Posts
 | yangonchronicle2011 Op-Ed |
၄.၁၂.၂၀၁၁
ေဆာင္းပါးက႑
- ဘက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ တူညီေသာပန္းတိုင္
******************************
ေဆာင္းပါးက႑
ဘက္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ တူညီေသာပန္းတိုင္
လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ရ႐ွိခဲ့ေသာဆိုးေမြ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးမွာ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္နီးပါး ႐ွိလာၿပီျဖစ္သည့္တိုင္ အဆံုး မသတ္ႏိုင္ေသးသည့္အေျဖကို အစိုးရအဆက္ဆက္က တမင္မ႐ွာခဲ့တာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တာလား မရခဲ့တာလားဆိုသည္မွာ ျမန္မာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႐ွာေဖြသူေတြ ယေန႔တိုင္ မ်က္စိလည္ေနရေသးသည့္ အေျခအေနပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာအစိုးရအဆက္ဆက္အေနျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္ကို ရပ္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနေတြ ႐ွိပါလ်က္ႏွင့္ တမင္တကာ မရပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆိုရမည့္ သက္ေသသာဓကေတြကလည္း မ်ားစြာ႐ွိေနျပန္သည္။
ျပည္တြင္းစစ္ကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရာ၌ အႀကီးမားဆံုးျပႆနာမွာ ဗကပႏွင့္ ေကအင္န္ယူဟု ဆိုရမည္ျဖစ္ၿပီး ဗကပၿပိဳကဲြသြားသည့္တိုင္ ေကအင္န္ယူ က်န္ေနခဲ့ေသးသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္လွ်င္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ အျမစ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းရမည့္ရန္သူကို မည္မွ်ပင္ အင္အားႀကီးမားေစကာမူ လိုအပ္လွ်င္ ေခ်မႈန္းႏိုင္သည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္အစိုးရဟု ေလွာင္ေျပာင္ေခၚေနၾကခ်ိန္တြင္ပင္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးျပန္ရေအာင္ တုိက္ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္၏ ေလ်ာ့တြက္၍မရသည့္ အရည္အေသြးပင္ျဖစ္သည္။ ဆိုရလွ်င္ ဗကပအမည္ခံ တ႐ုတ္နီတပ္ေတြကိုလည္း အင္အားခ်င္းမမွ် သည့္တုိင္ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္အလံမလွဲ တိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာသည့္ တ႐ုတ္ျဖဴတပ္ေတြကိုလည္း အသက္ေသြးေခြ်းမ်ားစြာေပး၍ တိုက္ခဲ့ သည္။ ဗကပကိုဆက္ခံေသာ တ႐ုတ္ကိုးကန္႔ေတြ၊ ဝ အဖဲြ႕ေတြကိုလည္း အေျခအေနအတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ၿငိမ္သြားေအာင္ ထားႏိုင္ခဲ့သည္။ ဗကပမွာ ႏိုင္ငံေရးအုိင္ဒီယိုလုိဂ်ီကဲြ၍ ျဖစ္သလို တ႐ုတ္ျဖဴမွာျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈ ျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အာဏာကိုလိုခ်င္သည္။ ထိုစဥ္က ေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုက ဗမာေတြျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္ရန္ကိုေၾကာက္ေနရသည့္အခ်ိန္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အျပဳတ္တိုက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျပည္ကလည္း အစပထမပိုင္း၌ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို လက္နက္အင္အား၊ လူအင္အား ေထာက္ပံ့ခဲ့ေသာ္လည္း တိန္႔ေ႐ွာင္ဖိန္၏ အိုင္ဒီယာေၾကာင့္ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ေစရန္ ဗကပကို ေဒါက္တစ္ေခ်ာင္း ျဖဳတ္လိုက္သည္။ သို႔ႏွင့္ သက္ဆိုး႐ွည္ေနေသာ ဗကပ အၿပီးတိုင္ၿပိဳကဲြသြားရျခင္း ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ျဖဴမွာလည္း ထုိနည္းႏွင္ႏွင္ပင္ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈျဖစ္၍ ျပည္တြင္းတိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြမွာ ထိုစဥ္က အစိုးရႏွင့္ ျဖစ္ပြားေနေသာ တိုက္ပဲြမ်ားကို အ႐ွိန္ေလ်ာ့၍ ျပည္ပက်ဴးေက်ာ္မႈကို အေလးထားခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗကပႏွင့္ တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈျပႆနာမွာ က်န္ ႐ွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယန္း၊ ရခိုင္ စသည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ ျဖစ္ပြားေနသည့္ ျပႆနာမ်ားကဲ့သို႔ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ႐ွိေပ။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ျပႆနာမွာ ထို႔ထက္ပို၍ ႐ႈပ္ေထြးလာသည္။ ဆိုရလွ်င္ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားစြာ႐ွိေနၿပီး အနီးစပ္ဆံုး