံဳေရးပိုက္ကြန္ကို အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေနေၾကာင္းကို ေတြ႕ရွိရပါ သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္က လူအမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ မရွိဟုဆိုကာ ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ၾကသည့္ လူတကိုယ္၊ တစ္တိုက္လံုး ကားတစ္စီး ပိုင္ဆိုင္ရမည္ဟူေသာ ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္းကဲ့သို႔ေသာ မူဝါဒမ်ိဳးကို က်င့္သံုးအေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကဖူးေလသည္။ အရွင္းရွင္စနစ္တြင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း သုိ႔မဟုတ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားက ေစ်းကြက္ကို အဓိက လႊမ္းမိုး ျခယ္လွယ္မႈမ်ား (monopoly) ရိွျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ လူတန္းစားကြာဟ မႈပို၍ ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။ ယခုကဲ့သို႔ Globalization ေခတ္ႀကီးတြင္ အရင္းရွင္စနစ္၏ သေဘာတရားမွာ ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ စီးပြားေရး စနစ္ႀကီးအတြက္ ပိုမိုဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ေရာက္သြားမည္ေလာ သို႔မဟုတ္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟ မႈႀကီး ထြားလာေလမည္ေလာဟု ေမးစရာမ်ားပင္ရွိလာပါသည္။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ အမွန္ပင္ႀကီးထြား လာေသာ္လည္း ယင္း Globalization ကို အသံုးျပဳၿပီး ဖြ႔ံၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံ (တတိယကမာၻႏုိင္ငံ) မွ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ပထမႏိုင္ငံသို႔တက္လွမ္းသြားသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားလည္းရွိေလသည္။ ယင္းႏုိင္ငံမ်ားမွာ အေရွ႕အာရွေဒသမွ အာရွက်ားမ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
************************************************************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
