Posts
လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ ၂၀၀၈ ေမလဆန္းတြင္ ဆိုင္ကလံုး နာဂစ္စ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္တို႔ကို ဝင္ေရာက္ ဖ်က္ဆီးခဲ့ရာတြင္ ၁၆၀ ကီလိုမီတာႏႈန္း ေလျပင္းႏွင့္ ႀကီးမားေသာ လႈိင္းလံုးမ်ားေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁၄၀၀၀၀ ခန္႔ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။
ထိုအခ်ိန္က တိုင္းျပည္ အေပၚ ၎တို႔၏ အာဏာ ေျခကုတ္ၿမဲရန္ ဦးစားေပး ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္း သာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ အမည္ရ စစ္ဖက္ အစိုးရသည္ ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ ဘဝ႐ွင္သန္ေရးကို ကူညီရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံတကာ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး ဝန္ထမ္းမ်ားအား ျပည္ဝင္ခြင့္ ဗီဇာ မေပးျခင္း၊ တားဆီး ပိတ္ဆို႔ျခင္းတို႔ အျပင္ ကယ္ဆယ္ေရး မီးေမာင္းထိုးျပမည့္ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္မ်ားကိုလည္း ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည္။ အေျခခံ ဥပေဒသစ္ အတြက္ ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပ ၿပီးစီးသြားမွသာ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး အကူအညီမ်ားကို မုန္တိုင္း ဒဏ္ခံ ျပည္သူမ်ားထံ သြားေရာက္ရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
သို႔ရာတြင္ သိန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ ျမန္မာ ျပည္သူတို႔ကမူ ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း မ႐ွိခဲ့ပါ။ မိတ္ေဆြ အခ်င္းခ်င္း စု႐ုံး၍ ေစတနာ့ ဝန္ထမ္း အဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕ကာ အလွဴပစၥည္းမ်ားကို စုစည္းၿပီး အလံုးစံု ပ်ကစီးသြားေသာ ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ အစားအစာႏွင့္ ေသာက္ေရ ျဖန္႔ေဝျခင္း၊ နားခိုရန္ တဲမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း၊ ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို ေဆးကုသျခင္း၊ အေလာင္းမ်ား ျမႇဳပ္ႏွံေပးျခင္း၊ အသက္႐ွင္ က်န္ရစ္သူမ်ား ျပန္လည္ ထူေထာင္ရန္ ကူညီျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါ အဖြဲ႕မ်ားသည္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ ဆရာဝန္မ်ား၊ ေတးသံ႐ွင္မ်ား၊ လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ား၊ ခရီးသြား ကုမၸဏီမ်ား၊ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ တတ္အားသမွ် ကူညီရန္ ျမန္မာျပည္ တစ္ဝွမ္းမွ ေရာက္လာသူမ်ား စသည့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႕မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ဆိုင္ကလံုး အၿပီး အေရးေပၚ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ ရက္စက္မႈမွ က႐ုဏာႀကီးမႈသို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္စြမ္း မ႐ွိသည့္ ရက္စက္ေသာ အစိုးရ၏ ေသြးေအးမႈ အေပၚ ရဲရင့္ေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ခဲ့ၾကသည္။ "လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ဆံုႏိုင္ေအာင္ ေနရာ တစ္ခု ဖန္တီးေပးခဲ့သူက နာဂစ္စ္ ဆိုင္ကလံုးပါ၊ အစိုးရ မဟုတ္ပါဘူး" ဟု ျမန္မာ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သား တစ္ဦးက မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္။
ကယ္ဆယ္ေရး အတြက္ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ၾကေသာ အရပ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္း ရာဂဏန္းခန္႔ ေပၚေပါက္လာကာ လုပ္ငန္းမ်ား အဆက္မျပတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ခ်ိတ္ဆက္ရင္း ႀကီးထြားလာခဲ့ၾကသည္္။ သို႔ရာတြင္ အစိုးရက ထပ္မံ ခ်မွတ္ေသာ အကန္႔အသတ္မ်ား ႐ွိလာျပန္သည္။ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ကူညီ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ္လည္း အစိုးရ၏ ညံ့ဖ်င္းေသာ တုန္႔ျပန္ ေဆာင္႐ြက္မႈ အေပၚ ျပစ္တင္ ေဝဖန္သူမ်ားကို အေရးယူခဲ့သည္။ နာမည္ေက်ာ္ ဟာသ သ႐ုပ္ေဆာင္ ဇာဂနာႏွင့္ အရပ္သား ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သား ၂၀ ခန္႔မွာ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရၿပီး ၎တို႔ကို အစိုးရက မတရား စြပ္စြဲ၍ ႏွစ္႐ွည္ ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခဲ့ရာ ဇာဂနာမွာ ေထာင္ဒဏ္ ၃၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