လြတ္လပ္ေရးယူရန္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္တည္းကပင္ မျပတ္မသားမႈမ်ား ႐ွိေနခဲ့ၾကသည္။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ပါအခ်က္ေတြမွာ ေနာင္ဆယ္ႏွစ္ခန္႔အၾကာ မွာပင္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြႏွင့္ ဇာတ္နာႀကီး၏ ပိတ္ကားကို စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရေတာ့သည္။ ထိုဇာတ္နာႀကီး၏ ေနာက္ဆက္တဲြအရ လူ႔ အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား၊ အေထြေထြ နိမ့္က်မႈမ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္မွာလည္း ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္လာခဲ့သည္။ တိုင္းရင္းသားႏွင့္ အစိုးရ စစ္တပ္မွ တိုင္းရင္းသားႏွင့္ ဗမာလူမ်ိဳးအထိ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ရသည္မွာ ယေန႔တိုင္ျဖစ္သည္။
တပ္မေတာ္အာဏာသိမ္းၿပီးခ်ိန္မွစ၍ တ႐ုတ္ျပည္၏ အကူအညီျဖင့္ ဗကပကို အၿပီးတိုင္ေပ်ာက္ကြယ္ေစခဲ့ၿပီး ယင္းကို ဆက္ခံသည့္ ကိုးကန္႔၊ ဝ ႏွင့္ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔၏ အစီအမံျဖင့္ တစ္ဖဲြ႕ၿပီးတစ္ဖဲြ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးထက္ပိုေသာ အေျခအေနမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ေပ။ လက္နက္အၿပီးတုိင္ ျဖဳတ္သိမ္းႏိုင္ျခင္းမ႐ွိခဲ့ေပ။ ကမာၻေပၚတြင္ မည္သည့္ႏိုင္ငံမွာမွ် မ႐ွိခဲ့သည့္ပံုစံကို ခြင့္ျပဳခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ပင္ တိုင္းရင္းသားလက္ နက္ကိုင္က အခြင့္အေရးတိုးယူလိုက္ ျမန္မာအစိုးရက တင္းလိုက္၊ ျပန္လည္ပစ္ခတ္မႈ ျဖစ္ပြားလိုက္ျဖင့္ သံသရာလည္ေနခဲ့သည္မွာ ယေန႔တုိင္ျဖစ္သည္။ ထိုအေျခအေနကို ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသံုးသပ္သူ မ်ားက ဦးေနဝင္းလက္ထက္မွသည္ ဦးသန္းေ႐ႊလက္ထက္အထိ ျမန္မာစစ္တပ္အေနျဖင့္ ျပည္တြင္းလက္နက္ကိုင္ျပႆနာကို တန္ဆာခံလုပ္၍ စစ္အစိုးရ သက္ဆိုး႐ွည္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္းဟု မွတ္ခ်က္ျပဳ ၾကသည္။
၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပဲြအၿပီးတြင္ အရပ္သား အစိုးရသစ္တက္လာခဲ့ၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားအတြက္ ရသင့္ရထိုက္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ေပးထားၿပီးျဖစ္၍ ထိုေပးထားခ်က္မ်ားကိုသာ လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ တုိင္းရင္းသားျပႆနာမွာ အေတာ္အတန္ေျပလည္သြားလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရ သစ္လက္ထက္တြင္ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ KIA အဖဲြ႕ႏွင့္ ျဖစ္ပြားေသာ တိုက္ပဲြမွစ၍ ႐ွမ္း၊ ကရင္ လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ပါ တိုက္ပဲြမ်ား အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ပြားခဲ့သျဖင့္ ေဝဖန္မႈမ်ိဳးစံု ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ အစိုးရကမူ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအရ လက္ နက္ကိုင္အဖဲြ႕မ်ားအားလံုးမွာ တစ္ခုတည္းေသာ တပ္မေတာ္၏ေအာက္တြင္သာ ထား႐ွိရမည္ျဖစ္သည္ဟု အေၾကာင္းျပခဲ့သည္။ ကမာၻေပၚတြင္ ျပည္နယ္မ်ားကို သီးျခားတပ္မေတာ္ ထား႐ွိခြင့္ျပဳသည့္ႏိုင္ငံဟူ၍မ႐ွိပါဟု ရပ္ခံသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ မလုပ္လိုသည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ တိုက္ပဲြမ်ား အႀကီးအက်ယ္ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားကာ ကမာၻ႕အသိုင္းအဝိုင္းမွ စိုးရိမ္တႀကီး ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရသည္အထိ ျပႆနာႀကီးထြားလာခဲ့သည္။
ျမန္မာအစိုးရသစ္အေနျဖင့္ အဆိုပါ ျပႆနာကို ေျဖ႐ွင္းရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တစ္ဖဲြ႕ခ်င္းစီ၏ မတူညီေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားေၾကာင့္ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအားလံုးႏွင့္ အစိုးရတို႔ တိုက္႐ိုက္ေဆြးေႏြးမည့္အစီအစဥ္မွာ အေကာင္ အထည္ ေပၚမလာခဲ့ေပ။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ ျပည္နယ္ အသီးသီး႐ွိ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္အစိုးရမ်ားႏွင့္ ပဏာမ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးရန္ ကမ္းလွမ္းခဲ့ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအားလံုး စုေပါင္း၍ ဗဟိုအစိုးရႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ေဆြးေႏြးရန္ သာ ျပန္လည္တံု႔ျပန္ခဲ့ၾကသျဖင့္ တိုက္ပြဲမ်ား အ႐ွိန္တိုးျမႇင့္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္သည္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ဝန္ႀကီးမ်ားကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ေစလႊတ္ခဲ့ၿပီး ထုိသို႔ေစလႊတ္ရာတြင္လည္း လူထုလက္ခံသည့္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးမ်ားကို ေစလႊတ္ခဲ့ သည္။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တစ္ဖဲြ႕ခ်င္း၏ သေဘာထားမ်ားႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားမွာ မတူညီၾကသည့္အေလွ်ာက္ တစ္ဖဲြ႕ခ်င္းအလိုက္ ေဆြးေႏြး ၿပီးမွ သမၼတႀကီးကိုယ္တိုင္ အၿပီးသတ္ေဆြးေႏြးမည့္ပံုစံလည္း ျဖစ္သည္။
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကို သံုးသပ္ရလွ်င္ လူမ်ိဳးေရးအရ၊ တန္းတူအခြင့္အေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေနသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ႏွင့္ လက္နက္မ႐ွိေတာ့လွ်င္ အာဏာမ႐ွိဟုထင္၍ လက္နက္ကိုင္ ကိုယ္က်ိဳး႐ွာေနသည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ေတြ႕ရပါလိမ့္မည္။ အခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းျပ၍ ကိုယ္က်ိဳးလုပ္ေနသည္မွာလည္း ျငင္း၍မရေသာ အခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးေရးအရ၊ တန္းတူအခြင့္အေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေနသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖဲြ႕စည္းပံုအရ တိုင္းရင္းသားမ်ား ကိုယ္တိုင္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္ခြင့္၊ ပါတီေထာင္ခြင့္ႏွင့္ မိမိျပည္နယ္အတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားရ႐ွိလာၿပီကို သေဘာေပါက္ၿပီး လႊတ္ ေတာ္ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္ရန္ စိတ္ဝင္စားလာၾကကာ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသည့္ အေျခအေနေရာက္လွ်င္ လက္နက္စြန္႔ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္အရပင္လွ်င္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ၿဖစ္ရာ အမွန္တကယ္သာ တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ တန္းတူညီတူအခြင့္အေရး ရခဲ့ပါလွ်င္ ၎တို႔အေနျဖင့္လည္း လက္နက္စဲြကိုင္လိုစိတ္ မရွိေတာ့သည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။
ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အစိုးရကို တိုက္ေနသည့္ လက္နက္ကိုင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း တိုင္းရင္းသားအားလံုး ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္ခြင့္ရေနခ်ိန္၊ ယခင္က စစ္တလင္းျဖစ္ခဲ့ေသာေဒသမ်ား ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာခ်ိန္တြင္ ၎တို႔အတြက္ ေနရာမ႐ွိေတာ့သည္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ပါလိမ့္မည္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအေနျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အမွန္တကယ္လိုလားလွ်င္ အစိုးရက လမ္းဖြင့္ေပးထားေၾကာင္း၊ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္လာေစလိုေၾကာင္း၊ အစိုးရအေနျဖင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားကို နာရီပိုင္းအတြင္းတိုက္ႏိုင္ေၾကာင္း သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က လက္ေတြ႕ က်က် ေျပာဆိုခဲ့ၿပီးလည္းျဖစ္သည္။
မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ အစိုးရသစ္အေနျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည့္ ဆိုးေမြႀကီးကို အဆံုးသတ္၍ ႏိုင္ငံကို အမွန္တကယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားေနၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္အစိုးရအဆက္ဆက္က အၿပီးသတ္မလုပ္ခဲ့ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ယခုအစိုးရလက္ထက္ တြင္ အၿပီးတိုင္ႀကိဳးပမ္းပါလိမ့္မည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားအေနျဖင့္လည္း တန္းတူအခြင့္အေရးရလာသည္ႏွင့္အမွ် ၎တို႔ရင္စည္းခံခဲ့ရေသာ ျပည္တြင္းစစ္ ကို အဆံုးသတ္ခ်င္ၾကပါလိမ့္မည္။ ဆိုရလွ်င္ ဘက္ႏွစ္ဘက္သည္ တူညီေသာပန္းတိုင္ဆီသို႔ ဦးတည္ေနၾကၿပီး ပန္းတိုင္ေရာက္ရန္မွာမူ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္၏ ေစတနာမွန္မႈကသာ အေျဖျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
************************************************************************
Google Docs makes it easy to create, store and share online documents, spreadsheets and presentations.