ႀကီးထြားလာေသာ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး တုန္႔ျပန္ ေဆာင္႐ြက္မႈေၾကာင့္ အစိုးရႏွင့္ ပံုမွန္ ဆက္ဆံေရးကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္မႈတို႔ လိုအပ္ေၾကာင္းကို စစ္ဖက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ လာၾကၿပီဟု ျပည္ပ အကဲခတ္ သမား အခ်ိဳ႕က ယံုၾကည္ေနမႈႏွင့္ အတူ ဆိုင္ကလံုး အၿပီး လအတန္ၾကာတြင္ အေကာင္းျမင္ ဝါဒ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ျမန္မာအစိုးရ၊ ကုလသမဂၢႏွင့္ အာဆီယံ တို႔၏ ၃ ပြင့္ဆိုင္ အဖြဲ႕သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ တစ္ဝွမ္း ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းမ်ား ျဖန္႔က်က္ရန္ ပံုစံ တစ္ခု အျဖစ္ ယူဆခဲ့ၾကသည္။
၂ ႏွစ္အၾကာတြင္မူ အဆိုပါ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားမွာ ေရစုန္ေမ်ာ သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ နာဂစ္စ္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမွ ထြက္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးရလဒ္ကို က်န္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးသို႔ တိုးခ်ဲ႕ကူညီေရး နည္းလမ္း အျဖစ္ ယူဆ၍ မရပါဟု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ လူသားခ်င္း စာနာေသာ ကယ္ဆယ္ေရး ဝန္ထမ္းမ်ားက Human Rights Watch သို႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ျပည္ပ ကယ္ဆယ္ေရး ဝန္ထမ္း တစ္ဦးက မွတ္ခ်က္ေပးရာတြင္ ''တကယ္လို႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကသာ သူတို႔ရဲ႕ စစ္ဖိနပ္ေတြကို ျပည္သူေတြရဲ႕ လည္ပင္းေပၚက ဖယ္ေပးလိုက္မယ္ ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေထာင္တက္သြားမွာပါ'' ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။
လက္ရွိ အေနအထားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ျခင္းေတာင္းထဲမွ ထြက္မလာ ႏိုင္ေသးပါ။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ ေသဆံုးမႈႏႈန္းမွာ အာ႐ွတိုက္တြင္ အာဖဂန္နစၥတန္ ၿပီးလွ်င္ အဆိုးဆံုး ျဖစ္ေနသည္။ တိုင္းျပည္ လူဦးေရ၏ သံုးပံု တစ္ပံုမွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ စံႏႈန္းထက္ ပိုမို နိမ့္က်ေနသည္။ ကယ္ဆယ္ေရး ေအဂ်င္စီမ်ား၏ စီမံခ်က္မ်ား အေပၚ စစ္ဖက္ အစိုးရက ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေၾကာင့္ ကမာၻတြင္ တစ္ဦးခ်င္း ျပည္ပ အကူအညီ လက္ခံရ႐ွိမႈ အနိမ့္ဆံုး အျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္႐ွိေစခဲ့သည္။ (တစ္ဦးလွ်င္ ၂.၈ ေဒၚလာ) တစ္ဦးလွ်င္ ေဒၚလာ ၅၀ ခန္႔ အကူအညီ ရေနေသာ အိမ္နီးခ်င္း လာအိုႏိုင္ငံႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ သံုးသပ္ၾကည့္ႏိုင္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း ေျခာက္ေသြ႕ဇံုႏွင့္ ယခင္ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးေသာ ႐ွမ္းျပည္နယ္ ေဒသမ်ားတြင္္ အဓိက က်န္းမာေရးႏွင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ဆိုင္ရာ စိန္ေခၚမႈမ်ား ႐ွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ႏိုင္ငံမဲ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာ မူဆလင္ တစ္သန္းေက်ာ္္ အနက္ အမ်ားစုမွာ အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈကို ဆိုးဝါးစြာ ခံစားေနရသည္။ ျမန္မာႏို္င္ငံ အေ႐ွ႕ပိုင္းတြင္လည္း ကမာၻ႔ အၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ပြားေနမႈေၾကာင့္ သန္းႏွင့္ ခ်ီေသာ ျပည္သူမ်ား ေနစရာ ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီး ကယ္ဆယ္ေရး ဝန္ထမ္းမ်ား၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမွာလည္း အစိုးရ၏ တင္းၾကပ္မႈမ်ား၊ တိုက္ပြဲမ်ား၊ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းမ်ားေၾကာင့္ အကန္႔အသတ္ ႐ွိေနသည္။ အဆိုပါ ေဒသတြင္ အေရးေပၚ အကူအညီ လိုအပ္ေနေသာ္လည္း တိုက္ပြဲဇံု အတြင္းသို႔ အကူအညီမ်ား ျဖန္႔ေဝေရး အတြက္ နယ္စပ္ ျဖတ္ကူးရန္ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ႐ွာေနရျခင္းေၾကာင့္ ဥေရာပ သမဂၢ၊ ၾသစေၾတးလ် စေသာ လူသားခ်င္း စာနာသည့္ အဓိက အလွဴ႐ွင္မ်ားမွာ တံု႔ဆုိင္း ေႏွာင့္ေႏွးလ်က္ ႐ွိသည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ျမန္မာ အစိုးရသည္ အရံ ႏိုင္ငံျခားေငြ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၅ ဘီလီယံ ခန္႔ ပိုင္ဆိုင္ထားသကဲ့သု႔ိ သဘာဝ ဓါတ္ေငြ႕ တင္ပို႔မႈမွ တစ္လလွ်င္ ခန္႔မွန္းေခ် ေဒၚလာသန္း ၁၅၀ ခန္႔ရေနသည္ဟု ခန္႔မွန္းထားၾကေသာ္လည္း ျပည္သူမ်ား အတြက္ ရက္ေရာစြာ သံုးစြဲရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနသည္။ အစိုးရက ျပည္သူတို႔ အေပၚ ေထာက္ပံ့ေသာ မသဒၶါ ေရစာ အကူအညီမွာလည္း ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မ႐ွိပါ၊ အေနာက္ႏိုင္ငံ ပိတ္ဆို႔မႈ စာရင္းတြင္ ပါေသာ ေအ႐ွားေဝါလ္၊ ထူးထရိတ္ဒင္း၊ မက္စ္ျမန္မာ စသည့္ အစိုးရႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အရ ဆက္ႏြယ္သည့္ ကုမၸဏီမ်ားအား အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ ကန္ထ႐ုိက္မ်ား ခ်ေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ အစိုးရသည္ တိုင္းျပည္၏ ဘ႑ာေငြ အမ်ားစုကို စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ား၊ စစ္ဖက္ အေျခခံ အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ ၿမဳိ႕ေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္ျခင္း လုပ္ငန္းတြင္ သံုးစြဲ ျဖဳန္းတီးပစ္ခဲ့သည္။ ယခုကဲ့သို႔ ဒုစ႐ုိက္ က်ဴးလြန္၍ ႏိုင္ငံအေပၚ သစၥာမဲ့ေသာ အစိုးရကို ဖိအားေပးႏိုင္ရန္ အတြက္ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းသည္ ပိုမို ေကာင္းမြန္ေသာ စံုစမ္း စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ လိုအပ္ၿပီး စစ္ဖက္ အစိုးရ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ စီးပြားေရး ေရာင္းရင္းမ်ား အေပၚ ပစ္မွတ္ထားေသာ ဘ႑ာေရး ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားကို ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ စစ္ဖက္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း၏ အက်ိဴးစီးပြားႏွင့္ ဝင္ေငြ အေပၚ ဖိအား တိုးျမႇင့္ျခင္းသည္သာလွ်င္ ၎တို႔အား သယံဇာတမ်ားကို တိုင္းျပည္ အတြက္ ပိုမို အက်ိဳး႐ွိစြာ သံုးစြဲေစရန္ ဝက္အူတင္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားေသာ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္ ႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ ျမန္မာ့ အရပ္ဖက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ တာဝန္သာ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံတကာ အလွဴ႐ွင္မ်ားႏွင့္ ကုလသမဂၢ ေအဂ်င္စီမ်ားသည္ ၎တို႔၏ လူသားခ်င္း စာနာ ေထာက္ထားေသာ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို ပိုမို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမည့္ နည္းလမ္းမ်ား ႐ွာေဖြသင့္သလို တစ္ခ်ိန္ထဲတြင္ ၎တို႔၏ အကူအညီမ်ားသည္ စစ္ဖက္ အစိုးရႏွင့္ မိသားစုမ်ား ပိုင္ ကုမၸဏီမ်ား၊ အစိုးရ ေရာင္းရင္း လုပ္ငန္း႐ွင္မ်ား အျမတ္ မထြက္ေစရန္ ဂ႐ုစိုက္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ ျပႆနာမ်ား အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
Yangon Chronicle သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ ဖတ္သူမ်ား ေဒါင္႔စုံ သတင္းရေအာင္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး ဘာသာျပန္ ဆိုေဖာ္ျပခ်က္ အားလုံးသည္ မူရင္းမီဒီယာ မ်ား၏ အာေဘာ္သာ ျဖစ္၍ Yangon Chronicle ၏ သေဘာထား မဟုတ္ပါေၾကာင္း။
The information from this group yangonchronicle2010 were allowed to be reposted on the website named http://transparencymyanmar2010.blogspot.com/ upon their request.